22/02/2007

Δυο σκεψεις.......................



Γιατι οσο μεγαλωνω

νιωθω οτι τα πιο πολλα πραγματα

γινονται απο περιεργεια

και οσα δεν γινονται

δεν γινονται απο τεμπελια?

Ο Γκαιτε ελεγε πως η μιζερια

ειναι μια διανοητικη τεμπελια.

Ειχε πολυ δικιο.

Βεβαια πρεπει να ξεκαθαρισω

πως αλλο η τεμπελια και αλλο η κουραση.

Ενας κουρασμενος δεν ειναι μιζερος,

απλα προτιμα να μην ΕΙΝΑΙ

για να μην πονα.


...........................................................................................

Το βραδυ

αρνουμαι να κοιμηθω

αντιστεκομαι οσο γινεται

να τοποθετησω την υπαρξη μου

σε μια κατασταση ασυνειδησιας,

με τρομαζει η ασυνεχεια

με τρομαζει η παυση των αισθησεων

με ενα κλεισιμο διακοπτη

Μα το πρωι

οταν το πρωτο φως ανοιγει το βλεφαρο

παρατεινω

οσο γινεται

τη διαρκεια του υπνου

ωστε να υπαρχω οσο γινεται λιγοτερο.


Εραστης της εκστασης και του μηδενος

ταυτοχρονα

19/02/07

To γραφειο μου,

οι φλουδες απο μπανανα που καθε μερα αναβαλλω να πεταξω,

η υπαρξη,

η τηλεοραση με τα σκουπιδια που δειχνει και με βοηθα να ξεχαστω,

τα βιβλια μου που αναγκαστικα ξεφυλλιζω λογω εξεταστικης,

η υπαρξη,

ο δρομος για το σπιτι της Γεωργιας που κανω καθε μερα,

τα εργα που γινονται σε αυτο το δρομο,

τα δυο γνωριμα γατακια καθε μερα στο ιδιο σημειο,

η υπαρξη,

η ιδια η Γεωργια που αφηνομαι να με νταντευει σαν μωρο,

το πιστολακι που ζεσταινω τα χερια μου και το εσωτερικο του παπλωματος πριν κοιμηθω,

ο ηχος απο το πιστολακι που ενοχλει τη Γεωργια που διαβαζει στο διπλανο δωματιο,

η υπαρξη,

τα μπισκοτα με σοκολατα που μου αρεσει να γλυφω πρωτα τη σοκολατα πριν τα φαω,

το τηλεφωνημα καθε μερα στη γιαγια τωρα που εμεινε ερημη,

η υπαρξη,

η χρονια οισοφαγιτιδα μου,οι εισπνοες,μην ξεχασω να παρω τα χαπακια

η βουλιμια μου

οι σπανιες στιγμες που βλεπω τα πραγματα ξεκαθαρα και διακρινω αιωνιες αληθειες

η υπαρξη

η αναμονη και τα σχεδια για το ταξιδι που θα κανω σε λιγες μερες,

οι ιδιες σκεψεις,οι ιδιες,οι ιδιες,

η υπαρξη,

τα ονειρα μου,

η υπαρξη,

τα ιδια,τα ιδια

συνηθεια

ακουσα οτι καθε μερα ανατελλει καινουργιος ηλιος

Χα!Γελω με την υποκρισια...της

υπαρξης

με βαριεμαι

βαριεμαι

Την αγγιζω

μεσα στα ματια της

αγαπη

σανιδα σωτηριας

ξανανιωνω

δικιο εχουν

καινουργιος ηλιος καθε μερα

αλλα η υπαρξη

φοβαμαι

ολα γυρω ενα background που στροβιλιζεται και εγω κουκκιδα

φοβαμαι...

Αυτο το συμπαν του δικου μου μικροκοσμου

που και αυτο δεν ειναι παρα κουκιδα του δικου σας συμπαντος

η μηπως το αντιστροφο?

