Moναξια.
Ελλειψη.
Η καρδια
καπως συνηθιζει,
δειλα,
αυτοι που δεν πειθονται
ειναι οι βλεννογονοι
skip to main |
skip to sidebar
Kαθημερινες σκεψεις- Προσπαθειες να υπαρχω
About Me
- takis vasilopoulos
- (wertherlover@yahoo.gr) I'm Nobody! Who are you? Are you—Nobody—Too? Then there's a pair of us! Don't tell! they'd advertise—you know! How dreary—to be—Somebody! How public—like a Frog— To tell one's name—the livelong June— To an admiring Bog! (Emily Dickinson)
3 comments:
Τάκη, μετά την καταιγίδα έρχεται η ηλιαχτίδα, μετά τις αστραπές η ηρεμία και τα νερά να στάζουν από τα φύλλα των δέντρων.
Να είσαι σίγουρος γι'αυτό.
Ακόμη κι αν το τούνελ δεν έχει έξοδο, ακόμη κι αν δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω, κάνε την καρδιά σου κομπρεσέρ και κάντα όλα κρανίου τόπο.
Και μετά την φουσκοθαλασσιά και την τρικυμία, θα έρθει και η ηρεμία που τόσο επιζητείς.
Καλησπέρα
Δημήτρης
Σε ευχαριστω
Θελει λιγο χρονο...
Τάκη,
Με τα χρόνια και οι βλεννογόνοι,στην ανάγκη,πείθονται αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.
Προχώρα!Μην πτοείσαι,μη μασάς(αν και αυτό,είναι δύσκολο για μάς,τους λαίμαργους!).
Φιλιά!
Post a Comment