Monday, April 30, 2007

30/04/07

Η τηλεοραση να παιζει αδιαφορα...

Καποια παραιτηση υπουργου...

Τι με νοιαζει...

Δεν πανε στο διαολο...


Οι φωτογραφιες σου

Στο αδειο σπιτι...


Η γιαγια να μου λεει

<<Τακη μου,
βλεπω στο νεκροταφειο ταφους ανθρωπων
που πεθαναν στα 88,στα 90, στα 95,
Και ζηλευω Τακη μου >> ( ο παππους εφυγε στα 86)


Και εκει να την παιρνουν τα κλαμματα...



Και η τηλεοραση να συνεχιζει

την απιστευτη βλακεια της

Και εγω να μην την κλεινω..

χρειαζειται ενα background

ενα κατι να καλυπτει τις σιωπες.....

Saturday, April 28, 2007

H ψυχη μου ειναι κοντα

σε αυτους που καιγονται,

σε καποια κολαση

στην δικη τους κολαση,

σε αυτους που αφηνονται σε ενα παθος

σε αυτους που δεν εχουν βαρετα ματια

αλλα τα ματια τους γυαλιζουν.


Αυτοι ειναι τα αδερφια μου

αν καποιος με καταλαβαινε αυτοι με καταλαβαινουν.


Και ντρεπομαι,ντρεπομαι

για τις στιγμες,τις μερες,τα χρονια

που εχω επιλεξει ειρηνη

δεν αντεχα ,

δεν αντεχω

αληθεια σας λεω....

για λιγο ηταν

για λιγο ειναι

μεχρι να ξεκουραστει το μυαλο,το σωμα


Και ντρεπομαι καθως εξοργιζομαι λιγο πια

δεν φωναζω,δεν βριζω το κενο,το μηδεν


Ενας αδιαφορος

κουρασμενος

που ζει εν ειρηνη

αλλα μυστικα

και κρυφα

θα τραβηξει ξανα μαχαιρι καποια μερα

και θα ντυθει παλι με φως

το δικο σας κολασμενο

σκοτεινο

αληθινο φως

Thursday, April 26, 2007

Σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι

που ακομα και οταν ειναι μονοι τους

ρευονται διακριτικα....


Ε ,ειναι να μην γελαω με την υπαρξη!!!!!

Wednesday, April 25, 2007

Πρεπει να παρω αποφαση

πως καποια πραγματα

καποιες καταστασεις δεν προκειται να τις ξεπερασω ποτε.


Πρεπει να μαθω να ζω με την νεκροζωντανη παρουσια τους....

Γιατι?

Γιατι να συνεχισω?

Δεν γνωριζω....

Μαλλον μιλα το ενστικτο επιβιωσης...

Οταν το ειναι αδιαφορει τοτε αυτο εχει τον πρωτο λογο
Απεραντη βουη

καλπασμοι

βιαστικοι

κυνηγανε

κυνηγανε


Τι αραγε?


Σιγουρα δεν μπορω

να τους συναγωνιστω στο τρεξιμο.

Ομως η φαινομενικη αδρανεια μου

εχει συναντησει περισσοτερες αληθειες

απ’οτι μπορουν να φανταστουν

Sunday, April 22, 2007

Ξανα,ξανα ,ξανα για το σωμα σου!!!

Σημερα

που βρισκω ξανα το σωμα σου...

Μεθεξη!


Δεν διαφερω...


Ειμαι και εγω σαν ολους τους αλλους

που προσπαθουν να αντεξουν την υπαρξη....


Μονο που αντι να παιρνω χαπια

η να πιστευω σε μεταφυσικους μυθους

υπαρχω μπαινοντας μεσα σου

σε καθε σπασμο

σε καθε κραυγη.


Δεν διαφερω.....

Ανιση μαχη με το παραλογο δινω και εγω....


Αλλα (πιστευω) με τον πιο γηινο,εντιμο και ηδονικο τροπο.

