ΟΙ ΚΑΛΤΣΕΣ

Ποτε ο  λιμενοβραχιονας δεν του ειχε φανει τοσο εχθρικος και ξενος.Περπατουσε κατά μηκος του ,κλωτσωντας σε ολη την διαδρομη ένα πορτοκαλι.Το ενιωθε καπως σαν να του κανει παρεα.Καθε φορα που το εφτανε του εδινε άλλη μια με το ποδι του προσπαθωντας να διατηρησει μια ευθεια τροχια .Μια λαθος κινηση θα εστελνε τον μοναδικο  φιλο του στο θαλασσα.

<<Μα είναι δυνατον να με χωριζει για τις καλτσες μου?>> ρωταγε και ξαναρωταγε τον εαυτο του και απαντηση δεν επαιρνε.Ποσο παραλογο του φαινοταν αυτό,δεν το χωρουσε ο νους  του

.

Με αυτή τη γυναικα  ζουσε μια παραδεισενια σχεση,ετσι τουλαχιστον νομιζε.Μεσα στην αφελεια του δεν ειχε παρατηρησει πως τον τελευταιο καιρο υπηρχαν αυξανομενοι καυγαδες και την σημασια τους.Ωσπου σημερα του ειπε <<Δεν περναω καλα μαζι σου,θελω να χωρισουμε>>.Στην ερωτηση που ακολουθησε την εκπληξη του εκεινη του απαντησε<<Ε,δεν σε αντεχω ,να για παραδειγμα,είναι δυνατον να φορας κάθε μερα αταιριαστα ζευγαρια καλτσες?Ποσο γελοιο είναι αυτό.Με ξενερωνεις…και όχι μονο αυτό…εχεις ακουσει τους ηχους που κανεις όταν τρως?Τρως με ανοιχτο στομα και ειναι αηδιαστικο..>> .Εκεινος ηθελε να γελασει με ολο αυτό,του φαινοταν σαν κακογουστο αστειο αλλα το βλεμμα της φαινοταν πολύ αποφασισμενο.To εννoουσε.

Δεν ηξερε τι να κανει,τα ειχε χαμενα.Βγηκε ,περπατησε δυο φορες ολη την πολη και κατεληξε στον λιμενοβραχιονα.Προσπαθησε να δικαιολογησει τον εαυτο του για τις καλτσες.Εστησε ένα δικαστηριο στο μυαλο << Κυριε δικαστα,παντα ημουν αφηρημενος.Οταν ημουν παιδι  με φροντιζε η μαμα και το συρταρι ηταν παντα γεματο ζευγαρωμενες καλτσες αλλα οταν εφυγα  από το σπιτι και μετα  οι καλτσες ηταν ένα ζητημα που με δυσκολεψε πολύ.Παντα καποιες χανονταν μετα από κάθε πλυση,αλλα και αυτές που εμεναν ηταν δυσκολο να τις ταιριαξω.Μπορει να περασα από τους πρωτους στο Πολυτεχνειο,μπορει στην μαθηματικη εταιρεια να ημουν το καμαρι τους αλλα στις καλτσες ειμαι  μπουφος.Το παραδεχομαι αλλα νιωθω ανημπορος.Στον πολεμο αυτο εχασα>>και συνεχισε<<και για το θεμα του φαγητου,ειμαι λιχουδης,ειναι το παθος μου αλλα είναι τοσο φοβερο αυτό ώστε να μην με θελει?>>

Θυμηθηκε στην αρχη  όταν την γνωρισε ότι γελαγανε με τον τροπο που ετρωγε,μαλιστα αυτή τον ειχε αποκαλεσει το <<τερας>> για αυτόν ακριβως τον λογο.Ηταν ένα από τα πολλα αστεια προσωνυμια που χρησιμοποιουσαν.Χαμογελασε λιγο αλλα η μελαγχολια  ηρθε γρηγορα  στο βλεμμα του.Προσπαθησε να θυμηθει αν ποτε του ειχε μιλησει για τις καλτσες αλλα δεν μπορεσε να βρει κατι.Η μια αναμνηση εφερε την άλλη ,ετσι μετα θυμηθηκε τα πρωτα χρονια που σε εκεινη  αρεσε να ζουλαει τους πορους στο προσωπο του η να πειραζει τις τριχουλες που ειχε στα μπρατσα του.Σε εκεινον αυτά τα σωματικα σημεια  φαινοντουσαν αποκρουστικα αλλα σε εκεινη αρεσαν.<<Ποσα  της αρεσαν τοτε σε εμενα…> μονολογησε.Ωστοσο τοτε εκεινος δεν ειχε αναρωτηθει την αιτια που εκεινη εβρισκε τα παντα πανω του χαριτωμενα.Το θεωρουσε φυσικο.Ομως τωρα το αντιθετο του φαινοταν το πιο παραξενο πραγμα του κοσμου.Γιατι?

