Tuesday, May 28, 2013

Σε αυτό το συμπαν που διαστελλεται θα κρατησω την αγαπη




Το θεμα δεν αφορα ολους…
Είναι αυτοι που το συνειδητοποιουν που εχουν το προβλημα
Δεν ηρθαμε εδώ για να ζησουμε σε μια νιρβανα ευτυχιας
αλλα για να αντεξουμε οσο μπορουμε και αν καταφερουμε να αγαπησουμε..
Ρωτας ,που πηγαν ολοι οι αληθινοι ανθρωποι?
Οι ανθρωπινοι τρυφεροι ζεστοι ανθρωποι?
Όταν συναντας σπανια έναν από αυτους νιωθεις
σαν να σου επεσε ο πρωτος αριθμος του λαχειου.
Αλλα ολοι οι αλλοι ..τι τους συνεβει?
Γιατι δεν αντεξαν?
Γιατι μεταλλαχθηκαν και με ποια διαδιακασια?
Με μικρα βηματα?Ξαφνικα?
Είναι που όταν περασαν από την κολαση,
δεν καταφεραν να κρατησουν μια σπιθα μεσα τους
και κυκλοφορουν με ματια σβηστα?
Σε αυτό το συμπαν που διαστελλεται και θα χαθει χωρις σκοπο
βρισκω ενα μικρο νοημα και γατζωνομαι πανω του,
να μην παψω
να αγαπω
να μεινω ανθρωπος
να μην αλλοιωθω…

4 comments:

γαλάζια λέξη με πέννα κόκκινη said...

πολύ όμορφο..

Andreas&Stella said...

τι όμορφο!!

takis vasilopoulos said...

ευχαριστω!

Anonymous said...

Γλυκοπικρο και ομορφο.