06/10/10

Εκτη  μερα του Οκτωβρη.

Ποναω!

Ποναω  ετσι που δεν ξερω ποτε ο πονος

ειναι ψυχικος η σωματικος

ή ολο αυτο ειναι ενας ηλιθιος διαχωρισμος.
 
Διπλα μου καθεται το ενστικτο αυτοσυντηρισης

<<Δεν με ενδιαφερει αν πονας,μονο να υπαρχεις,
αυτο με νοιαζει>>

Να υπαρχω...μονο να γελασει κανεις μπορει με αυτο!

Ο χρονος τα γιατρευει ολα λενε(αληθεια ποιος το λεει?)

αλλα εγω θελω να παγωσει ο χρονος

χωρις αυτον δεν υπαρχει πεδιο δρασης

δεν υπαρχουν δρομοι

δεντρα

ουρανος,

Ειμαστε μαριονετες

σε ενα μεγαλο φιασκο

Στο φιασκο του ερωτα

του θανατου

της ιδιας της ζωης

Μονο η αγαπη

η αγαπη

η αγαπη

η αγαπη

σαν ενα νεογεννητο βρεφος

σαν μια προμηθεικη φλογα

που κραταμε στα χερια μας

με αγωνια

μην σβησει

απο τον ανεμο του Tιποτα

19/09/10

Μετα απο ικανη ποσοτητα τσιγαρων

ο καπνος νιωθεις να τρεχει

σε αεραγωγους ξενους,

οι δικοι σου εχουν καει

ωστοσο συνεχιζεις

τα αστερια λαμπουν επειδη συνεχιζεις

ο θανατος ειναι μια φαρσα

και η επιθυμια

η αυταπατη των τρελων.


Το λευκο δερμα

τυφλωνει την αφη σου


Το αμφισημο των χειλιων

εμβλημα του παραλογου


Η ελπιδα της κατανοησης

η πλανη που δεν εγκαταλειπεις


Το αγγιγμα των χεριων

που τυφλα

αυτοματα ψαχνουν το ενα το αλλο

να δεθουν σφιχτα

κανοντας την στιγμη αιωνια


Τα σωματα

διψασμενα

αγρια

να φορτιζουν

στον καθε σπασμο


Δεν υπαρχει σχεδιο

δεν υπαρχει σκοπος

παρα η ιδια η αισθηση

η επιβεβαιωση της ζωης....


διδαχτηκες μεσα απο αιωνες....


αυτο που αξιζει ειναι να σεβεσαι

την αναγκη

να εισαι ΑΞΙΟΣ την αναγκης


Το  <<ΣΕ ΘΕΛΩ>>

κρεμεται σαν σπαραγμος

και σαν επανασταση

04/09/10

Σμιλευε το γλυπτο της ζωης του με τα νυχια του.
Σχηματιζε τις καμπυλες με τα σκοταδια του
,τις γωνιες με την ηδονη του
,τις ατελειες με τις αυταπατες του.
Κατα τη διαρκεια της ημερας το σκεπαζε με μαυρο πανι,
να μην αλλοιωθει απο τα πολλα βλεμματα.
Δεν ηταν σκοπιμα μοναχικος,
ηξερε,οποιος ειχε φτιαχτει για να το δει,
θα το διεκρινε ετσι η αλλιως...
Καποτε κοσμος μαζευτηκε γυρω απο το αγαλμα,
κομματια στο πατωμα.
Ειπαν,καποιος εζησε εδω...
και εφυγαν.
Αυτος....
που όχι μονο εζησε....
αλλα υπηρξε....,
και τωρα περπατα στην καμπυλη του Ηλιου.

28/08/10

Κατι απο τον αγαπημενο μου Παπαδημητριου σε ποιηση Ουρανη,
ενας υμνος για την επιθυμια



ΠΕΡΑΣΤΙΚΕΣ
Γυναίκες, που σας είδα σ' ένα τραίνο
τη στιγμή που κινούσε γι άλλα μέρη'
γυναίκες, που σας είδα σ' άλλου χέρι
με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο'

γυναίκες, σε μπαλκόνια να κοιτάτε
το κενό, μ' ένα βλέμμα ξεχασμένο,
ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο
μ' ένα μαντήλι αργά να χαιρετάτε.

