Wednesday, October 31, 2007
Δεκα
H σειρα << δεκα>> απο το ομωνυμο μυθιστορημα του Καραγατση ειναι πιστευω οτι καλυτερο εχει υπαρξει τα τελευταια χρονια στην τηλεοραση....Ο δε Καταλειφος δεν θα μπορουσε να ερμηνευει πιο αψογα
Monday, October 29, 2007
29/10/07
Να ρουφαω χυμους σαν μακαριο φυτο
να μην φοβαμαι
στο σκοταδι ή στο φως
να μην πονω σε καποιο σημειο του σωματος μου
να μην ξαγρυπνω απο την επιθυμια για καποια ή για το κορμι καποιας
να μην υπαρχει καποια ουτε καποιος ουτε κανενας
ειπαμε μονος
σαν μακαριο φυτο
να αδιαφορω για υπαρξη θανατο και αλλα
να μην εχω ανησυχια
παρα να απλωνω τις ριζες μου ολο και πιο βαθια
σε μια μητρα ευδαιμονιας
ψαχνοντας ολοενα για περισσοτερους χυμους
να γινω μια φουσκα
ενα συμπαν ηδονης
που συνεχως μεγαλωνει
και που για αυτο ζει
για να μεγαλωνει
να μεγαλωνει
να μεγαλωνει.....
να μην φοβαμαι
στο σκοταδι ή στο φως
να μην πονω σε καποιο σημειο του σωματος μου
να μην ξαγρυπνω απο την επιθυμια για καποια ή για το κορμι καποιας
να μην υπαρχει καποια ουτε καποιος ουτε κανενας
ειπαμε μονος
σαν μακαριο φυτο
να αδιαφορω για υπαρξη θανατο και αλλα
να μην εχω ανησυχια
παρα να απλωνω τις ριζες μου ολο και πιο βαθια
σε μια μητρα ευδαιμονιας
ψαχνοντας ολοενα για περισσοτερους χυμους
να γινω μια φουσκα
ενα συμπαν ηδονης
που συνεχως μεγαλωνει
και που για αυτο ζει
για να μεγαλωνει
να μεγαλωνει
να μεγαλωνει.....
Sunday, October 21, 2007
21/10/07
Λιγο με τα τις τεσσερις
δεν καιγομαι
ενα αυτοκινητο περνα
με σκυλαδικα στη διαπασον
ενω η βρυση σταζει ρυθμικα
σε καθε σταγονα
δεν καιγομαι
ωστοσο την αφηνω
θελω ενα συντροφο στην επαναληψη
και ο χρονος να εχει ενα μετρο
ειδικα οταν χανεσαι στη νοσταλγια
του παθους....
Να θυμηθω αυριο να ξυπνησω
και το βραδυ να ξανακοιμηθω
...........................................
Καταλαβαινω πολυ πιο πολλα
οι κανονες ειναι απλοι
αλλα οχι για αυτο λιγοτερο αμειλικτοι
θελω να βρω
εναν κουρασμενο
να ξαποστασω στην κατανοηση.
.............................................
Να εφευγε και αυτο το ποιημα του Αναγνωστακη
απο το μυαλο....με τη φωνη της Φωτεινης
<< Κατω απ'τις ραγες του τρενου
Κατω απ'τις γραμμες του βιβλιου
Κατω απ΄τα βηματα των στρατιωτων
Οταν ολα περασουν-παντα σε περιμενω
Περασαν απο τοτε πολλα τρενα
Κι αλλα πολλα βιβλια θα διαβαστουν
κι αλλοι στρατιωτες το ιδο θα πεθανουν.
Κατω απο καθε τι που σου σκεπαζει τη ζωη
Οταν ολα περασουν-
Σε περιμενω>>
δεν καιγομαι
ενα αυτοκινητο περνα
με σκυλαδικα στη διαπασον
ενω η βρυση σταζει ρυθμικα
σε καθε σταγονα
δεν καιγομαι
ωστοσο την αφηνω
θελω ενα συντροφο στην επαναληψη
και ο χρονος να εχει ενα μετρο
ειδικα οταν χανεσαι στη νοσταλγια
του παθους....
Να θυμηθω αυριο να ξυπνησω
και το βραδυ να ξανακοιμηθω
...........................................
Καταλαβαινω πολυ πιο πολλα
οι κανονες ειναι απλοι
αλλα οχι για αυτο λιγοτερο αμειλικτοι
θελω να βρω
εναν κουρασμενο
να ξαποστασω στην κατανοηση.
.............................................
Να εφευγε και αυτο το ποιημα του Αναγνωστακη
απο το μυαλο....με τη φωνη της Φωτεινης
<< Κατω απ'τις ραγες του τρενου
Κατω απ'τις γραμμες του βιβλιου
Κατω απ΄τα βηματα των στρατιωτων
Οταν ολα περασουν-παντα σε περιμενω
Περασαν απο τοτε πολλα τρενα
Κι αλλα πολλα βιβλια θα διαβαστουν
κι αλλοι στρατιωτες το ιδο θα πεθανουν.
Κατω απο καθε τι που σου σκεπαζει τη ζωη
Οταν ολα περασουν-
Σε περιμενω>>
Wednesday, October 17, 2007
Αυτοι που φευγουν...
Tα βιβλια της αστυνομιας
εχουν γεμισει με τα ονοματα τους
και εγω τους νιωθω πολυ κοντα μου...
Ειναι ολοι αυτοι που εξαφανιζονται
που μια μερα τα τιναζουν ολα στον αερα και φευγουν
και δεν κοιτουν πισω
οχι για να μην πετρωσουν και αυτοι
αλλα γιατι ειχαν πετρωσει
για αυτο και φευγουν
φευγουν
μετα απο ενα γευμα
απο ενα φιλι
απο ενα καβγα
η μετα απο τιποτα
ετσι απλα....
Δε θα γυρισουν
και για χρονια συγγενεις
θα τους ψαχνουν
σε εφημεριδες
σε τηλεορασεις
σε αφισες
να τους βρουν
να τους γυρισουν πισω
πισω
στην πετρωμενη τους ζωη
να τους πνιξουν με την αγαπη τους
την μεγαλη αγαπη τους
εχουν γεμισει με τα ονοματα τους
και εγω τους νιωθω πολυ κοντα μου...
Ειναι ολοι αυτοι που εξαφανιζονται
που μια μερα τα τιναζουν ολα στον αερα και φευγουν
και δεν κοιτουν πισω
οχι για να μην πετρωσουν και αυτοι
αλλα γιατι ειχαν πετρωσει
για αυτο και φευγουν
φευγουν
μετα απο ενα γευμα
απο ενα φιλι
απο ενα καβγα
η μετα απο τιποτα
ετσι απλα....
Δε θα γυρισουν
και για χρονια συγγενεις
θα τους ψαχνουν
σε εφημεριδες
σε τηλεορασεις
σε αφισες
να τους βρουν
να τους γυρισουν πισω
πισω
στην πετρωμενη τους ζωη
να τους πνιξουν με την αγαπη τους
την μεγαλη αγαπη τους
Subscribe to:
Posts (Atom)