30/11/2007

<< Η αγαπη ειναι οτι πιο σημαντικο υπαρχει >>

ειπες....

Βιαστηκα αμηχανα να συμφωνησω...

Λες αληθειες οταν κοντευει θανατος...


Ετσι παντα συνεβαινε

καπου εκει κοντα

αν και αργα

ή ακριβως επειδη ειναι αργα

παραμεριζουν οι εννοιες...

βλεπεις....

Και θες να το πεις

να προλαβεις να το πεις

να το ακουσεις

να το ακουσω.


Ο θανατος ειναι το πιο σπουδαιο γεγονος

στη ζωη ενος ανθρωπου

και το πιο εφημερο στις ζωες των αλλων


Και η αγαπη...

σιγουρα θα συμφωνησω μαζι σου

αλλα δεν φτανει

και δεν αρκει

ουτε για να ζησεις

ουτε για να πεθανεις

ουτε καν για να βρεις τη δυναμη να σηκωσεις

ενα ποτηρι νερο...

22/11/07

Σιγουρα η μοναξια χτυπα

πρωτα το σωμα.

Και απο το σωμα

τα δαχτυλα

την νιωθουν διπλά.

21/11/07

Eιμαι ολος

σωμα

και επιθυμια

απεναντι στο χρονο.

****************

Εμαθα την τεχνη

να τον νικω

σε καθε σπασμο

****************

Αγγιζω και

φαντασιωνομαι

αθανασια

16/11/07

Το παιδι παιζει με την πλαστικη του μπουλντοζα

μεχρι να βαρεθει

μια δυο μερες και μετα την βαζει στην ακρη

περιμενοντας το επομενο παιχνιδι

απ΄τον πατερα του

που εχει αρχισει και ξενοπηδαει

καπως να γεμισει την ανια του

με κατι καινουργιο και αυτος

το εργοστασιο καθε λεπτο γεμιζει γυαλινα μπουκαλια

με μπυρα

για να τα αδειασουν καποιοι

και μετα να τα ξαναγεμισει

για καποιους αλλους που θα τα ξανααδειασουν

και ετσι με εναλλαγες και κυκλους

γυριζει αυτος ο πλανητης....

το παθος

ο οποιοσδηποτε ενθουσιασμος

η επιθυμια

καταδικασμενα

πριν ακομα γεννηθουν

και το μονο που μενει

να τρεφει την καρδουλα μας

ειναι αυτο που δεν εχει γινει

και οχι αυτο που γινεται

να διψαμε για ανεκπληρωτο

και ταυτοχρονα να το καταριομαστε

τι περιεργη

και

ασχημη

ανωμαλια ειναι αυτη

να μας ελκυει μονο το μυστηριο και η φαντασιωση

και οχι η πραγματικοτητα

να μας ελκυει η σφαιρα του απιαστου

να χασμουριομαστε με το χειροπιαστο

και ποσο γελω με τους

μωροαισιοδοξους

που λενε

και πιστευουν

πως η ζωη ειναι τοσο ομορφη

επειδη καποτε τελειωνει

και η χαρα τοσο υπεροχη επειδη υπαρχει η λυπη

τι μπουρδες ειναι αυτες

δηλαδη γιατι να δεχτω

δεν καταλαβαινω

τον θανατο

ή την λυπη ως κατι εν δυναμει θετικο

ποτε δεν θα το κανω....

η ομορφια ειναι ομορφια

και δεν χρειαζεται καμια ασχημια για να επιβεβαιωθει

αλλα αυτο δεν με παρηγορει

ή αλλιως

δυσκολα βρισκω κατι πια

να με παρηγορει

Tα κρουασανακια

τα χορτοπιτακια

και τα τοστακια της ορκομωσιας.

Πιτσακια δεν....

