Δεν ειναι λιγες οι φορες,
το βραδι,
ξυπναω τη Γεωργια
ζητωντας καποια παρηγορια,
στην τρυφεροτητα,
μια αγκαλια.
Φοβαμαι.
Οσο μεγαλωνω
τοσο πιο πολυ η αιτια του φοβου
ολο και πιο πολυ θολωνει
γινεται περισσοτερο απροσδιοριστη
ολο και πιο πολυ δεν υπαρχει καν αιτια
μονο φοβος.
skip to main |
skip to sidebar
Kαθημερινες σκεψεις- Προσπαθειες να υπαρχω
About Me
- takis vasilopoulos
- (wertherlover@yahoo.gr) I'm Nobody! Who are you? Are you—Nobody—Too? Then there's a pair of us! Don't tell! they'd advertise—you know! How dreary—to be—Somebody! How public—like a Frog— To tell one's name—the livelong June— To an admiring Bog! (Emily Dickinson)
2 comments:
Τάκη ο φόβος είναι ίλιγγος μερικές φορές.
Μην ξεχνάς αυτό που έγραψε ο Λειβαδίτης:
"...Ονειρεύτηκα πολύ...έτσι ξέχασα να ζήσω"
doctor
Ο φοβος
και ο φοβος του φοβου
και ο φοβος του φοβου του φοβου..
Post a Comment