Aπαντηση στο Γιωργο...
Δεν αμφιβαλλω οτι ο ερωτας προεκυψε εν μερει κατα τυχη,ετσι και αλλιως η τυχη ειναι ενα μεγαλο κομματι της δαρβινικης εξελιξης...
Ομως το γεγονος οτι επικρατησε ,φαινεται οτι ισως εδινε καποια επιπλεον πιθανοτητα(εστω στα αρχικα σταδια του,καθως αυτο που ζουμε τωρα μπορει να ειναι μια μετεξελιξη της αρχικης μορφης) επιβιωσης στα ατομα που ειχαν την ιδιοτητα να ερωτευονται...Ποια ομως?Θα μπορουσα να φανταστω πολλες θετικες ιδιοτητες για καποια εμβρυικα σταδια αυτης της εμμονης και προσκολλησης,αλλα για αυτον τον ανεμο?Για αυτη τη θυελλα που θολωνει το μυαλο?
Αν τωρα προεκυψε,χωρις να εχει σχεση με αυτο καποια επιπλεον (εστω αρχικα) πιθανοτητα επιβιωσης, αυτο μου φαινεται λιγοτερο πιθανο αλλα οχι απιθανο...Ειναι εξαιρετικα πολυπλοκες οι διαδικασιες και φανταζομαι οτι μια ιδιοτητα θα μπορουσε να επιβιωσει στο περασμα των αιωνων χωρις να εξυπηρετει καποιο σκοπο,απο τυχη αν θες,ή διοτι τα ατομα που την εφεραν επιβιωσαν για αλλους λογους περα απο αυτην ...
Ομως καθως σκεφτομαι την βαθεια επιδραση που εχει ο ερωτας στον ανθρωπο,τον θεμελιωδη τροπο που αλλαζει την συμπεριφορα του,μου φαινεται ενα μεγαλης σημασιας γεγονος που δυσκολα θα ξεφευγε απο την κρησαρα της φυσικης επιλογης....
Ομως οπως και να εχει η αντιφαση ειναι τεραστια....Πως ο ερωτας περασε το τεστ της φυσικης επιλογης?....Ειναι προιον φυσικης επιλογης?Εχει καποια προηγουμενα σταδια και ποια ηταν η εξελιξη του?....Μπορω να ερωτευτω μια στειρα γυναικα η οποια δεν προκειται ποτε να μου δωσει απογονους,μια αναπηρη,μια δυσμορφη(και ας λεει ο Σοπεναουερ)....μπορω να αυτοκτονησω για εναν ερωτα,προκειται για ενα συναισθημα που κρυβει (περα απο την ομορφια) τεραστιες καταστροφικες δυναμεις....διοτι σκονταφτει στο ανεκπληρωτο,στην τρελα ή στον κορεσμο,στο ξεδιψασμα(που ειναι και το τελος του)....
Η σημερινη μορφη του(αν υπηρχαν προηγουμενες) προκειται για μια εμμονη που αν υποθεσουμε οτι ευνοηθηκε απο την φυσικη επιλογη δεν μπορω να καταλαβω το Πως ...εκτος και αν αρχικα ειχε μια αλλη μορφη,μια μορφη που ευνοουσε τη συνεχεια του οργανισμου που μπορουσε να νιωσει αυτο το συναισθημα.
Στα δικα μου ματια,χωρις βεβαια να μπορω να το αποδειξω,ο ερωτας μοιαζει σαν ενας ανταρτης ,που ξεφυγε απο τα στενα ορια της φυσικης επιλογης( η οποια αρχικα τον ειχε ευνοησει),που γελαει με την δαρβινικη εξελιξη,που χορευει μεσα στα μυαλα μας ανενοχλητος,και που ισως υποδηλωνει πως καποια χαρακτηριστικα του ανθρωπου εχουν παει πιο μακρια απο τους νομους του Δαρβινου.....
Υ.Γ.....Δεν ειναι μονο ο ερωτας.Υπαρχουν και αλλα χαρακτηριστικα που σε πρωτη αναγνωση φαινεται πως ειναι αντιφατικα με την δαρβινικη εξελιξη,ισως οι διαδικασιες ειναι εξαιρετικα πολυπλοκες για να τις συλλαβουμε ετσι απλα,ισως η φυσικη επιλογη ειναι η μονη απαντηση για τον ερωτα, ισως οχι,ισως τα πραγματα στον ανθρωπο ξεφυγαν καπως ,ισως οχι, αλλα περιμενω πειστικες αποδειξεις για ολα αυτα,υπαρχουν,και τις περιμενω απο την μονη αξιοπιστη διαδικασια,την επιστημη.Εξαλλου σε ολο το κειμενο δεν κανω κατι αλλο απο το να περιγραφω την αγνοια,τις εικασιες και την αδυναμια μου....