Να ξέρατε με πόση νοσταλγία,
τα δειλινά τα βροχερά και κρύα,
σας ξαναφέρνω στην ανάμνησή μου,

γυναίκες, που περάσατε μιαν ώρα
απ' τη ζωή μου μέσα, και που τώρα
κρατάτε μου στα ξένα την ψυχή μου!

27/08/10

Για αυτες τις λιγες στιγμες

που μας δοθηκε η ομορφια?

Για τις μικρες διασπαρτες νησιδες ευτυχιας?

που τοσο αναπαντεχα ,σπανια,ανελπιστα

μας επισκεφθηκαν

στη φαντασια ή στην πραγματικοτητα...

Αξιζε ?

Καθως λοιπον δενω τα παπουτσια μου,

ή κοιταω με απορια ενα ζητιανο,

καθως αδιαφορος περνα ο χρονος

θελω να φωναξω,ΝΑΙ!

αλλα μια αμφιβολια στεκεται στα χειλη μου.

08\08\10

Ο Δημου εβαλε γερες και υγιεις βασεις στον ορθολογισμο μου.

Τον οποιο απογειωσαν μετεπειτα αλλοι οπως ο Dawkins,dennet,δαρβινος,χιουμ,ρασσελ κ.α

Η αθεια(αν και πολυ σημαντικη) δεν ηταν ποτε σκοπος.

Σκοπος και ζητουμενο(αν υπηρχαν) ηταν να βλεπω τη ζωη καταματα,με κοτσια,με εντιμοτητα.

Η αθεια ηρθε σαν φυσικο επακολουθο αυτης της στασης ζωης.

Απροσδοκητα εγινα πιο ανθρωπινος,πιο αλτρουιστης,πιο αληθινος.

Ο φοβος δυστυχως δεν εφυγε.

Πηρε αλλη μορφη.

06/07/10

Τι ομορφη μελοποιηση...

αχ,οι νυχτες απο εδω και περα

τι θα φερουν και πως θα μας φερθουν...

Αυτα που επιθυμουμε...και αυτα που μπορουμε...και αυτα που τελικα συμβαινουν...τι απο ολα αυτα ειμαστε?

Τοσο πολιτισμενοι που προσβαλλουμε τα ενστικτα μας, Τοσο ενστικτωδεις που ο πολιτισμος με ξενο κοστουμι μοιαζει. Σχιζοειδεις φαντασμενοι πιθηκοι!

10/06/10

<<Αυτο που γινεται απο ερωτα,συμβαινει παντα περα απο το καλο και το κακο>>

Τι αραγε να εννοει

ο μεγαλοφυης μισογυνης

Νιτσε

με τη λεξη ερωτα ?

Αλλα μηπως και ο καθενας κατι διαφορετικο

δεν εκφραζει με αυτη τη λεξη...

Μονο

μονο

οταν τα σωματα συναντιουνται

βυθιζομαστε στην ιδια ,απαραλλαχτη εννοια

27/02/10

Ασκεις το μυαλο σου

δημιουργωντας νοητικα ποντικια

ακομα και τις πιο περιεργες ωρες της ημερας....

*************************************************

Για να μπορεσω να θυμωσω

ή να αντιπαρατεθω με εναν ανθρωπο

πρεπει εχει ταυτοχρονα

πνευματικη και ψυχικη υγεια

αλλα και ευφυια....

Σπανια θυμωνω με εναν ανθρωπο...

*****************************************************

Πεταω μια μια τις πατεριτσες

που χρονια στηριζομαι.

Θελω να βλεπω το φως

χωρις αυτες..

14/02/10

Καθως βυθιζομαστε στο φοβο

καθως παυουμε να ακουμε την καρδια μας

τις επιθυμιες μας

καθως γινομαστε ολοενα

ολο και πιο << φυσιολογικοι>>

καθως τα ματια μας καινε ολο και λιγοτερο

και η φλογα γινεται κατι σαν μακρινη αναμνηση

καθως αναπνεουμε με μια αναπνοη ψευτικη

καθως

καθως...

βυθιζομαστε γλυκα

με μικρα βηματακια

ανεπαισθητα

στην πιο αλλοιωμενη μας μορφη.

13/02/10

Να προσποιηθεις οτι δεν φοβασαι

για να μπορεσεις να κοιμηθεις...


