Monday, February 25, 2008

25/02/08

Δεν ειναι λιγες οι φορες,

το βραδι,

ξυπναω τη Γεωργια

ζητωντας καποια παρηγορια,

στην τρυφεροτητα,

μια αγκαλια.

Φοβαμαι.

Οσο μεγαλωνω

τοσο πιο πολυ η αιτια του φοβου

ολο και πιο πολυ θολωνει

γινεται περισσοτερο απροσδιοριστη

ολο και πιο πολυ δεν υπαρχει καν αιτια

μονο φοβος.

2 comments:

doctor said...

Τάκη ο φόβος είναι ίλιγγος μερικές φορές.

Μην ξεχνάς αυτό που έγραψε ο Λειβαδίτης:

"...Ονειρεύτηκα πολύ...έτσι ξέχασα να ζήσω"

doctor

takis vasilopoulos said...

Ο φοβος

και ο φοβος του φοβου

και ο φοβος του φοβου του φοβου..