skip to main |
skip to sidebar
Kαθημερινες σκεψεις- Προσπαθειες να υπαρχω
About Me
- takis vasilopoulos
- (wertherlover@yahoo.gr) I'm Nobody! Who are you? Are you—Nobody—Too? Then there's a pair of us! Don't tell! they'd advertise—you know! How dreary—to be—Somebody! How public—like a Frog— To tell one's name—the livelong June— To an admiring Bog! (Emily Dickinson)
4 comments:
Ένα βιβλίο που μου είχε κάνει εντύπωση όταν το διάβασα είναι το
Ο Γυμνός Πίθηκος
Το έχω δανείσει κάπου και δεν μου επεστράφη, πριν πολλά χρόνια και δεν το θυμάμαι καλά, μα ίσως είναι σχετικό με το post και σε ενδιαφέρει.
Eυχαριστω,θα το ψαξω
Αυτό ακριβώς ήθελα να τονίσω. Η εξέλιξη δεν περνάει μόνο από το φίλτρο της φυσικής επιλογής (κι ας λέει ο Dawkins και οι εξελικτικοι ψυχολόγοι). Ένα τεράστιο μέρος των φαινομένων που παρατηρούμε είναι παρασιτικά επιφαινόμενα ανταρτες, όπως έγραψες,(διαβασε το εξής: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/42062 )τα οποία είναι αρκετά ισχυρά να υποστηρίξουν τον εαυτό τους ώστε να διαιωνίζονται, ή είναι ουδέτερης αξίας απαραίτητα παράλληλα προιόντα χρήσιμων φαινομένων και άλλα πολλά. Σημειωτέον η εξελικτική θεωρία έχει περάσει πέρα από τον Darwin και περιλαμβάνει πλέον και άλλες φυσικές διαδικάσίες (βλ. evo-devo).
Τα παραδείγματα που αναφέρεις μπορούν να εξηγηθούν ως εξής χωρίς πολύ μεγάλη απόκλιση από τον Darwin. Παρότι μπορεί σε περιπτώσεις να οδηγεί σε "αδιέξοδα" (έρωτας με μη αναπαραγωγικά "ικανά" άτομα λ.χ.), στις περιπτώσεις που περιλαμβάνει γόνιμα άτομα μπορεί να οδηγεί σε μεγαλύτερη παραγωγή απογόνων (άρα και παρόμοιων φαινοτύπων), λ.χ. επειδή οικογένειες ερωτευμένων θηλαστικων είναι πιο δεμένες άρα πιο προστατευμένες (μπορεί δηλαδή να δίνει πολλά misses αλλά τα hits να έχουν πολύ μεγάλο amplification). Κάποια άλλη ερμηνεία θα αφορούσε το ότι το φαινόμενο του έρωτα ίσως προκύπτει ως απαραίτητο παράλληλο προιόν των νευρικών διαδικασιών που συνοδεύουν τις αναπαραγωγικές λειτουργίες των ανώτερων θηλαστικών. Το χρώμα που έχει ο ατμός όταν βγαίνει από την ατμομηχανή δεν χρησιμεύει στη λειτουργία της. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ώστε να είναι απαραίτητο να έχει αυτό το χρώμα.
Μια τρίτη ερμηνεία θα πρότεινε την αναγωγή του έρωτα σε καθαρά κοινωνικά φαινόμενα, χωρίς ισχυρή εξελικτική βάση. Ίσως είναι κάτι το οποίο εμφανίστηκε υπό τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες στις πρώτες κοινωνίες πρωτευόντων και έχει επιβιώσει έκτοτε επειδή υπάρχουν οι κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες γι αυτό. ίσως να είναι απόλυτα κοινωνικό κατασκεύασμα όπως λ.χ. η ποικιλομορφία στις γλώσσες παγκόσμια.
Και κάτι τελευταίο, αν ξαναδείς τι λεέι ο Dawkins στο selfish gene, θα θυμηθείς ότι το παράσιτο δεν επιβιώνει επειδή είναι καλό για τον φορέα του αλλά επειδή είναι καλό για το ίδιο. Έχει καταλήξει να βρίσκεται στον κατάλληλο ξενιστή.
Και σχετικά με το σχόλιο μου πάνω στο ρόλο της τύχης. Όμολογουμένως ίσως ήταν μια κάπως άστοχη (και κακοδιατυπωμένη) αντι-τελεολογική επίθεσή μου. Πουθενά δεν εγραψες ότι ο έρωτας υποδηλώνει κάποιο υπερφυσικό στόχο του σύμπαντος. ίσως με πίκαρε η αναφορά του (αδιόρθωτα πλατωνιστή) Schopenhauer.
Post a Comment