Ημερολόγιο στρατου 2

Όλους αυτούς που κοιτάς με περιφρόνηση 

που ειρωνικά αποκαλεις πιθηκους 

τους ίδιους που ο Σοπεναουερ περιέγραφε ως< <διποδα>>

είναι γεματοι δυναμη

μια απίστευτη ζωική δυναμη

την ιδια που κινεί τα πάντα 

απο το τελευταίο έντομο

μέχρι τα πιο μακρινά νεφελωματα του γαλαξια

μια ενεργεια που όμοια της

δε θα βρεις ποτε στα βιβλία που βυθίζεσαι... και γερασες

Αυτη η δυναμη δεν έχει σχέση με την εκλεπτυνση

αλλα με τον πιο σκοτεινό

βαθύτερο εαυτό σου

που ο πολιτισμός 

και εσυ ο ίδιος κατεπνιξες

Ημερολόγιο στρατου 1

Φρέσκο ψωμι!

Φρέσκο ψωμι!

Ακούσαμε φωνές και βγήκαμε

βιαστικά  απ'τις σκηνές μας...

Σήμερα ο μάγειρας μας έκανε το καλύτερο δώρο

Το εψησε στο φούρνο του φυλακιου...   

Κανονικό ζεστό ψωμι...

με αλεύρι νερό και μαγιά

Χοροπηδουσαμε  ,

γελουσαμε σαν παιδια!

Τα ματιά μας υγρά απ´τη χαρα,γυαλιζαν.

Απεναντι στη μιζέρια

στην παρακμή

στη μοναξιά

και στο τίποτα 

αρκεί ένα μικρό κάτι

φαινομενικά ασήμαντο 

για να μεταμορφώσει τα πάντα.

Έχουμε  παρεξηγησει την ζωη...

Ζαλισμενοι στο χορό του ψεύτικου

εγκαταλειφθηκαμε απο την ομορφιά 

24/07/11

Στην κυπρο

το χρυσο του σταχυου και του ηλιου

θυμιζει κατι απο van gohg

23/07/11

Καμια φορά πρέπει μα ντυθεις τη σιωπή για χρόνια

μέχρι να βρεις κάποιον

που να αξίζει τα λόγια και τις σκέψεις σου...

Κάποιον που το μυαλο και η ματιά του

θα χορεύουν στην ιδια μουσική...

Ειναι δύσκολο

πολυ δύσκολο να βρεις

έναν άξιο συνομιλητή ...

Αλλα όταν συμβεί

οι θεοί

οι διαβολοι

και όλο το σύμπαν

λιώνουν και λάμπουν

στη φλόγα του απίθανου.

17/07/11

Η αναζήτηση του απόλυτου
είναι ομολογια της αποτυχίας μας
να ξεφύγουμε απο την παιδική ψευδαίσθηση,
δειχνει την αδυναμία μας να αγαπησουμε
αυτο που υπάρχει πραγματικά
και μια ανεντιμοτητα
απέναντι στο φθαρτο ανεπαρκές κορμί μας.
Πρόκειται για μια τρομοκρατία
των πιο απαιδευτων επιθυμιών μας
πάνω στην ιδια τη ζωη.
Αναζητώντας την ουτοπία
χάνουμε την ανθρωπιά και την αλήθεια .

08/07/11

Η αθεια είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακο...ισαξιο ενός καλοσχηματισμενου στήθους ,δυνατό σαν σμιλεμενο σώμα,μεθυστικο σαν το άρωμα της ηβης...διανοητική Ρώμη,θάρρος στεντοριο,ματιά που κοιτάνε κατάματα τον ήλιο...αυτά κατοικούν στην αθεια

Προσμονη

Το χωμα χωρις νερο

γινεται ανυδρο

ξερο

γεματο ρωγμες και αυλακια

Το σωμα μου χωρις το σωμα σου

προσδοκα την πρωτη βροχη

σαν κατι παραπανω από λυτρωση.

Πασχα με τον Κατουλλο

Αυτο το πασχα αγκαλια με ποιηματα του Κατουλλου….

Η ποιηση του…αδιστακτη εκει που εβλεπε ασχημια…

τρυφερη για την αγαπημενη του Λεσβια.

Λιγες δεκαετιες π.Χ ο Κατουλλος εφραφε…

…για την  ερωτικη καυχησιολογια του Αιμιλιου...

Στομα και κωλος του Αιμιλιου στη βρωμα δε διαφερουν

Παντα,μα τους θεους αυτή τη γνωμη ειχα.