Οπως και να ειναι δεν με ενδιαφερει,

δεν δινω δεκαρα

καρφι δεν μου καιγεται

μονο την αγαπη,

αυτην κρατω

...............................................................................................................................................................................................................................Νιωθοντας βεβαια αγαπη καμια φορα για αυτον τον μικροκοσμο,μιας και αυτον μονο εχω,θα μπορουσα να του αφιερωσω καποιο ατεχνο ποιηματακι σαν το παρακατω:

Τα δυο μικρα γατακια

που συναντω

γυριζοντας σπιτι

καθε μερααπο τον ιδιο δρομο

Ποσο ζεσταινει την ψυχη μου να βλεπω τα δυο μικρα γατακια

που εχουν ενα υπεροχο χρωμα

το ενα ειναι ομορφο και το αλλο ασχημο

αλλα δεν με πειραζει

αρκει που παιζουν και ειναι χαρουμενα

τα δυο μικρα γατακια

Και οτι και αν γινεται στον κοσμο

ειχα μια σκασιλα

αν λιγο πιο εκει εγινει ερωτικο εγκλημα

αν πιο περα αλλαζουν κυβερνησεις

αν ανεβαινει ο τιμαριθμος

τι με νοιαζειπου τους ξερω?

και γιατι να τους μαθω?

Μονο τα δυο μικρα γατακια

αυτη την εικονα μου καθε μερα με σωζει και με κρατα στη ζωη

και διαιωνιζει τη συνηθεια αλλα και την ομορφια του μικροκοσμου μου

καθως παιζουν κυνηγωντας το ενα την ουρα του αλλου

16/02/07

Aυτες τις μερες εχω εντονο αγχος…

Αυπνια…κατι σαν πονο γεννας το αισθανομαι

Συνηθως με ειδοποιει πριν ερθει ,με παρομοια σημεια

Ισως μου φερει και αυτή τη φορα καινουργια κειμενα…

Ισως και σκετο πονο ( χωρις κειμενα )

Παντως τις ωρες που κοιμαμαι ονειρευομαι,εντονα…

Χθεσινο ονειρο…Στην κεντρικη πλατεια Ηρακλειου, με φουντωτες παντοφλες-ζωακια:)))) περπατω πανω σε τυροκροκετες…

Ναι,σε τυροκροκετες,τις ζουλω καθως περνω από πανω τους και με εμποδιζουν να κινηθω καλα….

Χα,αυτό που μου αρεσει στα ονειρα,είναι η ελευθερια…

Χωρις εξηγησεις,σκοπους κτλ…

Όπως το παιχνιδι,όπως μια ανεμελη βολτα,όπως κατι τυχαιο….


Με ρωτας γιατι δεν σε ονειρευομαι…

Που θες να ξερω…παντως χαιρομαι που δεν συμβαινει.

Σε ένα τοπο ελευθεριας η επιθυμια θα ηταν μεγαλη αντιφαση.


Ας σερνω τις αλυσιδες της μονο την ημερα...

Το πεος

μικρο

ζαρωμενο

θλιβερο

ενος γερου

αρρωστου

ανημπορου

ειναι το μεγαλυτερο σημειο παρακμης(και αντιφασης)

στην ιστορια της ανθρωποτητας.

To δικο μου αλλιωτικο ...<< Αν >>

Οταν καταντησω να κανω ερωτα μαζι της

-αγγιζοντας το ομορφο στηθος της,-απο συνηθεια

ή καταληξω σαν κατι μιζερους που βρισκουν νοημα μονο στη δουλεια τους

ή ακομα κανω παιδια επειδη ετσι ετυχε μια φορα και εκσπερματισα μεσα σε ενα οικειο κολπο

ή να μην κανω παιδια αλλα να τρεχω σε γνωστους και φιλους εξαπατωντας την μοναξια μου

ή μεγαλωνοντας δεν καταφερω να ξεπερασω τον ναρκισσισμο μου νομιζοντας ( ο ηλιθιος!!!) πως ειμαι κατι σπουδαιο

ή πιστεψω πως εχω αστρο η καποιο σκοπο στη γη

ή ηδονιζομαι απο την οδυνη μου

ή βρω αναπαυση σε καποιο μυθο η θρησκεια

ή σταματησω να παλευω καθε μερα με τον ερωτα,τον θανατο και τον κοσμο ολο

ή παρω την Υπαρξη στα σοβαρα

ή ξεχασω την αυθεντικοτητα των απλων ανθρωπων

ή συνηθισω το προσωπο του εκαστοτε τερατος

ή αν πω <<καλυτερα να σταματησω να σκαβω γιατι ματωσαν τα δαχτυλα μου>>


τοτε σας παρακαλω!!!