αλλες φορες ειχαν και ηταν πεντανοστιμα


Τα αγορακια με τα κουστουμια (και εγω μεσα)δεν θα τα βαλω

ουτε τα κοριτσακια με τις τουαλετες

Δεκα

H σειρα << δεκα>> απο το ομωνυμο μυθιστορημα του Καραγατση ειναι πιστευω οτι καλυτερο εχει υπαρξει τα τελευταια χρονια στην τηλεοραση....Ο δε Καταλειφος δεν θα μπορουσε να ερμηνευει πιο αψογα

29/10/07

Να ρουφαω χυμους σαν μακαριο φυτο

να μην φοβαμαι

στο σκοταδι ή στο φως

να μην πονω σε καποιο σημειο του σωματος μου

να μην ξαγρυπνω απο την επιθυμια για καποια ή για το κορμι καποιας

να μην υπαρχει καποια ουτε καποιος ουτε κανενας

ειπαμε μονος

σαν μακαριο φυτο

να αδιαφορω για υπαρξη θανατο και αλλα

να μην εχω ανησυχια

παρα να απλωνω τις ριζες μου ολο και πιο βαθια

σε μια μητρα ευδαιμονιας

ψαχνοντας ολοενα για περισσοτερους χυμους

να γινω μια φουσκα

ενα συμπαν ηδονης

που συνεχως μεγαλωνει

και που για αυτο ζει

για να μεγαλωνει

να μεγαλωνει

να μεγαλωνει.....

21/10/07

Λιγο με τα τις τεσσερις

δεν καιγομαι

ενα αυτοκινητο περνα

με σκυλαδικα στη διαπασον

ενω η βρυση σταζει ρυθμικα

σε καθε σταγονα

δεν καιγομαι

ωστοσο την αφηνω

θελω ενα συντροφο στην επαναληψη

και ο χρονος να εχει ενα μετρο

ειδικα οταν χανεσαι στη νοσταλγια

του παθους....


Να θυμηθω αυριο να ξυπνησω

και το βραδυ να ξανακοιμηθω


...........................................

Καταλαβαινω πολυ πιο πολλα

οι κανονες ειναι απλοι

αλλα οχι για αυτο λιγοτερο αμειλικτοι

θελω να βρω

εναν κουρασμενο

να ξαποστασω στην κατανοηση.

.............................................


Να εφευγε και αυτο το ποιημα του Αναγνωστακη

απο το μυαλο....με τη φωνη της Φωτεινης

<< Κατω απ'τις ραγες του τρενου

Κατω απ'τις γραμμες του βιβλιου

Κατω απ΄τα βηματα των στρατιωτων


Οταν ολα περασουν-παντα σε περιμενω


Περασαν απο τοτε πολλα τρενα

Κι αλλα πολλα βιβλια θα διαβαστουν

κι αλλοι στρατιωτες το ιδο θα πεθανουν.


Κατω απο καθε τι που σου σκεπαζει τη ζωη

Οταν ολα περασουν-

Σε περιμενω>>

Αυτοι που φευγουν...

Tα βιβλια της αστυνομιας

εχουν γεμισει με τα ονοματα τους

και εγω τους νιωθω πολυ κοντα μου...


Ειναι ολοι αυτοι που εξαφανιζονται

που μια μερα τα τιναζουν ολα στον αερα και φευγουν

και δεν κοιτουν πισω

οχι για να μην πετρωσουν και αυτοι

αλλα γιατι ειχαν πετρωσει

για αυτο και φευγουν

φευγουν

μετα απο ενα γευμα

απο ενα φιλι

απο ενα καβγα

η μετα απο τιποτα

ετσι απλα....

Δε θα γυρισουν

και για χρονια συγγενεις

θα τους ψαχνουν

σε εφημεριδες

σε τηλεορασεις

σε αφισες

να τους βρουν

να τους γυρισουν πισω

πισω

στην πετρωμενη τους ζωη

να τους πνιξουν με την αγαπη τους

την μεγαλη αγαπη τους

23/09/07

Kαθομαι και γλειφω πατατακια

και μπισκοτα

καπως να περασει η ωρα

δεν αντεχω αυτες τις μερες

που δυσκολα βρισκεις κατι να λειτουργει

πριν λιγο με μια ρουφηξια καφε

πηγα να πνιγω

μονο το ρολοι απεναντι

με ακριβεια με ενοχλει καθε δευτερολεπτο

να θυμηθω να το ξεκοιλιασω πριν κοιμηθω

για να μπορεσω να κοιμηθω

βγαζω τη μιζερια και τη γκρινια μου στους τοιχους

τουλαχιστον δεν φορτωνομαι σε κανεναν.