<<Λοιπον αυριο θα παω  αγορασω τριαντα καινουργια ζευγαρια καλτσες , ένα για κάθε μερα. Μαλιστα θα είναι όλα ιδια ώστε ότι οποια και να φοραω να ταιριαζουν.Αυτο θα κανω,ναι,και θα της ζητησω συγγνωμη και για τον τροπο που τρωω.Θα με αγαπησει όπως παλια.Θα της πω πως δεν ειχα καταλαβει ποσο την ενοχλει και ποσο λυπαμαι για αυτό.Θα με συγχωρεσει και να δεις που καποια μερα ουτε που θα τα θυμομαστε όλα αυτά>>

-<<Μπερδευεις την αιτια με το αποτελεσμα  >> του απαντησε μια φωνη

Εκεινος τρομαξε.Περπατουσε παραλληλα με τη θαλασσα ολομοναχος με ένα φως τουλαχιστον μισο χιλιομετρο μακρια.

<<Ποιος είναι?>> φωναξε

.

<<Εδώ,εδώ κατω κοιτα!Εγω ειμαι που με εχεις τρελανει στο κλωτσημα>>απαντησε το πορτοκαλι

<<Και τι θες?>>

<<Η απαντηση που ψαχνεις λεγεται αγαπη>>απαντησε το πορτοκαλι.

<<Δηλαδη?>>

<<Να πως το λετε εσεις οι ανθρωποι.Αγαπη,ερωτας όπως θες ονομασε το.Χιλια ζευγαρια καλτσες δεν σε σωζουν.Τιποτε δεν σε σωζει>>

<<Και όμως εγω θα προσπαθησω>> επεμεινε εκεινος

<<Είναι η αγαπη που τελειωσε μεσα της και αυτή δεν την φερνει τιποτα πισω.Αυτο που όταν δεν υπαρχει την κανει να μισει τα ιδια πραγματα που πριν λατρευε και αγαπουσε.Δεν σε αγαπα πια.Απομαγευτηκε,εφυγε από εσενα>>

<<Όχι,όχι δεν μπορει….>> ειπε με θυμωμενη φωνη.Αυριο θα παω στο καλυτερο μαγαζι σου λεω.Απο το καλυτερο υφασμα θα είναι οι καινουργιες καλτσες μου >>

<<Απεχθανεται τις καλτσες σου επειδη πρωτα απεχθανεται εσενα και όχι το αναποδο.Αλλαξε η  βασικη συνθηκη μεταξυ σας >>

<<Εισαι ένα ηλιθιο πορτοκαλι,δεν μπορουσα να ακουσω κατι καλυτερο από εσενα.Ακου πως δεν με αγαπα πια επειδη απλα δεν της αρεσει κατι τοσο ασημαντο.Δεν είναι τυχαιο που τα πορτοκαλια συνηθως δεν μιλανε.Μεγαλυτερη σαχλαμαρα δεν μπορουσες να πεις>>

<<Ποναει πολύ αυτό που ακους,?Δεν ηθελα να σε πονεσω,να ξερεις λυπαμαι για εσενα>>

Δεν προλαβε να τελειωσει τη φραση του το πορτοκαλι και βρεθηκε στο βυθο.

Αθηνα

23-2-16

Το καθρεφτισμα

<<Αχ ,αν ξέρανε ποσο μας απωθουν αυτοί που μας  την πέφτουν και δεν μας ελκύουν.Τι απεχθεια προκαλει η ελπιδα στα ματια τους ,ποσο θελουμε απλα να τους ξεφορτωθούμε για να τρέξουμε και εμείς με τη σειρά μας πίσω από άλλους >>,σκεφτοταν καθως δοκιμαζε  το μους από πουρε καροτου, κατω από το βλεμμα της ξανθιας με το γαμψο μικρο δαχτυλο του ποδιου.

Όχι πως δεν του αρεσε να αρεσει.Απεναντιας.Λατρευε να <<καθρεφτιζεται>> στα ματια των αλλων,ακομα και του ιδιου φυλου.Αλλα μεχρι εκει.Αν η  <<άλλη>> του ηταν αδιαφορη και  προχωρουσε παραπανω στην διεκδικηση του ,εκεινος ενιωθε την  απειλη της εισχωρησης και αντιδρουσε ή εξαφανιζοταν.