ονειρα μου,

ελευθερια μου,

και εσυ αγαπη που τοσο σε πιστεψα,

ελατε και σταματηστε την καρδια μου

συνθλιψτε με

κοψτε το νημα του χρονου μου

γιατι δεν ειμαι ΕΓΩ

και πια μολυνω την ατμοσφαιρα

Δυο σκεψεις

Kαποιες λεξεις ειναι τελειες....


Λες και σμιλευτηκαν τοσους αιωνες απο ενα αψογο γλυπτη...

Λες και και προυπηρχαν των νοηματων που εκφραζουν

Καποιες λεξεις ειναι τελειες.....

Οπως η λεξη μαλακας....

Ή η λεξη σκατα....

Σκατα!....

δεν ξερω πως να συνεχισω το ποιημα...

αφηνομαι....


Παρτε για παραδειγμα τη λεξη μαλακας....

Ουτε περιπλοκες εξηγησεις για το ηθος του άλλου,

για την αθωοτητα που ξεπουλα

για την αληθεια που βιαζει

για τη ζωη που προσβαλλει....

Λες τη λεξη <<μαλακας>> και νιωθεις σαν να τα εχεις πει ολα....


Ή παρτε για παραδειγμα τη λεξη <<σκατα>>

Γεμιζει το στομα....

και τι ευηχη!

αμεση και πληρης

Σε ρωτανε:πως πηγε η μερα σου?

Και ντρεπεσαι να πεις αυτη τη λεξη που μεσα της χωρα ολες τις απαντησεις....

Ολες τις απογοητευσεις σου...

Ολο σου το ασκοπο και το ανωφελο μαζι....


Υπαρχουν λεξεις που μπροστα τους νιωθω ακομα πιο ατελης.


*****************************************************


Για τις γκομενες


Προσπαθουμε να τις εντυπωσιασουμε....

Με φανφαρες,κολπα και τερτιπια

Κατι στητα αλαζονικα τσουτσουνια

που επιδεικνυουν τα παρασημα τους....

Καθενας απαριθμει οτι εχει

αλλα και οτι θα ηθελε να εχει

Ποσο γελιοι ειμαστε!!

Μονο οποιος δεν ΕΙΝΑΙ εχει την αναγκη να αποδειξει!

Οποιος ομως ΕΙΝΑΙ αυτο φαινεται και υπαρχει

στο παραμικρο,

στις κινησεις των δαχτυλων,

στην ποιηση των ματιων,

στο προσωπο που χτιζει καθε μερα.

Αντι προσευχης

Και μετα το θανατο ξανα ηδονη,και ξανα...και ξανα!!!

<<Να λες την προσευχη σου πριν κοιμηθεις>>,

ελεγε η γιαγια με αυστηρο υφος....

Και εγω φυσικα την ακουγα

και πριν κοιμηθω ελεγα κατι δικο μου,

αυτοσχεδια εξομολογηση ημερας....

Ποτε μου δεν καταφερα εξαλλου να μαθω

το πατερ ημων απ’εξω.....

Ετρεμα καθε πρωι

μη με σηκωσει ο δασκαλος να πω

αυτο το ακαταλαβιστικο ποιημα.....


Επειτα απο πολλα χρονια

απελευθερομενος πια απο τα φαντασματα

τη θεση του προσωπο Του πηρε η ηδονη....

Και ετσι πια

ελλειψει προσευχης και διαδικαστικων

πριν κοιμηθω

μεταλαβαινω το σωμα της

αλλοτε ανασκελα

αλλοτε στα τεσσερα

αποτιοντας φορο τιμης

στον ενα και μοναδικο θεο μου

Aχ,μνημη!!!

<< Στο χερι μου κρατω κοκκους χρυσης αμμουΠοσο λιγους!Και ομως πως γλιστρουν απο τα δαχτυλα μου στην αβυσσο.Ενω θρηνω-ενω θρηνω! Ε.Α.ΠΟΕ>>


Ειναι κατι σκεψεις σαν αποστηματα,σε βασανιζουν,φυτρωνουν αγρια μεσα σου και ο μονος τροπος να τις ξορκισεις(εστω ,για λιγο) ειναι να παρεις ενα χαρτι και ενα στιλο και να τις γραψεις....Ετσι ακριβως εγινε και χθες το βραδυ...Δεν ειχα υπνο,τα ειχα βαλει με τη μνημη ή καλυτερα με την απωλεια της μνημης....Τρομαξα με την ιδεα πως οτι αγαπησα ,οτι σκεφτηκα και οτι εντελει ειμαι χανεται σαν τους κοκκους της αμμου οπως περιγραφει ο Ποε .....Σηκωθηκα και εγραψα ( αυτη την ποιητικη σκεψη την αφιερωνω στον Αndy...ειμαι σιγουρος θα ξανασυναντηθουμε......... )



Αν εξαιρεσεις την αισθηση του ζωντανου παροντος

(οταν υπαρχει )

θα ελεγα ειμαι μονο η μνημη.

