Η ΑΛΚΜΗΝΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑ

<<Ο μυθος της Αλκμηνης,του Δια και του Αμφιτρυωνα,αυτου του περιεργου τριγωνου γυριζε καιρο στο μυαλο μου,ωσπου ενα βραδι η Αλκμηνη μου εκμυστηρευτηκε πως ηθελε πια να αποκαταστησει την αληθεια.Ετσι λοιπον γεννηθηκε αυτη η σκεψη...>>  

 Διεταξες τον ηλιο να κρυφτει απ’το στερεωμα,

και εγω τρεις νυχτες σε αγαπησα

με αληθεια,ψευδαισθηση και επιθυμια.

Λενε πως ταχα παιρνοντας τη μορφη του αντρα μου

με γελασες.

Αλλα εγω γνωριζω.

Όχι,

οχι γιατι εμοιαζες του Αμφιτρυωνα

Αλλα διοτι δεν εμοιαζες σου δοθηκα.

07/01/11

Kαταδικασμενοι,γεματοι ονειρα...

απεγνωσμενοι,γεματοι ματαιωσεις...

ανεπαρκεις..

ανεπαρκεις,

πανω απ'ολα ανεπαρκεις ,

κοιταμε με απoρία τον αδειο,

απειρο χρονο που πρεπει να γεμισει

ΛΕΞΕΙΣ

Ηταν αυτες που εμφανιστηκαν

αβιαστα ή μετα απο μαχη.

Αυτες που ελαμπαν

πιο ομορφες απ'ότιδηποτε

καθως τις πληκτρολογουσες

ή τις εγραφες σε ενα κομματι χαρτι.

Κυοφορηθηκαν απο τη γεννηση σου

πλαστηκαν απο την παραμικρη λεπτομερεια

και ηταν εκει για εσενα οταν επρεπε

σε ενα ποιημα,σε μια σκεψη.

Ηταν οι λεξεις που σε λυτρωσαν


Και οι αλλες.

Αυτες που δεν βγαινουν

δεν ερχονται,

νιωθεις ειναι καπου εκει

αλλα και δεν ειναι

τριγυριζουν

αλλα δεν φανερωνονται,

περιτεχνα κρυβονται

διαλεξαν το σκοταδι

σε αρνουνται

(ομως ξερεις καλα

ειναι και αυτες δικες σου.)


Που και που καποια τιναζεται

σαν το ψαρακι λιγο εξω απο το νερο

-δεν προλαβαινεις να την αναγνωρισεις-

και πεφτει ξανα στην ανυπαρξια. 


Σκιες φαντασματων που

σε πονανε και σε στοιχειωνουν.