ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑΤΑ

Η αντιδραση της  ειχε θυμο και εκπληξη

<<Να υιοθετησω μια ρουτινα?

Πως μπορεις και μου ζητας να κινητοποιηθω?

Με το ζόρι δενω τα κορδονια μου το πρωι.>>

<<Ναι ,εστω και αν  το κανεις μηχανικα .

Σαν να καταπινεις μια αντιβίωση

ακομα και αν δεν πιστευεις σε αυτή.>> ,της απαντω

-<<Και εισαι σιγουρος πως θα υπαρξει

με αυτόν τον τροπο ξανα νοημα?>>

-<<Σιγουρος όχι,αλλα δεν υπαρχει άλλος δρομος>>

<<Μου ζητας να ζήσω με υποκατάστατα>>,αντετεινε.

<<Όχι υποκαταστατα,

-το ουσιαστικο  δεν υποκαθισταται-

απλως υποστυλώματα.

Φαντασου τον εαυτο ως ενα οικοδομημα

και ερχεται  κεραυνος

και σου γκρεμιζει το μισο

αφηνοντας το υπολοιπο να  κρεμεται ετοιμορροπο.

Και αρχιζεις και πενθεις

γι αυτό που υπηρξε και δεν υπαρχει πια

αλλα δεν αργεις να καταλαβεις πως αν δεν κανεις κατι

θα πεσει ολοκληρο

και ψαχνεις και βρισκεις δοκαρια

και τα βαζεις όπως όπως

μηπως και το σωσεις προσωρινα

ελπιζοντας καποια στιγμη

αν και οποτε  

να ξαναχτισεις  Ζωη>>