Mια νοικοκυρα επλενε
και αναμεσα στα πλακακια
που σχηματιζουν τον μικρο δρομο της γειτονιας
ειχε σχηματιστει μια μικρη λωριδα απο νερο
Αυτο εφτανε.
Καποια μικρα παιδια
ειχαν μαζευτει
και επαιζαν
πιο θα μπορεσει
με το ποδι του να σταματησει
αυτο το μικρο ποταμακι
Αυτο εφτανε....
Για να ειναι ευτυχισμενα
Επαναλαμβανομαι
αλλα θα πω ξανα
ποσο νοσταλγω αυτη τη γαληνη
skip to main |
skip to sidebar
Kαθημερινες σκεψεις- Προσπαθειες να υπαρχω
About Me
- takis vasilopoulos
- (wertherlover@yahoo.gr) I'm Nobody! Who are you? Are you—Nobody—Too? Then there's a pair of us! Don't tell! they'd advertise—you know! How dreary—to be—Somebody! How public—like a Frog— To tell one's name—the livelong June— To an admiring Bog! (Emily Dickinson)
1 comment:
Τάκη, αυτό ήταν από τα αγαπημένα μου παιχνίδια (όχι και της θείας μου όμως διότι η ... εκτροπή του ποταμιού οδηγούσε τα απόνερα στον κήπο της!).
doctor
Post a Comment