Για τον ΝΔ

Να γραψω απλα οτι σε αγαπαμε...

καλω ολους να επισκεφθουν

( η Αφροδιτη εφτιαξε κατι ομορφο )

apostsindimou.blogspot.com

Αθεος,απιστος ή οτι αλλο θελετε

Θυμαμαι μια περιοδο

στην παιδικη ηλικια

που εψαχνα μανιωδως ολο το σπιτι

τα συρταρια

τις γωνιες

το υπογειο

το παταρι

και οτιδηποτε υποσχοταν καποια ανακαλυψη…..

Καποιες μερες

δεν κοιμονουν αν δεν εψαχνα μεχρι την τελευταια γωνια δυο φορες…


Μεσα μου υπηρχε

η ελπιδα

ή η επιθυμια

πως το σπιτι μου δεν ηταν ένα απλο σπιτι

και πως η οικογενεια μου δεν ηταν αυτό που φαινοταν να είναι

Λαχταρουσα να ανακαλυψω ένα μεγαλο μυστικο

ενα θησαυρο

ενα κομματι χαρτι

που θα αποκαλυπτε καποιο κρυφο νοημα

μια τρομερη ιντριγκα

ενα σχεδιο

για τους περιεργους μεγαλους ( τους γονεις μου )

ή και για εμενα……( κυριως για εμενα )

Δεν μπορει τα πραγματα

να είναι απλα ετσι, ελεγα,

είναι αδυνατον να είναι δυο απλοι ανθρωποι

και εγω ο γιος τους που απλα ζουμε στην επαρχια….


Ωστοσο παρόλες τις φιλοτιμες προσπαθειες μου

οι επιτυχιες μου εξαντληθηκαν

στην ευρεση καποιων χρηματων

που ειχαν μεινει παραπεταμενα

ή στην αμηχανη για εμενα αποκαλυψη καποιων ερωτικων γραμματων

ή φωτογραφιων των γονιων μου

ή το τελευταιο πακετο τσιγαρα

στο οποιο ο πατερας μου ειχε σημειωσει την ημερομηνια….



Αξιοποιησα τις εκαστοτε ανακαλυψεις μου

Και ειδικα τα χρηματα που εβρισκα κάθε φορα


Αυτό συνεχιστηκε για χρονια και μεσα μου λυπηθηκα

που δυστυχως δεν βρηκα το μεγαλο μυστικο

που ηλπιζα.


Αλλα παρόλη την απογοητευση μου

στιγμη δεν σκεφτηκα

να πω ψεμματα στον εαυτο μου

και να επινοησω εγω ένα τετοιο μυστικο…….

Eξαιρετικα γεγονοτα

αφιερωμενο σε αυτους που δεν ξεχνουν απο επιλογη,πεποιθηση ή αναπηρια



Χρειαζεται ενα εξαιρετικο γεγονος

στη ζωη ενος ενθρωπου

οπως ενας ερωτας

ή ενας θανατος

για να κλονισει τον ληθαργο

ή τη γαληνη του

να του αλλαξει τη ματια και τον τροπο να υπαρχει.


Χρειαζεται ενα εξαιρετικο γεγονος σε μια χωρα

( αντιστοιχο του ερωτα και του θανατου )

οπως μια βιβλικη καταστροφη

απο πλημμυρα

πυρκαγια

ή πολεμο

ωστε να συμβει ενα ξυπνημα ομονοιας

αγαπης και αλληλοσυμπαραστασης


Μα ο χρονος ξεπλενει

τα εξαιρετικα γεγονοτα...

ξεπλενει την μνημη...



Ετσι δεν χρειαζονται παρα καποιοι μηνες

ή γιατι οχι ,καποιες μερες

μια γυναικα

ενα σπιτι

λιγα χρηματα

μια στρωμενη ζωη

ή μια υποσχεση στρωμενης ζωης

η μεθυστικη δυναμη της συνηθειας

ωστε ο ανθρωπος να ξεχασει το μεταιχμιο που εζησε

στον ερωτα

στον θανατο

ωστε οι πολιτες της χωρας

να επιστρεψουν

παλι

ομορφα

στο μισος και την αδιαφορια που τοσο καλα γνωριζουν

31/08/07

Στο απεναντι τραπεζι

νεος

προσπαθει να εξηγησει στον θρησκοληπτο πατερα του

την θεωρια της εξελιξης......