Κατι σκορπια αρνητικα καρε

που πασχιζουν να κρατηθουν στη ζωη

να υπαρξουν,

διατρητα,

λαβωμενα.


Μια αγρια μαχη γινεται εδω


Φωτεινες δεσμιδες Ληθης

απειλουν τον κοσμο μου...

Mικρα

Η ανεκπληρωτη στιγμη μου εδωσε την παρακατω σκεψη...


Eι!

Ψιτ!

Χορτατη!!

Δεν φανταζεσαι τι χανεις

Ειπε η επιθυμια στην εκπληρωση



Η εντονη παραιτηση εφερε την παρακατω σκεψη....


Kαι αν ζω ετσι

ειναι γιατι εχω κουραστει....


Προσχωρω στη φυγοπονια,

που ειναι ο καθρεπτης της εξαντλησης μου

αλλα και η τελευταια προσπαθεια

να υπαρχω.



Μια αλλη στιγμη,αυτης τη φορα στερησης....



Τα λαγονια καινε

και οι αυνανισμοι

στυφο νερο παρηγοριας


Μια αλλη στιγμη στο μεταιχμιο δημιουργιας και αδιαφοριας....



Και αν τωρα γραφω ποιηματα

το ενα πανω στο αλλο

ξερω πως σε λιγο θα ακολουθησει

περιοδος ξηρασιας

και δεν την αντεχω τη μοναξια

χωρις να μιλαω σε μενα......


Ακομα μια στιγμη εξαντλησης....


Oι κουρασμενοι

και οι αναπαντεχα γεροι

ειναι οι μυστες

της φυγοπονιας μου


Επειτα αναρωτηθηκα....


Σαν ψεμματα,

σαν ψεμματα



ζω (?)


Τελος θυμηθηκα την αδηφαγο επιθυμια γραφοντας...


Το απληστο κομματι μου πειναει......

Παντως οταν το ταιζω

νομιζω

του δινω το πιο εκλεκτο φιλετο

Ανεκπληρωτου συνεχεια

Αν ηθελα να προτεινω μια ταινια που να περιεχει το ανεκπληρωτο του ερωτα αυτη θα ηταν <<το σκοτεινο αντικειμενο του ποθου>> του Bunuel







Eιναι μια ταινια γεματη εκρηξεις,μια ταινια για την τρομοκρατικη φυση του ερωτα,και φυσικα το ανεκπληρωτο.....










Αν βεβαια προτεινα ενα βιβλιο αυτο δεν θα ηταν αλλο απο τα παθη του νεαρου Βερθερου

O Goethe σε πολυ μικρη ηλικια εγραψε ενα αριστουργημα....

Γραφει στον Schonborn ....<<Εκανα κατι καινουργιο.Μια ιστορια με τον τιτλο Τα παθη του νεαρου Βερθερου,οπου παρουσιαζω εναν νεο αντρα με βαθια και αυθεντικη ευαισθησια και πραγματικη διεισδυτικοτητα,ο οποιος χανεται σε ενθουσιωδη ονειρα,υπονομευει τον εαυτο του μεσα απο θεωρητικες αναζητησεις μεχρι που στο τελος,τσακισμενος απο την παρεμβολη καποιων ατυχων παθων και προπαντων απο εναν αδιεξοδο ερωτα,αυτοκτονει φυτευοντας μια σφαιρα στο κεφαλι του.>>




Και αργοτερα στον Εckerman .... << Ειχα ζησει πολυ,εχα αγαπησει και υποφερει πολυ!...Θα ηταν ασχημο αν ο καθενας δεν ειχε περασει στη ζωη του μια εποχη που να του φαινεται οτι ο Βερθερος εχει γραφτει για αυτον>>

Ποτε δεν θα φυγει απο το μυαλο και την καρδια μου η σκηνη που η Λοττε ειναι περιτριγυρισμενη απο τα αδερφια της και τους μοιραζει φετες ψωμι....

