30/07/07

Θελω να πω

σε εσας,

δεν εισαστε πολλες

μια

δυο

αντε τρεις

αυτες που

αγαπησα

και ερωτευτηκα....

θελω λοιπον

να σας πω

αυτο που ειχε πει ο Ντυλαν Τομας

σε μια αγαπημενη

<<Σε αγαπω αλλα ειμαι μονος>>


...................................................................................

Ποσο θα ηθελα

να βρω καποιον

που να με περικλειει σαν κυκλος

ομοκεντρος

να ηρεμησω

να νιωσω λιγο ξεγνιασια

στην γαληνη της κατανοησης του


Ειναι μεγαλο πραγμα να σε κατανονουν

ξεκουραζεσαι

ζεστενεσαι


.......................................................................


Σημερα στεκομουν

εξω απο το δημοτικο ωδειο καλαματας

το σκεφτηκα πολλες φορες πριν παω

δεν μου αρεσει να γυριζω πισω

η νοσταλγια

ειναι κατι που δυσκολα αντεχω

χωρις να σπασω


Δεν επρεπε να παω.


...................................................................................


Βεβαια αυτα που μου προσφερε

μονο λιγα δεν ηταν

και μονο που μπορω

και παιζω στο πιανο

τραγουδωντας ταυτοχρονα

Χατζιδακι

ειναι μερικες φορες ισαξιο

με το να κανεις ερωτα


.....................................................................................

Αυτες τις μερες εμαθα να ερμηνευω

την Νεραιδα του Μαραμη

σε ποιηση Λορκα


Βρήκαν σήμερα στη λίμνη
μια νεράιδα πεθαμένη.
Είναι έξω από τη λίμνη
καταγής σαβανωμένη.

Ένα ψάρι στους μηρούς της
όλο έρχεται και πάει.
Ο άνεμος της λέει "μικρή μου!"
μα εκείνη δεν ξυπνάει.

Τα μαλλιά της από φύκια
είναι ξέπλεκα στους βράχους
κι έχει ξέσκεπα τα στήθια
που ριγούν απ' τους βατράχους.

Ο Θεός να σε φυλάει.
Για την κόρη των λιμνών
πάμε να προσευχηθούμε
στην Κυρά των Ποταμών.

Έπειτα δυο κολοκύθες
θα της βάλω στα πλευρά
να μπορεί να κολυμπάει
πάνω στ' αλμυρά νερά.

..............................................................................

Τον αγαπω τον Λορκα

Πολυ

..............................................................................

Ποσο καλυτερη θα ηταν η κοινωνια μας

αν ειχε εξοικιωθει με την ιδεα του θανατου

Μερικες φορες τον αγαπω τον θανατο

οχι τη φθορα,

απλα το μηδεν

τον φανταζομαι σαν εναν νεο

ομορφο

ξανθο

λαμπερο

Για τον ιδιο λογο αγαπω και την τρελα

ενα μηδεν ειναι και αυτη.....(και ταυτοχρονα τα παντα)


Στο μηδεν δεν υπαρχω

για αυτο το αγαπω...

και το βασικο

δεν εχει πονο


Ωστοσο ποιος μπορει να ξεφυγει

απο το ενστικτο επιβιωσης

αλλα δεν ειναι μονο αυτο

ειναι και αυτος ο ηλιος

ο τοσο ομορφος


Τοσο απολυτα ομορφος

που σωστα τον λεει ο ποιητης

<<θανατο μεσ΄τους θανατους>>

29/07/07

Δεν εχω καταλαβει και πολλα

κυριως υποψιαζομαι.



Και αυτες οι υποψιες….

ενταξει

στην αρχη

ειχαν καποιο ενδιαφερον


Τωρα….

…………………………………………………………….


Εδω και καιρο

Ενα αγορι και ενα κοριτσι

η ενα αγορι και ενα αγορι

η ενα κοριτσι και ενα κοριτσι

εν πασει περιπτωση

δυο ατομα

που δεν γνωριζω

σαν καλοκουρδισμενα ρολογια

ανταλασσουν παθιασμενα φιλια

ακριβως εξω απο το παραθυρο του σπιτιου μου


Καθε μερα την ιδια ωρα

Δεν ακουγονται ομιλιες

Μονο ο ηχος των φιλιων

Και μετα βηματα προς διαφορετικη κατευθυνση.