Tην διενεξη παρακολουθει

αδιαφορη

σαν βουβο background

η μητερα


Εχει φαει πριν μακαρονια

και τωρα χασμουριεται

διπλα σε μια λιμνη με κυκνους και νουφαρα....



..........................................................................................


Ενας αλλος

καπως αφελης

ρομαντικος νεος

παθιαζεται

με ενα ποιημα

ολο το βραδυ

τον παιρνει ο υπνος

με το πρωτο φως

εχει αγκαλια αυτο το ποιημα

καθως σφιγγει το μαξιλαρι

και αυτο το ποιημα ειναι

κατι απλο

μα ξεκαθαρο και υψηλο

οπως το παρακατω του Goethe


<< Απανω απο ολα τα βουνα

η σιωπη.

Δε νιωθεις να περνα

στα δεντρα ουτε πνοη

Σωπαινουν τα πουλια

στα δαση


Kαρτερα,Θα φτασει ο καιρος

που θα αναπαυεσαι και εσυ.... >>


Ο αφελης νεος μας

σκεφτεται

αυτους τους στιχους ολη την επομενη μερα

και την επομενη

μεχρι να κουραστει

απο τον ποθο

τον πονο

και την εκσταση που μοιαζει με οδυνη

και τελικα παει να το μοιραστει

με την αγαπημενη

να της το διαβασει

να μειωθει η μοναξια του

και εκεινη

διχως να το καταλαβει

διχως να αισθανθει το παραμικρο

της σχεσης του νεου μας με το ποιημα

θα συγκινηθει απο τα δακρυα του

ανοιγωντας τα ποδια

προσφεροντας του

την παρηγορια

που περνα απο την ηδονη

..........................................................................


Εχουμε μια γευση για το << μετα >>

ειναι ο υπνος

ο διχως ονειρα

Μηδεν.
..........................................................................

Εχουμε και μια ( ψευ- ) αισθηση αθανασιας

Δεν θα καταλαβουμε ποτε οτι δεν υπαρχουμε

.....................................................................................

Ζωη

παρελαση ανεκπληρωτου

με τυμπανα και μωβ κορδελες...

Σε μια γωνια τρωω τις σαρκες μου

κρατωντας λευκο λουλουδι

.................................................................................

Σκεφτομαι το ματαιοδοξο σκιαχτρο του Εξυπερυ

να ζητα χειροκροτημα

τον συγγραφεα που ειδε μπολικες αληθειες

αλλα δεν μπορεσε να ξεφυγει απο τον ναρκισσισμο του

Τον επιστημονα που ηρθε σε επαφη

με τα μυστικα του συμπαντος

για αυτο και θεωρησε εαυτον σημαντικο

Καθεναν που θεωρει εαυτον σημαντικο

για οποιοδηποτε λογο

Σκεφτομαι το κενο

και την παρεξηγηση

που ταλαιπωρει

αιωνες

ακομα και τα πιο ευφυη ανθρωπινα μυαλα.

28/08/07

Σε αγαπω

αγαπω το γελιο σου

την καθαροτητα σου

τα λουλουδια που κραταγες

τον τροπο που τα κραταγες

τον τροπο που γελαγες

τα δεκανικια που απορουσες γιατι υπαρχουν

και επαιζες

αγαπω το παιχνιδι σου

ολα οσα ησουν και δεν ειμαι πια...

Oσο πιο πριν τοσο πιο πολυ σε αγαπω

οσο πιο μετα ,σε φοβαμαι.

Θα ηθελα να σου πως

μετα τον ερωτα και τον θανατο ολα αλλαζουν....

εκει δεν εχει χερι που σε κρατα

και η αγκαλια σαν ξενη μοιαζει

αλλα....

ασ'το...