Μητε το ένα παστρικοτερο,μητε πιο βρωμικος ο άλλος,

μα καπως καθαροτερος και συμπαθης ο κωλος

βλεπεις δεν εχει δοντια.Το στομα του όμως εχει

δοντια τετραπηχα,ουλα σαν σκελετο από καρο

και επιπλεον ανοιγμα σαν το μουνι φοραδας

που κατουρα ορθανοιχτο στο θερινο λιοπυρι.

Αυτος λοιπον είναι ο γαμιας που κοβεται για γοης?

Τι δεν τον παν στο μυλωνα να κανει το γαιδουρι?

Δεν συμφωνειτε πως γυναικα που θα πηγαινε μαζι του,

και δημιου θα’ταν ικανη χεσμενο πισινο να γλυψει?

Στον Αυρηλιο και τον Φουριο που τον κατηγορησαν για παθητικο…

Θα σας πηδηξω και το στομα θα σας κλεισω,

Αυρηλιε θηλυκε και Φουριε κιναιδε.

Τι το νομισατε,πως ειμαι καμια αισχυντηλη,

επειδη γραφω παθιαρικα στιχακια?

Ο ιεροφαντης ποιητης πρεπει αγνος να στεκει,

μα οι στιχοι του δεν εχουν τετοια αναγκη

και τοτε μονον εχουνε σπιρταδα και κομψοτητα,

παθιαρικοι και τσουχτεροι σαν είναι,

και όταν μπορουν ποθους να ξεσηκωνουν-

Δεν λεω στα παιδια αλλα σ’αυτους τους μαλλιαρους

που ντουρο μια μαρκουτσι δεν δουλευουν.

Εσεις,μια και διαβασατε για τις πολλες

Χιλιαδες των φιλιων μου,με εχετε για αντρακι?

Θα σας πηδηξω και το στομα θα σας κλεισω.

Για τις σεξουαλικες προτιμησεις του Γελλιου….

Δεν ξερω Γελλιε,τι να πω γι’αυτά σου τα χειλακια

που από ροδαλα σαν χειμωνιατικο ασπρουλιαζουν χιονι

ως ξεπορτιζεις την αυγη ή το απογευματακι

ξυπνωντας από τον γλυκο καλοκαιριατικο υπνο.

Δεν ξερω τι είναι βεβαιο.Μα μηπως είναι αληθεια

ότι σου σερνουν πως ρουφας παλουκι αντρικο?

Σιγουρο πια,του Βικτωρακου τα αδειανα λαγγονια το φωναζουν

και τα βαμμενα χειλη σου απ’τα υγρα που αρμεγεις

Για την δυσωδια του Ρουφου….

Μην απορεις που ουτε μια γυναικα δεν γουσταρει

Ρουφε,τα τρυφερα της σκελη να σου ανοιξει,

οσο κι αν προσπαθεις με ακριβα φουστανια να τη ριξεις

ή με δωρακια διαφανουλικα πετραδια.

Φημη κακη χαλαστρα σου τα κανει.Και να τι λεει:

Στις βαθουλες μασχαλες σου εδρευει απαισιος τραγος.

Αυτόν φοβουνται,όχι αδικα,γιατι είναι ένα κτηνος

πανασχημο κι οι ομορφονιες μαζι του δεν πλαγιαζουν.

Λοιπον,ή την απαισια μαστιγα ξεπαστρεψε της μυτης

η παψε να απορεις που ολες σε αποφευγουν

Για την ερωτικη εμμονη του που ακουγε στο ονομα Λεσβια…

Ζωη,Λεσβια μου,κι αγαπη μεταξυ μας

κι  οσο για τη μουρμουρα των πικροχολων γεροντων

καρφακι ας μη μας καιγεται.

Ο ηλιος παει στη δυση του και παλι πισω θα’ρθει

μα η λιγοστη ζωουλα μας απαξ και βασιλεψει,

νυχτια μας μενει ατερμονη για να την κοιμηθουμε.

