Ημερολόγιο στρατου 2

Όλους αυτούς που κοιτάς με περιφρόνηση 

που ειρωνικά αποκαλεις πιθηκους 

τους ίδιους που ο Σοπεναουερ περιέγραφε ως< <διποδα>>

είναι γεματοι δυναμη

μια απίστευτη ζωική δυναμη

την ιδια που κινεί τα πάντα 

απο το τελευταίο έντομο

μέχρι τα πιο μακρινά νεφελωματα του γαλαξια

μια ενεργεια που όμοια της

δε θα βρεις ποτε στα βιβλία που βυθίζεσαι... και γερασες

Αυτη η δυναμη δεν έχει σχέση με την εκλεπτυνση

αλλα με τον πιο σκοτεινό

βαθύτερο εαυτό σου

που ο πολιτισμός 

και εσυ ο ίδιος κατεπνιξες

Ημερολόγιο στρατου 1

Φρέσκο ψωμι!

Φρέσκο ψωμι!

Ακούσαμε φωνές και βγήκαμε

βιαστικά  απ'τις σκηνές μας...

Σήμερα ο μάγειρας μας έκανε το καλύτερο δώρο

Το εψησε στο φούρνο του φυλακιου...   

Κανονικό ζεστό ψωμι...

με αλεύρι νερό και μαγιά

Χοροπηδουσαμε  ,

γελουσαμε σαν παιδια!

Τα ματιά μας υγρά απ´τη χαρα,γυαλιζαν.

Απεναντι στη μιζέρια

στην παρακμή

στη μοναξιά

και στο τίποτα 

αρκεί ένα μικρό κάτι

φαινομενικά ασήμαντο 

για να μεταμορφώσει τα πάντα.

Έχουμε  παρεξηγησει την ζωη...

Ζαλισμενοι στο χορό του ψεύτικου

εγκαταλειφθηκαμε απο την ομορφιά 

24/07/11

Στην κυπρο

το χρυσο του σταχυου και του ηλιου

θυμιζει κατι απο van gohg

23/07/11

Καμια φορά πρέπει μα ντυθεις τη σιωπή για χρόνια

μέχρι να βρεις κάποιον

που να αξίζει τα λόγια και τις σκέψεις σου...

Κάποιον που το μυαλο και η ματιά του

θα χορεύουν στην ιδια μουσική...

Ειναι δύσκολο

πολυ δύσκολο να βρεις

έναν άξιο συνομιλητή ...

Αλλα όταν συμβεί

οι θεοί

οι διαβολοι

και όλο το σύμπαν

λιώνουν και λάμπουν

στη φλόγα του απίθανου.

17/07/11

Η αναζήτηση του απόλυτου
είναι ομολογια της αποτυχίας μας
να ξεφύγουμε απο την παιδική ψευδαίσθηση,
δειχνει την αδυναμία μας να αγαπησουμε
αυτο που υπάρχει πραγματικά
και μια ανεντιμοτητα
απέναντι στο φθαρτο ανεπαρκές κορμί μας.
Πρόκειται για μια τρομοκρατία
των πιο απαιδευτων επιθυμιών μας
πάνω στην ιδια τη ζωη.
Αναζητώντας την ουτοπία
χάνουμε την ανθρωπιά και την αλήθεια .

08/07/11

Η αθεια είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακο...ισαξιο ενός καλοσχηματισμενου στήθους ,δυνατό σαν σμιλεμενο σώμα,μεθυστικο σαν το άρωμα της ηβης...διανοητική Ρώμη,θάρρος στεντοριο,ματιά που κοιτάνε κατάματα τον ήλιο...αυτά κατοικούν στην αθεια

Προσμονη

Το χωμα χωρις νερο

γινεται ανυδρο

ξερο

γεματο ρωγμες και αυλακια

Το σωμα μου χωρις το σωμα σου

προσδοκα την πρωτη βροχη

σαν κατι παραπανω από λυτρωση.