19/09/10

Μετα απο ικανη ποσοτητα τσιγαρων

ο καπνος νιωθεις να τρεχει

σε αεραγωγους ξενους,

οι δικοι σου εχουν καει

ωστοσο συνεχιζεις

τα αστερια λαμπουν επειδη συνεχιζεις

ο θανατος ειναι μια φαρσα

και η επιθυμια

η αυταπατη των τρελων.


Το λευκο δερμα

τυφλωνει την αφη σου


Το αμφισημο των χειλιων

εμβλημα του παραλογου


Η ελπιδα της κατανοησης

η πλανη που δεν εγκαταλειπεις


Το αγγιγμα των χεριων

που τυφλα

αυτοματα ψαχνουν το ενα το αλλο

να δεθουν σφιχτα

κανοντας την στιγμη αιωνια


Τα σωματα

διψασμενα

αγρια

να φορτιζουν

στον καθε σπασμο


Δεν υπαρχει σχεδιο

δεν υπαρχει σκοπος

παρα η ιδια η αισθηση

η επιβεβαιωση της ζωης....


διδαχτηκες μεσα απο αιωνες....


αυτο που αξιζει ειναι να σεβεσαι

την αναγκη

να εισαι ΑΞΙΟΣ την αναγκης


Το  <<ΣΕ ΘΕΛΩ>>

κρεμεται σαν σπαραγμος

και σαν επανασταση

04/09/10

Σμιλευε το γλυπτο της ζωης του με τα νυχια του.
Σχηματιζε τις καμπυλες με τα σκοταδια του
,τις γωνιες με την ηδονη του
,τις ατελειες με τις αυταπατες του.
Κατα τη διαρκεια της ημερας το σκεπαζε με μαυρο πανι,
να μην αλλοιωθει απο τα πολλα βλεμματα.
Δεν ηταν σκοπιμα μοναχικος,
ηξερε,οποιος ειχε φτιαχτει για να το δει,
θα το διεκρινε ετσι η αλλιως...
Καποτε κοσμος μαζευτηκε γυρω απο το αγαλμα,
κομματια στο πατωμα.
Ειπαν,καποιος εζησε εδω...
και εφυγαν.
Αυτος....
που όχι μονο εζησε....
αλλα υπηρξε....,
και τωρα περπατα στην καμπυλη του Ηλιου.