Thursday, April 19, 2007

Ποθος,κορεσμος και ξανα ποθος

Δυο σκεψεις



Νιωθω ενοχος για την επιδερμίδα μου

εκ μερους της ντρεπομαι

για της φορες που ηθελε να σου φωναξει:<< φυγε,σε βαρεθηκα>>....


Οχι εσενα,

το σωμα σου

Οχι εγω,

το σωμα μου


...............................................



Οχι δεν ησουν Εσυ το πρωτο που μου ελειψε....

Πολυ αργοτερα μου ελειψες Εσυ...

Πρωτα απο ολα το σωμα σου....

ή καλυτερα η ερωτικη επαφη με το σωμα σου.....


Και μονο με την εκσταση της ενωσης μας

μπορω και πετυχαινω προσωρινες νικες επι του παραλογου

Tuesday, April 17, 2007

Η τεραστια ποσοτητα μισους

που υπαρχει στον μεσο ανθρωπο.

Ο Μπουκοφσκι την εκανε ποιημα,

Ο Μονιτσελι ταινια.....


Και εγω τη συναντω στην πιο απλη βολτα

που κανω απ’το σπιτι μου στο περιπτερο.


Τους φοβαμαι




(Aναφερομαι στην ταινια <<ο ανθρωπακος>> και στο ποιημα the genius of the crowd...

Παραθετω προχειρη μεταφραση....

The genius of the crowd
Charles Bukowski


Υπαρχει αρκετη προδοσια,μισος,βια και παραλογισμος στον μεσο
ανθρωπο για να τροφοδοτησει οποιονδηποτε στρατο μια οποιαδηποτε μερα

Και οι ποιο σπουδαιοι στον φονο ειναι αυτοι που κηρυττουν εναντιον του
και οι πιο σπουδαιοι στο μισος ειναι αυτοι που κηρυττουν την αγαπη
και οι πιο σπουδαιοι στον πολεμο ειναι αυτοι που κηρυττουν την ειρηνη

Αυτοι που κηρυττουν τον θεο,χρειαζονται το θεο
αυτοι που κηρηττουν την ειρηνη,δεν εχουν ειρηνη
αυτοι που κηρυττουν την ειρηνη δεν εχουν αγαπη

Να φυλαγεσαι απο τους κηρυκες
να φυλαγεσαι απο τους γνωστες
να φυλαγεσαι απο αυτους που συνεχως διαβαζουν βιβλια
να φυλαγεσαι απο αυτους που ειτε απεχθανονται τη φτωχεια
ειτε ειναι υπερηφανοι για αυτην
να φυλαγεσαι απο αυτους που σπευδουν να επαινεσουν
επειδη χρειαζονται επαινο ως ανταποδοση
να φυλαγεσαι απο αυτους που σπευδουν να λογοκρινουν
επειδη φοβουνται αυτα που δεν γνωριζουν
να φυλαγεσαι απο αυτους που αναζητουν σταθερα πληθη
αφου μονοι τους δεν ειναι τιποτα
να φυλαγεσαι απο τον μεσο αντρα,τη μεση γυναικα
να φυλαγεσαι απο την αγαπη τους,η αγαπη τους ειναι μια μεση αγαπη
αναζητα το μεσο ορο

Αλλα υπαρχει ιδιοφυια στο μισος τους
υπαρχει αρκετη ιδιοφυια στο μισος τους για να σε σκοτωσει
για να σκοτωσει οποιονδηποτε
δεν θελουν τη μοναξια
δεν κατανοουν τη μοναξια
θα προσπαθησουν να καταστρεψουν οτιδηποτε
διαφερει απο αυτους
μη μπορωντας να δημιουργησουν τεχνη
δεν κατανοουν την τεχνη
την αποτυχια τους ως δημιουργοι
την θεωρουν ως αποτυχια του κοσμου
μη εχοντας την ικανοτητα να αγαπησουν πληρως
θα θεωρησουν την αγαπη σου ανεπαρκη
και μετα θα σε μισησουν
και το μισος τους θα ειναι τελειο

