01/10/09

Πως ανεχομαι να αναπνεω….

Να κοιμαμαι κάθε βραδι
Να κουνω τα χερια μου

Ποσο υπουλα ερχεται η αλλοιωση…

Εχω γινει ένα με εκεινους.

Που πηγε αυτό το υψηλο που γνωρισα καποτε
Αυτό το υψηλο που υπηρξα καποτε
Και αραγε…υπηρξα?
****************************
Καθως δεν κοιταζομαι στον καθρεπτη
Στα 25 μου
νιωθω πιο ομορφος
και πιο ασχημος από ποτε
********************************
Σκεφτομαι τους εγκλωβισμενους
Σε μια φυλακη
Σε ένα σπιτι
Σε ένα αμαξι καθως οδηγουν
Σε ενα τρελαδικο
Σε ένα παρτυ γενεθλιων
Χαζευοντας τηλεοραση
Κλεινοντας το φως
Σφιγγοντας ένα μαξιλαρι…
Ολοι αυτοι…

Με ματια φοβισμενου ζωου πισω από καγκελα…
Ο ανθρωπος τελικα μπορει να εκτελει
oλες τις βιολογικες του αναγκες
και χωρις να ελπιζει
*********************************
Αντι-ηρωας….
δειλος…
****************************
οσο ποθω ακομα
δεν εχει τελειωσει τιποτα