Αν παραμερισω το γεγονος

Της αξιας η οχι της υπαρξης

Και αν αξιζει να ζει κανεις

πρεπει να παραδεχτω

πως η καθημερινοτητα

κρυβει μερικες φορες καποιο ενδιαφερον


……………………………………………………………………



Πως?

Ολοι οι νεκροι μου

και ολοι οι ερωτες μου

δεν θα ξαναεπιστρεψουν?


Να το παρω αποφαση?


Ωραια λοιπον

Το δεχομαι


Και τι με αυτο?

…………………………………………………………………………..


Γενικα

θυμωνω πια

πολυ πιο δυσκολα


εχω μαθει

και εχω συνηθισει

να δεχομαι

να δεχομαι

με ελαχιστη ως μηδαμινη αντισταση


Απο το πιο απλο

( που δεν φερνω αντιρρηση

σε καποιον που μου τηλεφωνει

για να μ’ενημερωσει

για το καινουργιο προγραμμα της ταδε εταιριας)


Μεχρι τον θανατο

(σημερα ειδα ενα γατακι να πεθαινει

και δεν εκανα τιποτα)


Ντρεπομαι.

……………………………………………………………………….


Αθελα μου

Καθε μερα

Εκτελω μια ψηφοφορια

Χιλιαδες φορες


Η συνεχεια μου

εξασφαλιζεται

απο ενα ενστικτο καταφασης

ασχετα αν στις δημοσκοπησεις

κερδιζει το not to be

………………………………………………………………………


Καποιος Μαραμης

εχει γραψει κατι καταπληκτικα τραγουδια

πανω σε ποιηματα του Λορκα


Τα εχω παρει ειδηση εδω και πολύ καιρο

Ειχαν εκδωθει πρωτα σε ερμηνεια ενός νεου τραγουδιστη

που μου διαφευγει το ονομα του



Το ακουγα αυτό το δισκακι ξανα

Και ξανα


τα τραγουδια

και η μουσικη

και τα ποιηματα είναι αριστουργηματα



Το αντεγραψα και το εδωσα σε καποιους φιλους

Που δεν το πολυπροσεξαν

Όπως δεν το πολυπροσεξε και ο κοσμος γενικοτερα


Τωρα τελευταια καποιοι φαινεται

το ανακαλυψαν

Ετσι προεκυψε ένας καινουργιος δισκος

Με τον Φραγκουλη


Δεν λεω

Ωραια φωνη ο Φραγκουλης

αλλα εγω τα προτιμω

με εκεινον τον νέο τραγουδιστη

που μου διαφευγει το ονομα του

με αυτην την ακατεργαστη ακομα χροια της φωνης τους

με την λαμψη που εχει το νεογεννητο και το παρθενο του υφους του

……………………………………………………………………….


Όταν μιλω για λαμψη

Μου ερχεται παντα το μυαλο

Η Φωτεινη Δαρρα


Στην αρχη

δεν την ειχε προσεξει κανενας


Και εδώ που τα λεμε

ακομα ελαχιστοι την προσεχουν


Καλυτερα


Πολύ καλυτερα

Νιωθω πως <<θαυμαζω>>

κατι

το οποιο μονο καποια λιγα

ευλογημενα ματια μπορουν να διακρινουν



Ισως αν γινει φιρμα

να σταματησω να την προσεχω και εγω

26/07/07

Τα αεροπλανα

αγερωχα

παραταγμενα

στην πιστα του αεροδρομιου

σαν αρρενωπα κορμια

που ξεκουραζονται.


Περηφανα

19/07/07

Καθομαι

και απομνημονευω

πινακες

δεκαδες

εκατονταδες

παλευω

με την γαμημενη

αχρηστη πια

μνημη μου

για να παρω το πτυχιο


Τι δουλεια εχω εγω εδω?


Εγω που αγαπω την τεχνη

την φιλοφοφια

και τα μαθηματικα

( αχ και ποσο μοιαζουν τα δυο τελευταια)


Και γιατι νιωθω

απο το απεναντι ραφι

να με κοιταν περιεργα

ο Bukowski

o Δημου

και ο Απολλιναιρ?


Καποιος να μου πει....

15/07/07

Mια νοικοκυρα επλενε

και αναμεσα στα πλακακια

που σχηματιζουν τον μικρο δρομο της γειτονιας

ειχε σχηματιστει μια μικρη λωριδα απο νερο


Αυτο εφτανε.