τιποτα

μην ακους τον γερο εαυτο σου που αραδιαζει ανοησιες...

27/08/07

Παιδια

εφηβοι

γεροι

μεχρι την τελευταια ανασα μας

διψαμε για δημιουργια

ζητιανευουμε τη δημιουργια

σαν λυση σε ενα οντολογικο αδιεξοδο

σαν βαθια ριζωμενη αναγκη

αγωνιουμε να κανουμε κατι

να γεννησουμε

παιδια

ιδεες

πραγματα

να νιωσουμε οτι καπως υπαρχουμε

εστω για λιγο

τα δευτερολεπτα που νιωθουμε να δημιουργουμε

το λιγο που κοιταμε καταματα τον ηλιο

ζητιανευουμε

τα βαζουμε με τις ευκαιριες που δεν ερχονται

Λεμε:Να σημερα!Θα κανω κατι σπουδαιο

θα γινω κατι σπουδαιο

μονο αν μου δινοταν η ευκαιρια

μπορει να μην ξερουμε τι θελουμε

μπορει να μην το μαθουμε ποτε

αλλα θελουμε

ζητιανευουμε τις χαμενες ευκαιριες που δεν θα ερθουν

και δεν καταλαβαινουμε οτι δεν φταινε οι ευκαιριες που δεν ερχονται

αλλα εμεις που δεν εχουμε την ικανοτητα για δημιουργια

αλλα εχουμε την επιθυμια

και αυτη αποσταση μας καιει τα σωθικα

ο ανθρωπος που επιθυμει αλλα δεν μπορει

στεκεται με απορια και θλιψη

διπλα στον αδερφο του

τον ερωτευμενο.

21/08/07

Δυο κειμενα

σε προσπαθεια μιμησης υφους Νικοδημειας σατιρας



Υπερασπιση του << μετα >> της εκσπερματωσης


Επειδη πολλες γυναικες μας κατηγορουν

για το << μετα >> της εκπερματωσης

πως λεει φερομαστε σαν καθολου συμπαθη τετραποδα

και καρφακι δεν μας καιγεται

θα ηθελα να πω πως αυτο

ειναι μια σημαντικη παρεξηγηση

καθολου απλη και αμελητεα

που νιωθω την αναγκη να φωτισω.


Δηλαδη

θα ηθελα να τους επισημανω

πως οταν ενας αντρας αναβει την t.v

ή τρωει ενα κομματι πιτσα

αμεσως μετα την πραξη

δεν το κανει απο καφριλα

ουτε επιδεικνυει αναισθησια

αλλα απο εντονη αναγκη

παρηγοριας

και λησμονιας.


Δεν ξερω πως το βιωνει το αλλο φυλο

αλλα σε εμας

μετα την κορυφωση ακολουθει πτωση

δηλαδη σπαραγμος

απωλεια παραδεισου

τοσο μεγαλη και βαθεια

οσο μεγαλη και βαθεια

η ηδονη που προηγηθηκε


Και σε αυτην την φτωχεια

ειμαστε μονοι

χωρις ελπιδα παρηγοριας

και μια αγκαλια ή ενα φιλι

δεν μας λεει τιποτα

καθως

προκειται για φτωχεια προσωπικη

βιαιη

αγρια

υπαρξιακη

δεν επιδεχεται αγαπουλες

ουτε καν στοργη.


Οταν προσπαθει το ατομο που ειναι διπλα μας να μας τα δωσει

ποσο ξενο μας φαινεται!


Και η αγαπη?

Ουτε η αγαπη?


Η απωλεια της ηδονης

δεν εχει φαρμακο....


Για αυτο προτεινω

την επομενη φορα

που ενας αντρας φερθει << αγαρμπα >>

πριν διαμαρτυρηθειτε

σκεφτειτε διπλα

για την

βαθια

σκοτεινη

πρωτογνωρη

απωλεια που νιωθει

.....................................................................................

