Saturday, June 16, 2007

16/06/07

Να καθομαι μονος

στο αμφιθεατρο της σχολης

και να παιζω στο πιανο

κομματια απο τον αγαπημενο μου Χατζιδακι

νομιζω ειναι απο τις καλυτερες στιγμες που εχω ζησει

και συγκρινεται μονο με κατι μοναχικες βολτες στο μολο

εδω στο ηρακλειο ή και οπου αλλου εχει θαλασσα


Προχθες παλι ημουν διπλα της

προσπαθοντας να μην σκεφτομαι τιποτα

απεναντι μου ενας μουσικος που επαιζε για να μαζεψει λιγα χρηματα

ενα απεραντα μελαγχολικο κομματι

ρωσικο

να κοιτω το βαθος και να με συνοδευει το ακορντεον.....


Τον μουσικο τον λεγανε Μαρσελ

Το τραγουδι oci ciornie

3 comments:

Unknown said...

Αν κ εσύ είσαι ο γιατρός,αυτό λέγεται "γλυκοθλίψη".Ο όρος δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, είναι ακριβώς αυτό που λέει.

Μη μπαίνεις σ’αυτό το λούκι,όπως λες κ συ, "το κενό σε τραβάει,είναι μεθυστικό..."
Γιατί οι μελαγχολικές εικόνες σε βάζουν ψυχαναγκαστικά σε αντίστοιχη μελαγχολική διάθεση, κ δεν ταιριάζει με τη χαλαρότητα του καλοκαιριού.
Άκου που σου λέω...δεν αξίζει, δεν πρέπει,δεν είναι σωστό. Δε σε βοηθάει στη συγκεκριμένη φάση του διαβάσματος, σε αποσυντονίζει.Αν θες να χαζεύεις τη θάλασσα, καντο αραχτός απο καμιά παραλία ¦-) Τα ουζάκια που λέγαμε...
Καλημέρα!

gitsaki said...

Γλυκοθλίψη που λέει η Έφη,ή αλλιώς:χαρμολύπη.
Βρε,Τάκη,γύρισες στην Ελλάδα και δεν πήρες ένα τηλέφωνο;
:)
Θα σε μαλώσω!(ως μεγαλύτερη).
Ο τίτλος του κομματιού που λες δεν είναι απόλυτα σωστα γραμμένος - αν εννοούμε το ίδιο τραγούδι βέβαια:το "μαύρα μάτια".

takis vasilopoulos said...

Γεωργια

Εχεις δικιο ,αλλιως γραφεται...

Το αλλαξα...

Εσυ βεβαια που ξερεις και ρωσικα........... αν μπορουσες να το μεταφρασεις:))))
Φιλια