24/01/10

Υπηρξαν πολλοι συγγραφεις

και θα υπαρξουν αρκετοι ακομα

αλλα ο Χανκ και ο Νικος

θα με οριζουν παντα...

Παντα,

σαν κατι στερεο και αορατα θεμελιακο

καθε κινηση που θα κανω

καθε ενεργεια

και χωρις να το σκεφτω ειναι εκει

μεσα μου

σαν βραχοι σταθεροι στο χρονο

κανονες ζωης,μιας πιο ελευθερης ζωης(που προσπαθω και θα ηθελα)

Πως να περιγραψω τη σημασια τους

αυτο με ξεπερνα,και θα με ξεπερνα...

Αρχισα να υπαρχω μαζι τους.

Να! αυτο το αυλακι στο προσωπο μου

ή να! αυτη η κινηση των χεριων μου

ο τροπος που κοιτανε τα ματια

ο τροπος που ονειρευομαι

ολα θα ηταν αλλιως

χωρις τους δυο αυτους δικους μου ανθρωπους.