ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΈΒΛΕΠΑΝ ΤΌΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΈΒΛΕΠΑΝ ΤΌΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Για σένα το γράφω,που έχεις παει στο Ηράκλειο μονη...
Πόσο θα θελα να μουν μαζι σου τώρα ...
θα περπατουσαμε τους ίδιους δρόμους ,
ακούραστα θα περπατουσαμε...
Τείχη,κούλε,πεζόδρομοι,γευσεις,
και εκείνα τα μέρη που εμείς ξέρουμε μόνο
αλλα σημαίναν πολλα...
Αλλα ίσως δεν θέλω τόσο να έρθω τώρα,
όχι έτσι που εγινα και αλλαξα,
όσο το ακατόρθωτο,
να επίστρεψω εκει γυρίζοντας το χρόνο πίσω
σαν τότε...
Δεν είναι ότι ήμουν ευτυχισμένος
αλλα ήμουν περίεργα ζωντανός
με λιγότερο προδοσία
περισσότερη ανεμελια και ονειρο.
Θέλω να ξαναδώ την πόλη με εκείνα τα ματια
όχι με αλλα
ποτε με αλλα,θα είναι ξένη.
Όχι η ιδια η πόλη....
αυτο που έβλεπαν τότε τα τα ματια
μου λείπει!