Το καθρεφτισμα  ηταν για αυτόν κατι  εξαιρετικα ζωτικο.Μικρος,όχι πανω από δεκα ετων,ειχε επισκεφθει μαζι με τους γονεις του τον διασημο ζωολογικο κηπο της Βιεννης .Ειχε νιωσει βαρετα σε ολη την ξεναγηση μεχρι το σημειο που βρεθηκε μποστα από τον χωρο που φιλοξενουνταν τα παγωνια.Εκει βιωσε κατι σαν θρησκευτικη εμπειρια.Πανω από εκατο ατομα ειχαν σταθει στο ημικυκλιο και κοιταζαν το ζευγος των δυο πουλιων.Ποσο βλακες του ειχαν φανει ολοι που θαυμαζαν αυτές τις κοτες με τα πολυχρωμα φτερα.Αυτο όμως που του ειχε κανει εντυπωση  ηταν τα ματια των ανθρωπων .Τα ματια.Ηταν υγρα από το θαυμασμο.Οταν ο πατερας του τον σηκωσε στους ωμους του για να δει καλυτερα ,αυτος επικεντρωθηκε στα βλεμμα του διπλανου του,ειδε το καθρεφτισμα του παγωνιου μεσα σε αυτό.

Εκτοτε κάθε φορα που ενιωθε μονος η βαρετα όπως τοτε(και ηταν πολύ συχνο αυτό) ,εκανε ή ελεγε κατι εντυπωσιακο μεχρι να πετυχει στους εκαστοτε παρατηρητες του τα <<υγρα ματια>>. Ειχε γινει πολύ καλος σε αυτό και συνηθως  το πετυχαινε.Αυτή η αισθηση ηταν σαν χαδι στην μοναξια αλλα κρατουσε λιγο.

Το σημερινο τραπεζι ηταν μια πρωτης ταξεως ευκαιρια για καθρεφτισμα -ερωτικο ή μη- αλλωστε για αυτό ειχε παει.Ειχε καιρο να γεμισει τις μπαταριες του.Ο οικοδεποτης  τον ειχε προλογισει ως έναν πολύ ενδιαφεροντα ψυχιατρο  .Εγειρε όπως παντα το κεφαλι προς τα αριστερα,τα ματια κοιταξαν σε ένα αφηρημενο σημειο δηθεν  βαθυστοχαστα και αρχισε να μιλαει με το γνωριμο του υφος.Και αυτή τη φορα ,προσπαθησε να παραλλαξει  τις ιστοριες καθως στο ακροατηριο θα μπορουσε να είναι καποιος που τις ειχε ξαναακουσει(του ειχε συμβει παλαιοτερα και ηταν αρκετα ντροπιαστικο).Καθε ενα λεπτο περιπου σηκωνε το κεφαλι να δει αν ειχε πετυχει τα <<υγρα ματια>> στους αλλους. Σε λιγοτερα από δεκα λεπτα  ο θαυμασμος ειχε επιτευχθει.Αφου απαντησε σε διαφορες ερωτησεις, εχασε-όπως παντα-αμεσως το ενδιαφερον  του και αποσυρθηκε στο μπουφε.

Ενας φιλος πριν χρονια τον ειχε αποκαλεσει φιγουρατζη και ειχαν τσακωθει για αυτό.Αν και παντα ηταν ενημερος για το ότι εδινε μια παρασταση ο συγκεκριμενος ορος  του ειχε φανει υποτιμητικος.Ισα ισα μεσα του ολο αυτο  ειχε αναχθει σε υψηλη τεχνη.Ενιωθε ενας καλλιτεχνης του καθρεφτισματος.<<Τι και αν ειναι ενας ρολος ολο αυτό?Ολοι μας δεν υιοθετουμε διαφορα προσωπεια?Ε, εγω το κανω και μαλιστα επιτυχημενα>>  απαντουσε στον εαυτο του.

Στον μπουφε τον ακολουθησε μια ξανθια,ομορφουλα.Του ελεγε ποσο αγγιξαν την ψυχη της αυτά που ειπε,ποσο τον καταλαβαινει ,τον φλερταρε διακριτικα.Την αφησε να μιλαει γιατι ηθελε λιγο ακομα να βιωσει αυτή την αντανακλαση.Ηξερε πως ειχε αναγκη τα λογια της  αλλα όχι την ιδια.Αν μπορουσε να απομονωσει τα χειλια και τα ματια της θα το εκανε.Μονο αυτά χρειαζοταν.Μαλιστα οσο περισσοτερο του εκδηλωνε  την προτιμηση της τοσο επεφτε στα ματια του .Του φαινοταν σαν τους χαζοτουριστες στη Βιεννη.

