Wednesday, December 05, 2007

05/12/07

Απαιτω απ'τον εαυτο

οπου και αν ειναι

να ειναι λογικος

(εγω δεν μπορω,δεν θελω)

εντελει καποιος

πρεπει να ειναι λογικος

αλλιως δεν μπορει να συνεχιστει....

*********************************************

και αυτη η επιθυμια

που ποτε δεν συμβαδιζει με την γαμημενη πραγματικοτητα

μετα απο καθε ακυρωση

θελω καρφωσω μια σφαιρα στο κεφαλι μου

ή να ξεσπασω σε γελια με το παραλογο

μεχρι τωρα κανω το δευτερο

οχι βεβαια γιατι ειναι πιο ανωδυνο


*********************************************

τουλαχιστον οσο περνα ο καιρος

μειωνονται οι τυψεις

πρεπει καποτε να αποτιναξω αυτην την αρρωστη ηθικη

που και εγω εχω κληρονομισει

καθε ηθικη απο τη φυση της ειναι αρρωστη

καθε επιθυμια αγία ( εταιρα? αχ wilde )

και καθε λογικη ειναι λογικη

ενας τροπος να ζουμε

2 comments:

giorgos spiropoulos said...

Η λογική ή ο ορθός λόγος, καλύτερα, είναι κανόνες, νόμοι (όχι απαραίτητα απαράβατοι) επικοινωνίας, αξιώματα με τη χρήση των οποίων ελπίζουμε να μεταφέρουμε πληροφορίες ο ένας στον άλλο. Είναι μέσο όχι χαλιναγώγησης (πάλι όχι απαραίτητα)των επιθυμιών μας, αλλά επεξεργασίας αυτών. Η ανάγκη χρήσης του ορθού λόγου είναι ηθική ανάγκη. Visualize desire/will and morality as both being parts of the perimeter of a circle, the ever changing radius of which is reason. Every value I mentioned is interdependent with the other values.

takis vasilopoulos said...

Nαι,η λογικη ειναι ενας τροπος να βαλουμε σε ταξη την υπαρξη μας,ενας τρπος να υπαρχουμε....η επιθυμια παλι για εμενα ειναι ενας καθρεπτης του παραλογου...να μας θυμιζει την αποσταση που σπανια διανυεται...και οταν διανυθει,και οταν εκπληρωθει με μεμιας να ακυρωνεται,σαν το κερακι που σβηνει...