οπως ενα λαμπερο διαμαντι
οπως ενα μαχαιρι
οπως ενα βουνο
οπως μια τιγρη
οπως το κωνειο

η πιο εκλεκτη τους τεχνη )

Monday, April 16, 2007

Ψαχναμε να βρουμε το τραμ και μιλουσαμε για τον ερωτα…

Μου ειπες:<<Ειμαι ερωτευμενος με την αυτην την κοπελα αλλα οταν ηταν 18 χρονων....Πως να γυρισω το χρονο πισω,να την ξανασυναντησω........ ειμαι ερωτευμενος με κατι που δεν υφισταται...Αυτο και αν ειναι ανεκπληρωτο>>

Και εγω απο τοτε σε ενιωσα ακομα πιο πολυ αδελφο μου
Για να σου δειξω τι νιωθω

θα πρεπει να μεταφρασω τον ποθο μου σε λεξεις

και μετα να μεταφρασω αυτες τις λεξεις στην δικη σου γλωσσα….


Μα αυτο που προκυπτει μετα απο δυο διαδοχικες μεταφρασεις

δεν εχει σχεση με την αρχικη ουσια…..ανεπαρκης απομιμιση…..


Τα ματια,

αυτα ναι,

αποδίδουν καπως το πρωτοτυπο


Μα καλυτερα απο τα ματια ,

το χερι μου,

που γλιστρα στο στηθος σου….
Ποσο πιο ευκολα μεσα σε πολλους

οταν δεν λειτουργεις μονος σου....

τη ομορφη προστασία που δεινει το δεμάτι


Και ποσες φορες εχω προτιμησει αυτη τη λυση....

Και νιωθω ασχημα σαν τις φορες στο λεωφορειο

που δεν σηκώνομαι να κατσει ενας ηλικιωμενος...


Αλλα βλεπετε ειναι ευκολο,

χωρις πονο

Και εγω δεν εχω σχεση με κανεναν ηρωα

αντιθετως.....

Sunday, April 15, 2007

Mια βολτα μεσα στη φυση

με τον ηλιο(μα τι υπεροχα υπεροχος που ειναι σημερα)

να σου χαιδευει καθε νευρικη αποληξη στην επιδερμιδα σου,

να νιωθεις απιστευτα ζωντανος...



Αυτο το χαδι του ηλιου πανω στην επιδερμιδα σου

ειναι η επιβεβαιωση της ζωης πανω σε εσενα....


Καταφαση ηλιου και ζωης.....


Και κανοντας μια βολτα στο μπλογκ μου

ποσο σιχαινομαι παλιους εαυτους

αυτους που πριν λιγες μερες λεγανε: <<με λυπη μου παρακολουθω την πορεια μια καρδιας που χωρις να το θελει σιγοσβηνει>>

Τους βαρεθηκα ,

και αυτους και τη στειρα μελαγχολια τους.....


Ειμαι εδω και φωναζω Ναι,Ναι Ναι!!!

Saturday, April 14, 2007

Οχι,οχι το μηδεν…

η πορεια προς αυτο,

αυτο ειναι θανατος…..

Η ανυπαρξία δεν πονα….


Ποιος ασχολειται με το μετα?

Μονο αυτοι που δεν εννουν

οτι μετα απλως δεν θα ειναι…

Μονο αυτοι που στη θεα του τιποτα

φαντασιώνονται ψευτικους κοσμους.


Αλλα αυτος ο σαδιστης χρονος….

αυτη η κλεψύδρα που καθε κοκκος της κλεβει ζωη…

αυτη η φθορα που μετατρεπει ενα σωμα ηδονης

σε νευρα που αποσυντίθενται

σε μυες που ατροφούν

σε μνημη που χάνεται….

