ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ

ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ

Σκέφτομαι τον Δαρβινο στο θάνατο της μικρής του κόρης 
και πονα η καρδια μου.
Αυτός να κοιτα αγερωχα την άβυσσο 
και η γυναίκα του να προσκυνα εικονες...
Θα μπορούσα άραγε να μοιραστώ τη ζωη μου
με μια πιστη;
Θα μπορούσα άραγε να περπατησω όλο αυτόν τον δρόμο με συνοδοιπόρο κάποια που πιστεύει σε φαντάσματα;
Που στις εσχατιες της υπαρξιακης της αγωνίας σκύβει το κεφάλι;
Θα μπορούσα να νιώσω έλξη για εκεινη
που δεν είναι ελεύθερη αλλα δούλη;
Αν την αγαπούσα θα ανεχομουν την δεισιδαιμονια;
Εγω που σαν άλλος δραπέτης απο το σπήλαιο του Πλάτωνα
θέλω να μεταδωσω φως
θα αντεχα τέτοιο σκοτάδι;