Α Ν Α Τ Ο Λ Η (07-06-05)


Απ'το σπίτι φεύγω αξιοποιώντας την αυπνία

να δω την ανατολή πηγαίνω με μεγάλη επιθυμία


Στο λιμάνι καθώς φθάνω ένα γέρο ρωτω

απο που βγαίνει ο ήλιος που τόσο καρτερώ

Και με ύφος του στυλ :<<τι ηλιθιος νέος>>

μου δείχνει ένα κόκκινο ουρανό και εγω κοιτω με δέος


Ναι ντρέπομαι πολύ που το ομολογώ

μα ηταν η πρώτη μου ανατολή που αξιώθηκα να δω

Έτων εικοσιένα,δύο τρία χρόνια μονάχα ζωντανός

πόσα πράγματα που δεν είχα προλάβει να δω ο φτωχος

Με θαυμασμό κοίταζα για ώρα το κόκκινο ταψι

που έβγαινε στωικά και γαλήνια απο τη θάλασσα τη χρυση

Και καθώς το θάυμα έβλεπα αυτο της φύσης

θύμωνα πολύ με το περιστατικό και επίσης

θα ήθελα μπροστα μου να τον έχω να του πω

πως όχι δεν είμαι ηλίθιος και πως και έγω τον αγαπω!

Και θα του έλεγα πως τόσα χρόνια εγώ δεν ήμουν εγω

και πως χρειάστηκε πολύ καιρος για να σπάσω το αυγό...

Της φυλακής μου το αυγό εννοώ φυσικά

που μέχρι τώρα με έκανε να ζω βιαστικά

και με εμποδιζε να υπάρχω ουσιαστικά.


Για να σπάσει το τσόφλι ήθελε πολύ,πολύ δάκρυ

τις πιο πολλές φορες δε μπορούσα να βγάλω άκρη,

ήταν τότε που γένναγα εμένα,καινούργιον,κάθε μέρα

οτιδήποτε ανέραστο και άχρηστο το έκανα πέρα


Έτσι που τώρα μπορώ να πω πως έβγαλα και φτερά

τόσα που βλέπω ακομα και τη λύπη με χαρά

Και αν δε με καταλάβει ο γέρος,δε με πειράζει πολύ αυτό

την ώρα που ανέτελε,ο ήλιος το ένα του μάτι μου ' κλεισε θαρρω

και αυτο μου είναι αρκετο.

19/08/07

Μπροστα στα ματια μου

εχω δει ατομα

να αμφισβητουν τη θρησκεια και τη πιστη

ενος ηλικιωμενου ανθρωπου

και να προσπαθουν να το πεισουν για το αντιθετο....

Πολλες φορες με απαξιωτικες εκφρασεις....


Ειναι ενα απο τα παραδειγματα που δειχνει

πως η κριτικη σκεψη δεν αποκλειει παντα την βλακεια,

την κακια

και την αλαζονια.



Εγω ειμαι απο τους πρωτους που θα βροντοφωναξουν

πως η θρησκεια

και η ακλονιτη πιστη σε μεταφυσικες δοξασιες

εμπεριεχει ψυχοπαθολογια

και χρηζει θεραπειας

πρωι

και βραδυ

με χαπι ( ελευθεριας ) των 500mg


Αλλα μονο για αυτους που μπορουνε να αντεξουν

μια πορεια αμφισβητησης



Το να προσβαλεις

εστω και απλα να αμφισβητεις

αυτο που για τον αλλον

ειναι η τελευτια σανιδα σωτηριας

εντελει ολη του η ζωη

ειναι χαιρεκακια και επιδειξη ηλιθιας δυναμης

..και αλητης δια σε..

Περα απο την ψυχοπαθολογια


και την επιθυμια να υπαρχει κατι


μερικα λογια μαγευουν......








Εγώ Πατήρ, εγώ νυμφίος, εγώ οικία,
εγώ τροφεύς, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος.
Παν όπερ αν θέλης εγώ.

Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω.
Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι.
Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή
και αδελφός και αδελφή και μήτηρ.
Πάντα εγώ.
Μόνον οικείως έχε προς εμέ.

Εγώ πένης διά σε και αλήτης διά σε,
επί σταυρού διά σε, επί τάφου διά σε,
άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί,
κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.
Πάντα μοι συ
και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.
Τι πλέον θέλεις; "


Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

15/08/07

Η Εμιλυ Ντικινσον ( i died for beauty)

παρουσιαζει την αληθεια και την ομορφια

σαν δυο συγγενεις εννοιες.