Δωσ’μου λοιπον χιλια φιλια και εκατο ακομα

και αλλα παλι χιλια κι ακομα εκατο

και δωσμου χιλια αλλα και απανωτα εκατο,

Ετσι αφου πολλες τα κανουμε χιλιαδες

λογαριασμο δεν θα’χουμε από το μπερδεμα τους

και κανεις φθονερος δεν θα μπορει να μας ματιαξει

οταν γνωρισει πως τα φιλια μας είναι αναριθμητα

Το υπεροχο…

Σπουργιτη,γλυκα της κοπελας μου

παιχνιδι της και κορφοκρατημα της

που τα’ακροδαχτυλακι της σου δινει,όταν ορεγεσαι,

και σου ξυπναει τσιμπηματα του παθους,

Κάθε που η πωθητη πανωρια μου γουσταρει

-δεν ξερω τι αγαπητο-να παιξει

παραμυθητικον μικρον της θλιψης της,

πιστευω  πως τοτε καταλαγιαζει η μεγαλη καψα της.

Ας ηταν να επαιζα και εγω μαζι σου,όπως εκεινη,

Να ελαφρωθω από τις ψυχοφθορες εγνοιες.

Και το ακομα πιο υπεροχο...

Στα ματια μου θεος θαμαζει εκεινος

κι αν είναι οσιο,κι από θεος πιο πανω

εκεινος που αντικρυ σου στεκει και ολοενα

σε βλεπει και σε ακουει

καθως γλυκογελας

Αλιμονο σε μενα

τα λογικα μου φυγανε,γιατι,Λεσβια

μολις σε ιδω δεν μου απομενει

λαλια στο στομα,

Παγωνει η γλωσσα μου και σ’όλα μου τα μελη

λεπτη μαινεται φλογα,τα αυτια μου

τιντινιζουν,νυχτια καλυπτει διδυμη τα ματια.

Η αδρανεια Κατουλλε,οχληρη σου είναι.

Από αδρανεια αναπηδας και γαυριας υπέρβολα.

Η αδρανεια βασιλιαδες πριν και ευτιχισμενες εσβησε πολιτειες.

Για τον υποψηφιο εραστη Κοιντιο της Λεσβιας…

Κοιντιε, αν θες ο Κατουλλος να σου χρωστα το φως του

ή ότι πιο αγαπητο και από το φως του εχει,

τοτε μην του στερεις ότι αγαπαει σαν φως του

ή πιο αγαπητο και απ’το φως του εχει.

Για τον αντρα της λεσβιας παριπαικτικα..

Η Λεσβια στον αντρα της μπροστα ένα σωρο μου σερνει

κι εκεινος ο χαζος χαιρεται με ολη την καρδια του.

Μουλε κοιμασαι?Αθωα θα’ταν μονο αν δεν μιλουσε.

Τωρα που αυτή γρυλιζει και με βριζει,

οχι μονον με σκεφτεται,αλλα,το πιο ερεθιστικο,

είναι και θυμωμενη.Αυτο θα πει πως καιγεται και βραζει.

21\04\11

Δεν ξερω τι πραγματικα εμαθα

υστερα απο τοσα χρονια...

με τον ιδιο πια τροπο πεφτω

στα ιδια παθη τυλιγομαι

τα ιδια λαθη μυρηκαζω.

Δεν ξερω τι πραγματικα εμαθα

ισως να ντυνω την πτωση με τεχνη

ισως με περισσοτερο βαθος

αλλα και παλι

το ιδιο τσακιζω τα γονατα μου.

20/04/2011

Μνημη

σκυλα,

παιρνεις εικόνες

παιρνεις τους ήχους,

την όσφρηση...

Και όταν δεν έχει μείνει τίποτε άλλο

όταν δεν έχω που αλλού να ακουμπησω

κλεβεις την αίσθηση της επιδερμιδας

και των βλεννογονων

για να μ´αποτελειωσεις.

Σκοπος

Οχι για να με θαυμασει καποιος...ουτε για το αν και ποσο ωραια γραφω...Να με καταλαβει καποιος,λιγο...και γιατι οχι,πολυ...αυτο εδω ελπιζω

Ισως..

Η αγαπη ελαχιστη σχεση με την ειλικρινεια εχει...η ειλικρινεια ειναι η προφαση των αδαων...πανω και περα απο αυτη ειναι να μην προκαλεσουμε πονο..αυτο δεν ειναι λιγο...μαζι με μια βαθια αισθηση τρυφεροτητας τα παντα ειναι...

06\04\11

Οι <<κακοι>> στις σαπουνοπερες

απολυτα

μοχθηροι,υποκριτες,δολοπλοκοι,κομπεξικοι

αυτοι οι σκοπιμα κατασκευασμενοι

να αντιπαθει ολος ο κοσμος

εχουν κατι το εξαιρετικα

καταδικασμενο και τραγικο.

