Σημερα
που βρισκω ξανα το σωμα σου...
Μεθεξη!
Δεν διαφερω...
Ειμαι και εγω σαν ολους τους αλλους
που προσπαθουν να αντεξουν την υπαρξη....
Μονο που αντι να παιρνω χαπια
η να πιστευω σε μεταφυσικους μυθους
υπαρχω μπαινοντας μεσα σου
σε καθε σπασμο
σε καθε κραυγη.
Δεν διαφερω.....
Ανιση μαχη με το παραλογο δινω και εγω....
Αλλα (πιστευω) με τον πιο γηινο,εντιμο και ηδονικο τροπο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ante na doume!
Τάκη όλα σου τα ερωτικά ποιήματα μου θυμίζουν "τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα".
Συνεχώς και αδιαλλείπτως!
Νιώθω μερικές φορές ότι αυτό το βιβλίο, αυτή η ταινία φτιάχτηκε για σένα!!!
Καλημέρα/καλησπέρα
Δημήτρης
Στο ποιημα δεν μιλω μεταφορικα...
Ηρθα για λιγο Κρητη και ξαναφευγω για Πραγα....
Χαιρετισμούς στη συνονόματη,Τάκη!Χαίρομαι που πέρασες καλά με την αγαπημένη σου.
Post a Comment