Και επειδη μιλω για το ανεκπληρωτο του ερωτα θα ηθελα να τονισω πως για εμενα η λεξη εκπληρωση και η λεξη ερωτας ειναι αντιφατικες.Προσοχη,φυσικα δεν εννοω εκπληρωση να εισαι μαζι με το αντικειμενο του ποθου σου.Η εκπληρωση ταυτιζεται με το σβησιμο της επιθυμιας....Ο ερωτευμενος διαρκως αναζητα διαρκως ποθει,διαρκως νιωθει την ελλειψη να του καιει το μυαλο

Ειχα γραψει ενα ποιημα για αυτο.....

Θα ελεγα πως ο ερωτας

ειναι μονο ανεκπληρωτος

Δεν αρνουμαι τη σπουδαιοτητα της επικοινωνιας

αλλα ειτε εισαι μαζι με τον αλλον

ειτε οχι

τον ερωτα τον περνας μονος σου....

Ενας απολυτα μοναχικος δρομος



Ακομα και τη στιγμη που κανεις ερωτα

σου λειπει,

θα θελες τα σωματα σας να γινουν ενα

αδιαχωριστο

απολυτη ενωση.


Ο ερωτας οταν εκπληρωνεται

τοτε αυτοαναιρειται

και παυει να υπαρχει

Στην Κ.

Αγαπητη φιλη,

οπως εμαθες μολις ηρθα σε επαφη με τον θανατο ενος αγαπημενου....Ομως ο θανατος,αυτη η τελεια προσεγγιση του μηδενος μου εφερε στο μυαλο παλι τον ΕΡΩΤΑ....

Και ετσι σε θυμηθηκα,και ετσι σου γραφω....

Σε παρατηρω εδω και 3 χρονια να δινεις ανιση μαχη με το ανεκπληρωτο...

Και φοβαμαι για εσενα ,πολυ.....

Δεν κατεχω καμια αληθεια αλλα αυτα που θα σου γραψω,πιστεψε με,τα εχω μαθει με το αιμα μου.....

Σε παρακαλω φυγε!!!

Απομακρυνσου!!!

Η μονη λυση για εναν ανεκπληρωτο ερωτα ειναι να μην ξαναδεις το αντικειμενο του ποθου σου,ποτε!!

Το ανεκπληρωτο,αυτο το σαδιστικο αποθυμενο ειναι μια ανεξαρτητη υπαρξη απο εσενα....δεν σε λογαριαζει...ζητα να ζησει ( θα μεταχειριστει καθε τροπο για να το πετυχει ) ,να υπαρξει, για εσενα δεν του καιγεται καρφακι...

Το ξερω,ποναει,και ποναει πολυ....μα πρεπει να αποχαιρετησεις το αντικειμενο του ποθου σου οπως αποχαιρεταμε εναν πεθαμενο....

Λες << Δεν ειμαι ερωτευμενη πια,τωρα τον αγαπω σαν ανθρωπο,θελω το καλο του,θελω να μιλησουμε>>

Προσεξε!!Ο Νικος Δημου λεει σε μια φραση στους δρομους:<<Ειναι σιγουρος πως λεω εγραψα την αληθεια αλλα δεν ειμαι σιγουρος πως δεν την φανταστηκα >>.....

Αγαπητη Κ. , ειμαι σιγουρος πως λες την αληθεια αλλα πιστευω την φανταζεσαι,εχεις αναγκη να πιστεψεις αυτα που λες......

Το βλεπω καθαρα.

Πιστεψε με!!Το ανεκπληρωτο σε παραπλανα,φορα τη μασκα της ανθρωπινης αγαπης,των αγνων ανθρωπινων συναισθηματων...ολα αυτα τα κανει γιατι θελει να ζησει,θα χρησιμοποιησει καθε μεσο για να βρεθει κοντα στο αντικειμενο του ποθου του....

Φυλαξου!Ο διχως ανταποκριση ερωτας ειναι μεγαλο σχολειο αλλα αν δεν λειτουργησουν οι αμυνες σου μπορει να σε σκοτωσει(ειναι ενα ψυχικο νεοπλασμα)....

Και ξανα,φοβαμαι για εσενα.



