Αυτο το πασχα αγκαλια με ποιηματα του Κατουλλου….
Η ποιηση του…αδιστακτη εκει που εβλεπε ασχημια…
τρυφερη για την αγαπημενη του Λεσβια.
Λιγες δεκαετιες π.Χ ο Κατουλλος εφραφε…
…για την ερωτικη καυχησιολογια του Αιμιλιου...
Στομα και κωλος του Αιμιλιου στη βρωμα δε διαφερουν
Παντα,μα τους θεους αυτή τη γνωμη ειχα.
Μητε το ένα παστρικοτερο,μητε πιο βρωμικος ο άλλος,
μα καπως καθαροτερος και συμπαθης ο κωλος
βλεπεις δεν εχει δοντια.Το στομα του όμως εχει
δοντια τετραπηχα,ουλα σαν σκελετο από καρο
και επιπλεον ανοιγμα σαν το μουνι φοραδας
που κατουρα ορθανοιχτο στο θερινο λιοπυρι.
Αυτος λοιπον είναι ο γαμιας που κοβεται για γοης?
Τι δεν τον παν στο μυλωνα να κανει το γαιδουρι?
Δεν συμφωνειτε πως γυναικα που θα πηγαινε μαζι του,
και δημιου θα’ταν ικανη χεσμενο πισινο να γλυψει?
Στον Αυρηλιο και τον Φουριο που τον κατηγορησαν για παθητικο…
Θα σας πηδηξω και το στομα θα σας κλεισω,
Αυρηλιε θηλυκε και Φουριε κιναιδε.
Τι το νομισατε,πως ειμαι καμια αισχυντηλη,
επειδη γραφω παθιαρικα στιχακια?
Ο ιεροφαντης ποιητης πρεπει αγνος να στεκει,
μα οι στιχοι του δεν εχουν τετοια αναγκη
και τοτε μονον εχουνε σπιρταδα και κομψοτητα,
παθιαρικοι και τσουχτεροι σαν είναι,
και όταν μπορουν ποθους να ξεσηκωνουν-
Δεν λεω στα παιδια αλλα σ’αυτους τους μαλλιαρους
που ντουρο μια μαρκουτσι δεν δουλευουν.
Εσεις,μια και διαβασατε για τις πολλες
Χιλιαδες των φιλιων μου,με εχετε για αντρακι?
Θα σας πηδηξω και το στομα θα σας κλεισω.
Για τις σεξουαλικες προτιμησεις του Γελλιου….
Δεν ξερω Γελλιε,τι να πω γι’αυτά σου τα χειλακια
που από ροδαλα σαν χειμωνιατικο ασπρουλιαζουν χιονι
ως ξεπορτιζεις την αυγη ή το απογευματακι
ξυπνωντας από τον γλυκο καλοκαιριατικο υπνο.
Δεν ξερω τι είναι βεβαιο.Μα μηπως είναι αληθεια
ότι σου σερνουν πως ρουφας παλουκι αντρικο?
Σιγουρο πια,του Βικτωρακου τα αδειανα λαγγονια το φωναζουν
και τα βαμμενα χειλη σου απ’τα υγρα που αρμεγεις
Για την δυσωδια του Ρουφου….
Μην απορεις που ουτε μια γυναικα δεν γουσταρει
Ρουφε,τα τρυφερα της σκελη να σου ανοιξει,
οσο κι αν προσπαθεις με ακριβα φουστανια να τη ριξεις
ή με δωρακια διαφανουλικα πετραδια.
Φημη κακη χαλαστρα σου τα κανει.Και να τι λεει:
Στις βαθουλες μασχαλες σου εδρευει απαισιος τραγος.
Αυτόν φοβουνται,όχι αδικα,γιατι είναι ένα κτηνος
πανασχημο κι οι ομορφονιες μαζι του δεν πλαγιαζουν.
Λοιπον,ή την απαισια μαστιγα ξεπαστρεψε της μυτης
η παψε να απορεις που ολες σε αποφευγουν
Για την ερωτικη εμμονη του που ακουγε στο ονομα Λεσβια…
Ζωη,Λεσβια μου,κι αγαπη μεταξυ μας
κι οσο για τη μουρμουρα των πικροχολων γεροντων
καρφακι ας μη μας καιγεται.
Ο ηλιος παει στη δυση του και παλι πισω θα’ρθει
μα η λιγοστη ζωουλα μας απαξ και βασιλεψει,
νυχτια μας μενει ατερμονη για να την κοιμηθουμε.
Δωσ’μου λοιπον χιλια φιλια και εκατο ακομα
και αλλα παλι χιλια κι ακομα εκατο
και δωσμου χιλια αλλα και απανωτα εκατο,
Ετσι αφου πολλες τα κανουμε χιλιαδες
λογαριασμο δεν θα’χουμε από το μπερδεμα τους
και κανεις φθονερος δεν θα μπορει να μας ματιαξει
οταν γνωρισει πως τα φιλια μας είναι αναριθμητα
Το υπεροχο…
Σπουργιτη,γλυκα της κοπελας μου
παιχνιδι της και κορφοκρατημα της
που τα’ακροδαχτυλακι της σου δινει,όταν ορεγεσαι,
και σου ξυπναει τσιμπηματα του παθους,
Κάθε που η πωθητη πανωρια μου γουσταρει
-δεν ξερω τι αγαπητο-να παιξει
παραμυθητικον μικρον της θλιψης της,
πιστευω πως τοτε καταλαγιαζει η μεγαλη καψα της.
Ας ηταν να επαιζα και εγω μαζι σου,όπως εκεινη,
Να ελαφρωθω από τις ψυχοφθορες εγνοιες.
Και το ακομα πιο υπεροχο...
Στα ματια μου θεος θαμαζει εκεινος
κι αν είναι οσιο,κι από θεος πιο πανω
εκεινος που αντικρυ σου στεκει και ολοενα
σε βλεπει και σε ακουει
καθως γλυκογελας
Αλιμονο σε μενα
τα λογικα μου φυγανε,γιατι,Λεσβια
μολις σε ιδω δεν μου απομενει
λαλια στο στομα,
Παγωνει η γλωσσα μου και σ’όλα μου τα μελη
λεπτη μαινεται φλογα,τα αυτια μου
τιντινιζουν,νυχτια καλυπτει διδυμη τα ματια.
Η αδρανεια Κατουλλε,οχληρη σου είναι.
Από αδρανεια αναπηδας και γαυριας υπέρβολα.
Η αδρανεια βασιλιαδες πριν και ευτιχισμενες εσβησε πολιτειες.
Για τον υποψηφιο εραστη Κοιντιο της Λεσβιας…
Κοιντιε, αν θες ο Κατουλλος να σου χρωστα το φως του
ή ότι πιο αγαπητο και από το φως του εχει,
τοτε μην του στερεις ότι αγαπαει σαν φως του
ή πιο αγαπητο και απ’το φως του εχει.
Για τον αντρα της λεσβιας παριπαικτικα..
Η Λεσβια στον αντρα της μπροστα ένα σωρο μου σερνει
κι εκεινος ο χαζος χαιρεται με ολη την καρδια του.
Μουλε κοιμασαι?Αθωα θα’ταν μονο αν δεν μιλουσε.
Τωρα που αυτή γρυλιζει και με βριζει,
οχι μονον με σκεφτεται,αλλα,το πιο ερεθιστικο,
είναι και θυμωμενη.Αυτο θα πει πως καιγεται και βραζει.