Θα προσθετα και την ελευθερια.



Τι ομορφια εχει να σκεφτεσαι συνεχως αληθινα πραγματα

οπως τον θανατο

ή την τραγικη μοιρα ενος ασταματητα διασταλλομενου συμπαντος?



Ρωτηστε την εκσταση της στιγμης...

Αυτη θα σας απαντησει....


Για να το πω και αλλιως

εχω βαθια την εντυπωση μεσα μου

πως μονο αυτοι που σκεφτονται

και νιωθουν καθημερινα

το μηδεν

ειναι σε θεση να νιωσουν την στιγμη

ζεστα

αληθινα

και ανθρωπινα....

(οποτε και αν αυτη η στιγμη τους επισκεφθει)

..........................................................

Οπως λεει και ο Νικος Δημου

ο θανατος σου δινει την αισθηση του μετρου

...........................................................


Κοιταζω μια πορεια ωριμανσης

περιπου 4-5 χρονια

και περα

απο την ομορφια,την αληθεια ή την ελευθερια

(που καλυτερα αλλοι να μιλησουν αν τα εχω αποκτησει σε καποιο βαθμο)

βλεπω την απωλεια.

Πολυ απλα δεν μπορω να κανω πραγματα που εκανα παλια.

Για παραδειγμα δεν μπορω να εχω τις <<κοινωνικες δεξιοτητες>> που ειχα παλια

ή την γαληνη.....


Το παραξενο σε αυτην την κατασταση

ειναι οτι καποιος θα περιμενε

οτι ενας μελλοντικος εαυτος

περιλαμβανει και εσωκλειει

τις ικανοτητες παλαιοτερων.


Λαθος.


Η σκεψη εχει τιμημα.

Δεν υπαρχει δρομος επιστροφης ακομα και αν απεγνωσμενα τον αποζητας.


.....................................................................


Θα ελεγα οτι στη σημερινη κοινωνια

η σκεψη περιθωριοποιει τον σκεπτομενο

Λειτουργει σαν εξελικτικο μειονεκτημα.


Αλλα δεν ειναι μονο η κοινωνια.


Ειναι η ιδια η δομη της σκεψης προς ελευθερια.


Ερημοι μοναχικοτητας που διακοπτονται απο οασεις ουσιαστικης επικοινωνιας

..........................................................................

Ερημοι

και ειδικα οταν αισθανεσαι οτι δεν υπαρχει σκοπος

και ειδικα οταν σκεφτεσαι το συμπαν που παγωνει

μαζι με τις καρδιες μας.

..............................................................................

Ωστοσο σημερα εχω μια ζεστη καρδια

χαρουμενη

εμαθα να ερμηνευω στο πιανο

το πολυ ομορφο τραγουδι του Κραουνακη

Σας παραθετω τα λογια

αλλα επρεπε να ησασταν εδω διπλα μου στο πιανο

να το ακουγατε.....


Πετάω
κυττάω
Πιο μέσα ακουμπάω
ξανά

και βρίσκω εσένα
με μάτια από δάκρυα
στεγνά

Μια αγκαλιά
υπάρχει ακόμα για μένα
φιλιά δοσμένα
στου κόσμου τη μαύρη ερημιά

Πετάω
ρωτάω
πού πάει τόση αγάπη
μετά.

Πετάω
το κρύβω
μια φέτα αλείβω
με φως

Το κρύβω πως νιώθω
τον πόθο που είχα
μικρός

Μια αγκαλιά
υπάρχει ακόμα για μένα
φιλιά δοσμένα
στου κόσμου τη μαύρη ερημιά

Περιφέρεται κι ενδιαφέρεται
ένας έρωτας με ρομφαία.

Φανερώνεται κι ενσαρκώνεται
σαν μια άνοιξη τελευταία.

Υπερθέαμα στο στερέωμα
ένας έρωτας μ' άδεια χέρια,

μες στ' απόβροχο ανυπόγραφο
ένα γράμμα σου απ' τ' αστέρια