Να πιστεψεις σε μια ελπιδα

-και ας ξερεις οτι ειναι ψεμα-

για να μπορεις να ζησεις

οταν ξυπνησεις.....

11/02/10

Για τον μελλοντικο ψυχιατρο(εαυτο μου)...

Τοσα χρονια παρεα με τους κλεφτες

της σκεψης

και τωρα πρεπει να φορεσω το κουστουμι

του αστυνομικου

του τροχονομου

του ρυθμιστη....

Οχι,

και μεσα απο το κοστουμι

η καρδια μου θα ειναι μαζι τους...

24/01/10

Υπηρξαν πολλοι συγγραφεις

και θα υπαρξουν αρκετοι ακομα

αλλα ο Χανκ και ο Νικος

θα με οριζουν παντα...

Παντα,

σαν κατι στερεο και αορατα θεμελιακο

καθε κινηση που θα κανω

καθε ενεργεια

και χωρις να το σκεφτω ειναι εκει

μεσα μου

σαν βραχοι σταθεροι στο χρονο

κανονες ζωης,μιας πιο ελευθερης ζωης(που προσπαθω και θα ηθελα)

Πως να περιγραψω τη σημασια τους

αυτο με ξεπερνα,και θα με ξεπερνα...

Αρχισα να υπαρχω μαζι τους.

Να! αυτο το αυλακι στο προσωπο μου

ή να! αυτη η κινηση των χεριων μου

ο τροπος που κοιτανε τα ματια

ο τροπος που ονειρευομαι

ολα θα ηταν αλλιως

χωρις τους δυο αυτους δικους μου ανθρωπους.

12/01/10

Γραμμενο πριν 3 χρονια περιπου....




Μετρω τις ωρες μεχρι να σε δω,

και αυτο που μου λειπει πρωτα απ’ολα ειναι το σωμα σου

οι παλαμες ζητουν να πιασουν σφιχτα το στηθος σου

να μπω θριαμβευτης αναμεσα στα ποδια σου,

να τελειωσω.

Με μονο ενα αναμενο πορτατιφ

να παρατηρω τις μορφες που πηδιουνται στον απεναντι τοιχο

να παιρνω ματι εμας,

αυτο το πορνογραφικο θεατρο σκιων.

Και υστερα, πολυ υστερα

να βαλω τη γλωσσα μου στη γλωσσα σου,

να σε φιλησω

για να νιωσω τη ψυχη σου...

09/01/10

Γνωρισα την επιθυμια

σε δυο ακρα

στην αμεσοτητα της αφης,

στο βερθερικο ανεκπληρωτο.

Το ενα μοιαζει με πραγματικοτητα

το αλλο με φαντασια....

και αναποδα.
********************************************************

Κοιταζοντας τα μαλλια της

-πυρινοι στροβιλοι-

θυμαμαι εναν παλιο ερωτα...


Ωστοσο το κορμι και το βλεμμα της

αναδυουν μια νεα ελξη.


Ετσι που

καθως την παρατηρω

δεν ξερω τι με καιει περισσοτερο

μια επιθυμια της νοσταλγιας

ή η φλογα του καινουργιου....

****************************************************

40 μερες χωρις τσιγαρο

και ριχνομαι σε αλλα παθη

να ερθει μια ισσοροπια...

Και καθως βυθιζομαι

νιωθω σαν να βυζαινω ενα αρχεγονο δαχτυλο

κλεινοντας τα ματια....

δημιουργοντας μια ψευτικη σιγουρια

28/11/09

Αυτοι που δημιουργουν τεχνη

και εμεις οι αλλοι

που παρατηρουμε.

Ολοι

στην ιδια ζωτικη αναγκη.

Εμεις βεβαια χωρις το <<χαρισμα>>...

Αλλα

αχ,

αν ξερατε

ποσο κοπο και κοτσια

θελει να εισαι σωστος παρατηρητης.

06/11/09

Να τριψεις στα μουτρα του θανατου

μια ενδιαφερουσα ζωη...

Ας πιουμε (και ας ονειρευτουμε)

σε αυτο.

05/11/09

Και παλι για την εγκρατεια..

Το μηλο γινεται πιο νοστιμο.

Το στηθος πιο απαλο.