06/10/10

Εκτη  μερα του Οκτωβρη.

Ποναω!

Ποναω  ετσι που δεν ξερω ποτε ο πονος

ειναι ψυχικος η σωματικος

ή ολο αυτο ειναι ενας ηλιθιος διαχωρισμος.
 
Διπλα μου καθεται το ενστικτο αυτοσυντηρισης

<<Δεν με ενδιαφερει αν πονας,μονο να υπαρχεις,
αυτο με νοιαζει>>

Να υπαρχω...μονο να γελασει κανεις μπορει με αυτο!

Ο χρονος τα γιατρευει ολα λενε(αληθεια ποιος το λεει?)

αλλα εγω θελω να παγωσει ο χρονος

χωρις αυτον δεν υπαρχει πεδιο δρασης

δεν υπαρχουν δρομοι

δεντρα

ουρανος,

Ειμαστε μαριονετες

σε ενα μεγαλο φιασκο

Στο φιασκο του ερωτα

του θανατου

της ιδιας της ζωης

Μονο η αγαπη

η αγαπη

η αγαπη

η αγαπη

σαν ενα νεογεννητο βρεφος

σαν μια προμηθεικη φλογα

που κραταμε στα χερια μας

με αγωνια

μην σβησει

απο τον ανεμο του Tιποτα