11/12/07

Mε εστειλαν να βγαλω ενα βιβλιαριο

ηταν ντυμενη οπως επρεπε

να ειναι ντυμενη μια τραπεζικος υπαλληλος

οι εκφρασεις του προσωπου της μαρτυρουσαν καποιο στυλ

και οπωσδηποτε ηταν ομορφη

αρκετα ομορφη για την ηλικια της

σε περιπτωσεις αναμονης

καθομαι αναπαυτικα στην καρεκλα

με σταυρωμενα χερια

με γυρτο το κεφαλι

κοιτωντας πλαγια καπου χωρις σημασια

αλλα τωρα δεν μπορουσα παρα να ριχνω αμηχανα κλεφτες ματιες

τα χειλη της

δυο απλες γραμμες

και το στηθος της να διαγραφεται καθαρα μεσα απο το λεπτο ζιβαγκο

τα ποδια δυο ραγες που καταληγουν στον προορισμο

ολα ομορφα

αλλα το προσωπο μου ξαφνικα αλλαξε

οταν ειδα τα χερια της

οχι βεβαια γιατι φορουσε βερα

αλλα σε αντιθεση με το συνολο

προδιδαν την αισθητικη...

εχω μια παραξενη ιδιοτροπια με τα χερια

ισως ειναι το πιο ερωτικο σημειο για εμενα

περα απ΄το υφος που μπορει να εχουν οι κινησεις

τα καλοσχηματισμενα δαχτυλα με μαγευουν

ετσι λοιπον

ξαναεγειρα το κεφαλι

σκεπτομενος πως δεν εχω μπροστα μου

παρα μια απλη υπαλληλο τραπεζης


*************************************************

Να διαβαζω με τις ωρες τον αγαπημενο μου Ντοστογιεβσκι

ή να κλεινω οχταωρο φτιαχνωντας κλαμπ σαντουιτς

ή να παω στο φεγγαρι

ολα αυτα μου φαινονται καπως ιδια

και ετσι τα βιωνω

δεν εχω παει βεβαια στο φεγγαρι

αλλα ολες οι ενδειξεις αυτο δειχουν

ολα μοιαζουν περιεργα

για αυτον που καπως καποτε ειδε το παραλογο

ή το χαιρετα στο καθρεπτη καθε μερα που ξυπνα

και αν τα αλλαζει με τον καιρο

το κανει χωρις σκοπο

ταιζει την περιεργεια του

τυχαια

και αδιαφορα

************************************************

To παραπανω βεβαια δεν σημαινει

πως ο ανθρωπος που ειδε το παραλογο

δεν πιστευει στη χαρα

ή δεν ενθουσιαζεται

ή δεν παιζει

απλα

κατανοει την παρεξηγηση

που υπαρχει σε πολλες εννοιες

και την βαθια ομοιοτητα τους

ως προς εκεινον

*******************************************

Τι ειπα?

Να φτιαχνω κλαμπ σαντουιτς

Ναι...

Πρεπει να εισαι γρηγορος

πολυ γρηγορος

ειναι υπεροχο

οταν το κανεις με ενταση

ειναι υπεροχο

επειδη το μυαλο στερευει

και τα χερια μπαινουν στον αυτοματο

καθως κοιτας την υπεροχα ομορφη ταμια

που χαμογελα υποχρεωτικα σε καθε βλακα

και θυμασαι λιγο το << Φρανκι και Τζωνυ >>

και θες να σταματησεις να τη σκεφτεσαι

και νιωθεις γελιος που

για ακομα μια φορα

πεφτεις στα διχτυα της ομορφιας