Αυτο (καποιος να μου πει) πως ξεπερνιέται?

και πως μαθαινεις να το αντεχεις καθε μερα?


(Αφιερωμενο στο σωμα του παππου που ειχα την τραγικη ευκαιρία να το βλεπω να καταρρεει χρονο με τον χρονο,μερα με την μερα)

Friday, April 13, 2007

H προσδοκια ειναι θανατος

αλλα και η μονη τροφη

για τους κατοικους

στον πλανήτη του ανεκπληρωτου....
Oχι αλλες μαλακιες που εξυμνούν ποσο ομορφη ειναι η ζωη....

Οχι αλλες μαλακιες που ηδονίζονται με την οδυνη

Οχι αλλη ψευτοφιλοσοφικοψυχαναλυτικη βλακεία...

Μα απο που κατεβηκαν αυτοι οι ανθρωποι?
Εσυ ,εκλεκτε της δημιουργιας,

που μπορεσες και χτυπησες τη θνητότητα

στιγμιαια

με εκλαμψεις αθανασιας

μηπως και εσενα δεν θα σε καταπιεί το μηδεν?


Τι ?Θα μεινεις στην αιωνιότητα?

Μεσα απο τα εργα σου?

Α!Ενταξει τοτε….!!!
Η καλυτερη στιγμη της ημερας,

χαιδευω το μαγουλο μου στο μαξιλαρι

Στρειδι σιωπης

σε μια γωνια

απορω….

Wednesday, April 11, 2007

Μην κοιτας που εχω τη δύναμη ακομα καθε μερα και ξυπνω

και σηκώνομαι απ΄το κρεβατι

και φορω τα παπουτσια μου

και συναναστρέφομαι σαν κανονικος ανθρωπος…..

Να ξερες πως φοβάμαι.....!!


Mε εναν φοβο απροσδιοριστο και διαχυτο....


Δεν το πολυλεω,θα με περασουν για τρελο

οι λογικοι….

αλλα φοβάμαι σαν μικρο παιδι

χωρις ομως να εχω την ανεμελια του.....

Tuesday, April 10, 2007

10-04-07

Εδω ειμαι,σε ενα χωριο καπου στην Τσεχια,

περιτριγυρισμενο απο αμπελωνες ,

ευθειες γραμμές που ηρεμουν την ύπαρξη

στην καρδια μια παραδεισιας φυσης

να πιανω το χωμα

να χαιδευω τα φυλλα

και να δακρυζω…..


Ποιος φυτεψε μεσα μου αυτην την επιθυμια

για ενωση με την φυση?


Nα βλεπω την απλη γυναικα του χωριου αγκαλια με τη γατα της

και να μενω σαστισμενος απο το απολυτο της αγνότητας ...

Να σκεφτομαι τα χερια που δουλεύουν αυτα τα αμπελια

και να τα ζηλευω που ζουν αυτην την πρωτογνωρη σχεση....


Ποσο εξω απο εμενα ειμαι οταν ειμαι εξω απο ολα αυτα...


Αυτα τα χερια,αυτο το θρησκευτικο αγγιγμα

αυτοι οι ανθρωποι ,

ζουν σε ενα τοπιο μια απροσδιοριστης νοσταλγιας μου.




Να κάθομαι στο κελαρι τους

και με αληθινο χαμογελο (προσεξτε,με αληθινο)

να με κερναν κρασι

αυτο το χυμο που γεννηθηκε απο τη σχεση χεριων και καρπων που ζηλευω....


Και καθως ζω αυτο το ανεκπληρωτο της πληρης ενωσης με τη φυση

να ειμαι απέναντι-για αλλη μια φορα-σε ενα αντικειμενο ποθου

μια γυναικα που επιθυμω

και να γυριζω αλλου τα ματια...

να την αποφευγω..

σαν το παιδακι

που αφου καηκε μια φορα στη σομπα

αποφευγει να την ξαναπλησιασει.