30/04/12

Θεέ μου,
πως θα γεμίσει όλος αυτός ο ατελειωτος χρόνος,
μοιάζει σαν τιμωρία ,
όλη αυτη η απέραντη διάρκεια..
Πρεπει να υφιστασαι αυτο το νοητο ρολοι,
να ακους τον χτυπο του ακομα και τις πιο ακυρες ωρες,
να ακους τον χτυπο του
να τον νιωθεις στο δερμα σου
και να θυμασαι οτι οσο τον ακους  εχεις την πολυτελεια να υπαρχεις.

Ενας ειλικρινης αφελης θα ελεγε πως δεν θα έπρεπε να υπάρχει μίσος,
εχθροπραξια
αιμα
γιατί όλοι είμαστε ίσοι στη μεγγενη του χρόνου,
σκλάβοι σε καταναγκαστικα δευτερόλεπτα ,
αφελείς προγραμματισμένες μηχανές που γεμίζουν θόρυβο την ήδη ενοχλητική βουή...

Θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να ενωθούν γύρω απο αυτο ,
πως θα κάνουν υποφερτο όλο αυτο που δεν τελειώνει μέχρι κάποτε να τελειώσει...

(Ειμαι ο ίδιος  που δεν τον χωράει η μικρή ζωη του;
Ο ίδιος που χρειαζοταν χιλιες ζωες για να ζωγραφίσει λίγο απτό θαύμα;)

Θα φτιάξω ένα ημερολόγιο,στο τελος καθε μερας θα συμπληρωνω τη σελιδα και μετα θα την καιω γιατι κανενας δεν μπορει να ζησει οταν θυμαται τα παντα.
Αλλα δεν πρεπει να ξεχασω...
θα φυλαξω τις σταχτες, να υπαρχει μια ελαχιστη μνημη να με συνδεει με ολους τους προηγουμενους εαυτους..
ολο αυτο ειναι το μονο που εχω ακομα και αν δεν το καταλαβει κανεις...ακομα και αν ολες οι μνημες χαθουν στην σιωπη