28/01/08

Eχω χρονια να μαγευτω

και η καλη νεραιδα

δυσκολα

θα με αγγιξει ξανα με το ραβδακι της…


Όχι, η αναπηρια μου

δεν με εχει κατακλυσει ολοκληρωτικα

μπορω ΕΠΙΘΥΜΙΑ να νιωσω

και αλλα πολλα

αλλα η κατασταση

της πληρους παραδωσης…

αλλα η κατασταση

της τρελας για καποια

δεν υφισταται πια…


Πιστος( σε καποιο θεο)

ή ερωτευμενος

ένα και το αυτό

λατρεια σε ψευδαισθηση

τελεια εξαρτηση

που ζηλευω

καθως θελω

( ποιος δεν θελει να μαγευτει

ποιος αιωνια δεν το αναζητα?)

αλλα δεν μπορω

δεν ειμαι πια ετσι,

κατι περιεργες αμυνες με ηλεκτριζουν

όταν πλησιαζω σε αυτό….


Και χωρις μαγεια

ζω την εκσταση

και χωρις μαγεια

αγγιζω και σκεφτομαι αθανασιες

και χωρις μαγεια φτανω στη νιρβανα

ανακαλυπτωντας μια άλλη πια μαγεια,

από την άλλη,την πιο γιηνη πλευρα


********************************

Aυτο βεβαια δεν σημαινει

οτι δεν βιωνω ενωση,αγαπη,ποθο

υπαρχουν κορυφες ακομα

κορυφες που νιωθεις ΕΝΑ

απλα εχει πεθανει ο Βερθερος....

Οπου βρισκω ομορφια

προσπαθω να της δωσω νοημα

και μεσα εκει να βρω το απολυτο

***************************************

Χα!

Θυμαμαι τα χρονια της μαγειας

τα τελευταια ματια που με εκαναν

να χασω τα παντα γυρω μου

τι απελπιδες προσπαθειες εκανα

για να διαλυσω αυτα τα μαγια

για την απομυθοποιηση

Την φανταζομουν στις πιο περιεργες φασεις

στην τουαλετα να κανει την αναγκη της

να σκουπιζεται

το σωμα της που στο τελος της ημερας μυριζει

το στομα της,τα ουλα της,τα δοντια που καρφωνονται στα ουλα

τα ουρα,τα σαλια της

Προσπαθουσα απεγνωσμενα να σωθω

αλλα το μονο που καταφερνα ειναι

να νιωσω ακομα πιο γελοιος

πιο τιποτα

μπροστα σε αυτο που με συγκλονιζε

25/01/08

Τεσσαρων ετων

σχεδιαζα για μερες να σπασω την οθονη

ωστε να μπω

μεσα στο μαγικο της κοσμο

θυμαμαι ακομα την αισθηση

να παιρνω κρυφα την πετρα απ'το δρομο...

αργοτερα ηρθαν αλλα,

σχεδια για μια μηχανη,

καποιο ταξιδι,

η κατακτηση μιας γυναικας,

και ενας αμετρητος ακομα καταλογος...

τα περισσοτερα χωρις αποτελεσμα

Eκπορνευα το αντικειμενο καθε επιθυμιας

διψωντας για νοημα...

στο τελος σχεδον παντα εγκατελειπα

απο αδιαφορια


Το χαρακτηριστικο ειναι

πως καθε φορα ,κατι μεσα μου

φροντιζε να ανακαλυπτει ενα ονειρο

φαινεται το ειχα αναγκη

να επιθυμω κατι

καποιο ενστικτο

να επινοω

να πιανομαι απο μια ιδεα

να υπαρχει κατι για να μπορω να συνεχιζω

ολοι εχουμε αναγκη το ονειρο

αλλα αυτη η αναγκη ενος σκοπου

σαν καταλοιπο παιδικης ηλικιας με βασανιζει...


Να ζεις τυχαια

ποσο δυσκολο ειναι

-οχι χωρις να δινεις νοημα-

να μην βυζαινεις κανενα δαχτυλο

να χαιδευεις τα μαλλια της και να μην σκεφτεσαι τιποτα

να αναπνεεις τον κρυο αερακι και να μην σκεφτεσαι τιποτα...

20/01/08

Χορδες μνημης

δυαδικου συστηματος

ερωτας-θανατος

και αντιστροφα

καθε μοριο μου

χορδες

καθως σαρωνω την εξεταστικη λαμπα της πραγματικοτητας

καθως την φερνω ολο και πιο κοντα στο δερμα μου

14/01/08

Στο << δεκα >>

η μουσικη της Καραινδρου

δινει μια απεραντη νοσταλγια

και τα ματια της Δεσποινας ( Μαρια Πρωτοπαππα )

μια επαφη με το απολυτο

Καποια επανασταση...

Επειδη πολυς λογος γινεται τελευταια

για κατι emo,

καγκουρες

και πιτσιπιτσικαμπουρες...

εντελει δεν με ενδιαφερει πως τους λενε

ηταν παντα οι ιδιοι

δεκαετιες

αιωνες τωρα

με διαφορετικα ονοματα

ανθρωποι που προφασιζονται μια διαφορετικοτητα

πετυχαινοντας μονο την ομαδοποιηση....


Βραζουν ολοι στο μεγαλο καζανι

αυτων που ανηκουν

και,οχι,δεν τους λυπαμαι καθολου

ειναι γελοιο και ευκολο να χαιδευεις αυτια

και θα ειμαι σκληρος με τους βολεμενους

καθε ομαδα μια χαρα ξεκουραστα τα περνα στο ζουμι της

ειτε αυτη λεγεται δηθεν αριστερα νεολαια

δεξια νεολαια

πανω κατω νεολαια

πισω μπρος νεολαια

ειτε κομμα

ειτε θρησκεια

καθε ομαδα ενας αραχτος καναπες

για παραιτημενους

για ματια που δεν καινε....


Στρεφω το βλεμμα μου

σε καποιον

-καποιος θα υπαρχει-

μόνο, πανω απο ενα γραφειο

σκυβωντας στο φως ενος πορτατιφ

ή αντιμετωπος με το σκοταδι

καθως αγκαλιαζει το μαξιλαρι

να κοιτα καταματα την πραγματικοτητα

ξανα

και ξανα

και να επαναστατει καθε στιγμη που περνα

νιωθοντας την ελευθερια που κερδιζει

δευτερολεπτο με το δευτερολεπτο

μερα με τη μερα

σαν σκληρο

μα και γλυκο ανατριχιασμα

στο μοναχικο δερμα του