Θα μπορουσε όμως σημερα να χρειαστει και το κορμι της.Και θα το χρησιμοποιουσε αν  δεν ηταν καλοκαιρι και δεν φορουσε πεδιλα γεγονος που αφηνε εκθετα τα δαχτυλα των ποδιων της. Ειδε πως το μικρο της δαχτυλο ηταν  γαμψο σαν να ανήκει σε γερακι.Φοβηθηκε ότι θα τον κατασπαράξει.Του θυμισε τη μανουλα,και αυτή δαχτυλο-γερακιου είχε,ετσι λοιπον και αυτος προτιμούσε πάντα τα ευθεία δάχτυλα.Στο μουσείο του Λουβρου πριν χρονια κοιτουσε όλα τα αγαλματα στα ποδια συνειδητοποιωντας  πως στο αρχαιοελληνικο κάλλος εμπεριεχονται τα κυρτα δαχτυλα,ολο αυτο του εκανε εντυπωση μεν αλλα δεν τον επεισε.

Για να την ξεφορτωθει προφασιστηκε αδιαθεσια και αποχωρησε.

Στον δρομο του γυρισμου το ραδιοφωνο επαιζε ένα παλιο πολωνικο βαλς που στα νιατα του το ειχε μαθει απεξω .Ηταν το τραγουδι που ειχε συνδιασει με την μονη γυναικα που αγαπησε.Ο τιτλος του opium.

Οι λεξεις σου είναι σαν οπιο

με ζαλιζεις με το άρωμα σου

σαν οπιο.

Και προσευχομαι τα χαδια από το ψυθίρισμα σου

να κρατησουν για πάντα

όπως το ονειρο που έχει προκληθει από οπιο

Και γνωρίζω πως η αγάπη σου

που είναι πανούργα και κακή

θα με σκοτώσει μια μέρα

οπως το οπιο.

Δεν ενιωσε τιποτα.

<<Που την θυμηθηκαν αυτή την παλιατζουρα>>? μονολογησε ,

και αλλαξε σταθμο.

Αθηνα,

21-02-2016

9 σκεψεις για την συντριβη

Πόσο ελκυστικοι είναι οι ανθρωποι-αντρες,γυναικες -που εχουν συντριβεί,που έχουν απωλεσει την αισθηση παντοδυναμιας τους,πόσο γοητευτικα πρόσωπα εχουν. Ο συντετριμμενος ανθρωπος είναι ο κατεξοχην ερωτικος ανθρωπος. Ισως γιατι η συντριβη ειναι ξαδερφακι της αληθειας
*****************

Ανθρωπος χωρις συντριβη,ξυλο απελεκητο.
*****************

Η συντριβη αλλαζει τον τροπο να ΕΙΣΑΙ αρα και να ΑΓΑΠΑΣ.Αποκτας καινουργια ματια ή καλυτερα ,αποκτας πρωτη φορα ματια.
*****************

Αν τα παιδια γνωριζαν την ζωτικη αξια της συντριβης  θα ετρεχαν να βρουνε μυλοπετρες να μπουν αμεσως μολις βγαιναν από την μητρα της μανας τους.
*****************

Την συντριβη,όπως και τον ερωτα,δεν μπορεις να την εκβιασεις,αλλιως γλυστρα σαν την μπαλα μεσα στο νερο και σου διαφευγει.Πρεπει απλα να εισαι διαθεσιμος και αυτή θα σε βρει .
*****************

Συντετριμμενος  και αλαζονας δεν γινεται.Αν βλεπεις ακομα ιχνη υπεροψιας ξαναμπες στις μυλοπετρες.
*****************

Αυτος που βιωσε τη συντριβη δεν είναι ουτε αισιοδοξος ουτε απαισιοδοξος.Αυτοι οι διαχωρισμοι του φαινονται παιδικοι
*****************.

Μια ζωη με τον σημερινο μεσο ορο δεν φτανει για να συντριβεις αρκετα.Μονο κατι τυχεροι…
*****************

Οι πιο πολλοι ανθρωποι ονομαζουν συντριβη κατι γρατσουνισματα και παρωνυχιδες....Οι μυλοπετρες πρεπει να περιεχουν θανατο ,απωλεια,διαλυση ή κατι που να μοιαζει με αυτό.