Σε παρακαλω,μην επιλεγεις το θανατο

Δωσε του ενα τελευταιο φιλι,ριξε του λιγο χωμα και αποχαιρετα το για παντα

Σας ευχαριστω!!

Δεν ηταν ευκολο....

Πρωτη φορα ηρθα σε επαφη με τον θανατο ενος πολυ κοντινου μου προσωπου....

Δεν σας κρυβω πως ειχα παρομοιες σωματικες εκδηλωσεις(σφιξιμο στο στομαχι,ζαλη,μουδιασμα) με αυτες που ειχα οταν βιωνα την απωλεια του ερωτα....

Ποσο κοντα ειναι αυτα τα δυο τελικα...

Θα ηθελα να σας ευχαριστησω ολους παρα πολυ....ο θανατος μπορει να μη ξεπερνιεται αλλα ειναι γλυκια παρηγορια να βλεπεις πως φιλοι σου απλωνουν ενα χερι συμπαραστασης...

Και παλι σας ευχαριστω,με συγκινησατε πολυ!

Ο παππους εφυγε

Καλο ταξιδι

Σε αγαπω!

Oνειρο

To ονειρο μου

αυτοχειρας και συναμα

τρομοκρατης του εαυτου του.

Σκοτωνεται μες΄την διαδοχη των ωρων

μεσ΄τις χιλιαδες μασκες των ανθρωπων

Το ονειρο πιανεται απο μια αχτιδα

απο ενα και μονο λουλουδι

του φτανουν λιγα για να τραφει για αιωνες

Μα ευθυς ξαναπεφτει,

ξανασκοτωνεται

μεχρι να ναυαγησει στη θαλασσα της ληθης

στον ωκεανο που λεγεται συνηθεια

Για τον παππου

Επειδη δεν μου αρεσουν τα μνημοσυνα

πριν φυγει και το σωμα σου

οσο προλαβαινω

θελω να σου ποσο σε αγαπω

και να σου αφιερωσω ενα κειμενο

που εγραψα για εσενα πριν λιγους μηνες.....


<<Τον παρατηρω απεναντι μου.....Καθεται πισω απο το παραθυρο και κάνει πως βλέπει το δρομο...μα κάπου ταξιδευει...παιζει τα χέρια νευρικά πάνω στο τραπέζι,κάτι τον απασχολει,κάτι που δεν θα το πει ποτε και σε κανεναν....Ισως η ζωη που δεν έζησε,ίσως ο θάνατος που περιμενει.Μα πως περιμενεις το θάνατο?ΠΩΣ??Γνωριζει και γνωριζω πως σε λιγο όλα θα τελειωσουν.Παω κάθε μέρα οταν είμαι εδω και τον βλεπω,πάντα κάτι θέλει να μου πει και την ώρα που είναι να βγει απο το στόμα δισταζει.Καθε άνθρωπος για να βρει τη δύναμη να σηκωθει απο το κρεββατι το πρωι πρέπει να πιστευει σε κάτι,να περιμένει κάτι.Τι να περιμενει ο παππους στα85 του,ανήμπορος με χιλια δυο προβληματα?Και ομως περιμένει να δει εμενα ...και τα μάτια του πλημμυριζουν απο χαρα,σαν παιδι...αμα τον ρωτησεις τι κερδισε στη ζωη του θα σου δειξει τα παιδια και τα εγγονια του....Εχει μια σπάνια αξιοπρεπεια που δεν συναντας ευκολα,έζησε δυσκολες εποχες,δεν ξέρω αν γνωρισε τον έρωτα...μεγάλωσε αλλιως,πληθα πληθα χτισανε το σπιτι με την γιαγια...Παππου θα ηθελα κάποιο πάσχα να ξαναγεννηθεις στην ηλικια μου,τοτε θέλω να μου πεις οσα δεν μου ειπες...και τοτε θέλω να κλεισω μεσα στα χερακια σου όλες τις χαρες του κόσμου ( για να δανειστω μια φράση απο τον Σπρινγκ)Παππου ,θα σε κοιτάξω ξανα,αυριο,μεσα στον πυρηνα των ματιων σου,σε αυτα τα πανεμορφα θολα ματια και στο φως που σβηνει θα βρω μια αχτίδα....και αυτην την αχτιδα θα την αναστησω μέσα στην καρδια μου για πάντα! >>


(Το κειμενο γραφτηκε πρωτη φορα το πασχα του 2006 ,στο μπλογκ του ΝΔ)

Aπορια

Και αν εχω την αναγκη να κρατω ημερολογιο

γιατι να το κανω ενωπιον και αλλων ματιων πλην των δικων μου?

