21/10/07

Λιγο με τα τις τεσσερις

δεν καιγομαι

ενα αυτοκινητο περνα

με σκυλαδικα στη διαπασον

ενω η βρυση σταζει ρυθμικα

σε καθε σταγονα

δεν καιγομαι

ωστοσο την αφηνω

θελω ενα συντροφο στην επαναληψη

και ο χρονος να εχει ενα μετρο

ειδικα οταν χανεσαι στη νοσταλγια

του παθους....


Να θυμηθω αυριο να ξυπνησω

και το βραδυ να ξανακοιμηθω


...........................................

Καταλαβαινω πολυ πιο πολλα

οι κανονες ειναι απλοι

αλλα οχι για αυτο λιγοτερο αμειλικτοι

θελω να βρω

εναν κουρασμενο

να ξαποστασω στην κατανοηση.

.............................................


Να εφευγε και αυτο το ποιημα του Αναγνωστακη

απο το μυαλο....με τη φωνη της Φωτεινης

<< Κατω απ'τις ραγες του τρενου

Κατω απ'τις γραμμες του βιβλιου

Κατω απ΄τα βηματα των στρατιωτων


Οταν ολα περασουν-παντα σε περιμενω


Περασαν απο τοτε πολλα τρενα

Κι αλλα πολλα βιβλια θα διαβαστουν

κι αλλοι στρατιωτες το ιδο θα πεθανουν.


Κατω απο καθε τι που σου σκεπαζει τη ζωη

Οταν ολα περασουν-

Σε περιμενω>>