Καποια μικρα παιδια

ειχαν μαζευτει

και επαιζαν

πιο θα μπορεσει

με το ποδι του να σταματησει

αυτο το μικρο ποταμακι


Αυτο εφτανε....

Για να ειναι ευτυχισμενα


Επαναλαμβανομαι

αλλα θα πω ξανα

ποσο νοσταλγω αυτη τη γαληνη

12/07/07

Στο απεναντι τραπεζι

ο πατερας

η μητερα

η κορη

τους παρατηρω


Δεν εχουν μιλησει τα πρωτα δεκα λεπτα

περναει μισαωρο και ουτε μια κουβεντα...

μια ωρα σιωπης....

αλλου κοιτα ο καθενας

αλλες σκεψεις

αλλα ονειρα.


Ερχεται ο σερβιτορος

πληρωνουν

και φευγουν


να πανε στο διαμερισμα

να δουν τις ειδησεις των εννια

να κοιμηθουν

να κοιμηθουν

να βουρτσισουν τα δοντια τους

να βαλουν βενζινη στο αμαξι

να πανε στις δουλειες που βαριουνται

να κανουν οτι τελικα απαιτει η καθημερινοτητα τους


και στο τελος να πεθανουν


Δεν ειρωνευομαι

δεν σνομπαρω

σε αρκετα δεν διαφερω

απο αυτην την αδιαφορη

νεκρη πραγματικοτητα

Δεν μου φτανει

ουτε η τεχνη

ουτε η λογικη


Ειναι καλοι παρηγορητες

αλλα θελω

κατι πιο ισχυρο

και πιο σιγουρο

και πιο τελειο

για να αντεξω

τη μοναξια

της υπαρξης


.........................................................

Οποιος δεν φοβαται να σηκωσει το χερι.....

ειναι και εκεινα τα βραδια....

Κυριως τα βραδια....

οχι πως δεν συμβαινει μερα

με λαμπρο ηλιο.....

Ειναι τοσο δυσκολο το να ζεις.

......................................

Οταν ερθει η ωρα

θα παραιτηθουν μηχανικα

οπως μηχανικα σηκωναν τα ποδια τους

η εκσπερματωναν..


Οι ανυποψιαστοι

της ηδονης και του θανατου

...............................................................


Σκεφτομαι τον θανατο καθε μερα

εδω και χρονια

επειδη καθε μερα προσπαθω να ζω

..............................................................


Σκεφτομαι και την αυτοκτονια

(ελευθερη επιλογη )

αλλα οχι τωρα

εχω ακομα πολυ περιεργεια

και πολυ δειλια.

..................................................................................

Εχει ενδιαφερον βεβαια πως αντιμετωπιζει

η κοινωνια μας τους αυτοχειρες

Πως τους βαζει ολους στο ιδιο τσουβαλι

και τους κολλαει αβιαστα την ταμπελα.


Και αυτη ανυποψιαστη.
....................................................................................

Ουτε η αγαπη ειναι η λυση

Αλλα ειναι οτι πιο ομορφο υπαρχει

.....................................................................

Αν ειχα προβλημα επιβιωσης

και χρειαζοταν να δουλευω ολη μερα

ισως δεν ειχα χρονο

να σκεφτω τιποτα απ’ολα αυτα


Δεν θα ημουνα βεβαια πιο αληθινος


Αυτοι που αντιμετωπιζουν

τον πονο της υπαρξης χλευαστικα

ειναι καθαρα υποκριτες

............................................................................

02/0707

Ενα ποιημα του Γιαννη Βαρβερη



Το ηλιακο ρολοι



Oταν ο κυριος Φογκ

ηθελε να δει τι ωρα ειναι

εσκυβε απο την πολυθρονα

και κοιταζε το προσωπο του στο νερο:

ομορφος παρα μελαγχολικος και δεκα δευτερολεπτα

τρυφερος και αγερωχος και σαραντα δευτερολεπτα

λυπημενος και λυπημενος ακριβως

του απαντουσε το νερο.

Μονο τη νυχτα

η ωρα ητανε παντα

νυχτα.

Οταν μια νυχτα ολοκληρη

σου δινεται

δεν την ρωτας ποτε

τι ωρα ειναι