Μαλλον η ιδια η εκπορνευση των σκεψεων με βοηθα να υπαρχω...

Θα ζησω εστω για λιγο μεσα στα ματια των ανθρωπων

που θα διαβασουν αυτες τις γραμμες.

Φοβος

Φοβαμαι πολυ!


Ο φοβος με παραλυει

σαν ηλεκτρικο ρευμα.

Καθομαι ακινητος για ωρες

τα ματια μου κοιτουν τον απεναντι τοιχο

εγω κοιτω εμενα,βαθια…


Το χτυπημα του τηλεφωνου

ειναι σωτηρια

μικρη λυτρωση

η φωνη στην αλλη ακρη της γραμμης

ενα χερι που με τραβα για λιγο επανω.


Χτυπησε ξαφνικα το μεσημερι.

Ηταν διπλα αλλα ετρεξα να το προλαβω.

<<Καλησπερα ενα γκαλοπ κανουμε ελπιζω να μην ενοχλουμε>>

Καθησα και απαντησα ολες τις ερωτησεις….


Οχι και να ενοχλειτε...

Αχ,αν ξερατε οτι σημερα μου σωσατε

τη ζωη!!

Αγνωστος - για εμενα - τοπος

Διαβαζω τον Οθελλο

οπως θα διαβαζα την εξηγηση

ενος θεωρητικου μηχανισμου

εξω απο εμενα,

για παραδειγμα τη φωτοσυνθεση

η την αρχη της απροσδιοριστιας.....


Νιωθω αναπηρια

καθως ποτε μου δεν ενιωσα

το συναισθημα της ζηλειας,

τοσο βασικο συστατικο(καθως λενε)

του ερωτα.


Οχι,δεν το παιζω υπερανω

ουτε σοφος ειμαι

μητε σνομπαρω.

απλως

μητερα της ζηλειας η κτητικοτητα

παντα ερχοταν σε αντιπαραθεση

με τον πιο βαθυ πυρηνα της ελευθεριας μου.

Αυτο το ποιημα στο χρωστω

στην Γεωργια,



Πως να μιλησω για το προσωπο σου

Για αυτην την μεταφυσικη ευγενεια που με υπερβαινει

Για αυτο το τοξο ,το εξωκοσμικο

που συναντα τα ματια σου

Και εγω καθε φορα διπλα σου

νιωθω λιγος,ανεπαρκης

που αξιωθηκα να αγγιξω το φως

με τα υποπλαστικα δαχτυλα μου.


Του πεφτεις πολυ αυτου του κοσμου αγαπημενη,

οι πιο πολλοι θα κοιτουν σαν πρωτογονοι το καθαρο σου κρυσταλλο.

t.v σχολιο

Για να μην με νιωθω εβαλα λιγο τηλεοραση...

Επεσα πανω στην Τατιανα....

Εχει ενα θεμα για << παιδια με ξεχωριστο ταλεντο >>.....

Ενας μικρος λυραρης,μια μικρη μις ελλας,ενας μικρος ζωγραφος ,ενα παιδι που διαβαζει 3ψηφια νουμερα κτλ....

Περα απο οτι δεν ειδα καποιο ξεχωριστο ιδιαιτερα σημαντικο ταλεντο μου κανει εντυπωση οι γονεις που πανε τα παιδια εκει.....

Θυμηθηκα τον Καβαφη


<<Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα· την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω>>


Ο καθενας περηφανευεται για οτι εχει μα τα παιδια δεν ειναι αντικειμενα.

Ποσους ανθρωπους γνωριζω που εχουν ξεχασει να ζουν και υπαρχουν μονο μεσα απο τα παιδια τους....

Καποτε γνωριστηκαν,καποτε ισως ερωτευτηκαν......

Τωρα γεμιζουν τις αδειες ζωες τους απο τη ζωη αλλων(και πολλες φορες καταπιεστικα)....

Μερικοι λενε πως ειναι εγωιστικο να μην κανεις παιδια.....

Γιατι οχι το αντιθετο?

(Ειμαι σιγουρος πως και ο Κοσμας Βιδος κατι τετοιο θα σκεφτηκε αν το ειδε)