Ειναι προδιαγεγγραμενο να αποτυχουν,

να χασουν

υπαρχουν για να χασουν

ο χρονος τους ειναι μετρημενος

η ηττα τους σιγουρη.

Σας θυμιζει κατι αυτο?

ΘΕΟΙ

ΘΕΟΙ


Αυτοι που σε ελκυουν

το πεδιο της εκμηδενισης σου

Αυτοι που σε ελκυουν

ισοβιοι δικτατορες σου

Από φιλοσοφος ηλιθος

και από ποιητης μουγγος

καθως χανεις τον ελεγχο

απτ’την πρεζα της γοητειας τους

Αυτοι που σε ελκυουν

σε κονιορτοποιουν

σε κατακερματιζουν και σε σκορπουν

Μπροστα τους δεν Εισαι

αυτοι μονο Είναι

Εσυ θαυμαζεις

θαυμαζεις

σαν μια απροσωπη

σαν μια χωρις ψυχη μασκα

το λιγο και ανεπαρκες(γιατι μεσα σου ξερεις )

που αντικρυζεις

Ζητας απ'το κρασι τους

βουλιμικα

Πεφτεις στα ποδια τους ξεδιαντροπα

εκπλιπαρωντας για μια στιγμη μαζι τους

Με φοβο και ντροπη

μη σε δουν

οι αλλοι

οι λιγοι

ο ενας

που εσυ μαγευεις και εισαι ο θεος του.

18/03/11

Σε επλασα

και τωρα στρεφεσαι εναντιον μου,

με καταδιωκεις πετωντας βελη παλια μου λαθη

Το δημιουργημα καταδιωκει τον δημιουργο…

Νιωθω λιγο σαν το δρ Φρανκεσταιν

αραγε να εδειξα και εγω απληστια?

Σε παρατηρω και απορω

αλλα γνωριζω…

Οτι δημιουργησα δημιουργησα

τωρα δεν πιανει πια ο λογος μου

τωρα ο πηλος εφυγε απο τα χερια μου

ακολουθει το δικο του δρομο

και ετσι πρεπει….

Στο τελος του δρομου θα ξανασυναντηθουμε

και κατι απ΄τις χαρακιες του σωματος σου

θα θυμιζει ακομα τις αιχμες των νυχιων μου.

ΠΟΙΑ ΝΑ ΣΑΙ ΕΣΥ

ΥΠΕΡΟΧΟΣ  ΣΟΥΓΙΟΥΛ

Ωδη σε μια αγνωστη,αληθεια ποια εισαι εσυ?

04/03/11

Περιεργο πραγμα που ειναι η ζωη...

και ο φοβος

το μονο που εχω να κανω

να μπω κατω απο τα σκεπασματα....

μορφινη και οπιο δεν δινουν σε αυτους που πονουν?

να κοιμηθω

να κοιμηθω.

11/02/111

Χανκ,

σου υποσχομαι....

θα κανω οτι μπορω

και οτι δεν μπορω

<<να διαψευσω τις πιθανοτητες>>

κοιτωντας τη ζωη

σαν να κοιτω ενα πυρακτωμενο αστρο

Η ΑΛΚΜΗΝΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑ

<<Ο μυθος της Αλκμηνης,του Δια και του Αμφιτρυωνα,αυτου του περιεργου τριγωνου γυριζε καιρο στο μυαλο μου,ωσπου ενα βραδι η Αλκμηνη μου εκμυστηρευτηκε πως ηθελε πια να αποκαταστησει την αληθεια.Ετσι λοιπον γεννηθηκε αυτη η σκεψη...>>  

 Διεταξες τον ηλιο να κρυφτει απ’το στερεωμα,

και εγω τρεις νυχτες σε αγαπησα

με αληθεια,ψευδαισθηση και επιθυμια.

Λενε πως ταχα παιρνοντας τη μορφη του αντρα μου

με γελασες.

Αλλα εγω γνωριζω.

Όχι,

οχι γιατι εμοιαζες του Αμφιτρυωνα

Αλλα διοτι δεν εμοιαζες σου δοθηκα.

07/01/11

Kαταδικασμενοι,γεματοι ονειρα...

απεγνωσμενοι,γεματοι ματαιωσεις...

ανεπαρκεις..

ανεπαρκεις,

πανω απ'ολα ανεπαρκεις ,

κοιταμε με απoρία τον αδειο,

απειρο χρονο που πρεπει να γεμισει