04/08/07

Οι μερες

οι μηνες

τα χρονια

και μαλλον θα ειναι πολλα

φοβαμαι θα ειναι πολλα

ολα αυτα που πρεπει να ζησω

και ακομα δεν εχω ξεπερασει τη στιγμη

το τωρα....



Να μπορουσα να καταπιω ολον τον κοσμο

και να τον ξερασω αναποδα.


........................................................


Τρομαζω με την ιδεα της συμβιβασμου

αλλα ειμαι συμβιβασμενος ως το κοκκαλο

ως εκει που δεν παει

χειροτερα και απο τον τελευταιο

παρακμιακο

δημοσιο υπαλληλο

που στεκεται με τα ποδια πανω στο τραπεζι

κατω απο εναν μισοχαλασμενο ανεμιστηρα οροφης

περιμενοντας να πεθανει

ή να παει σπιτι του οταν σχολασει


Tρομαζω με αυτο που ειμαι και γινομαι
.................................................


4:23


φοβαμαι


..................................................


Αυριο θα πρεπει παλι να ξυπνησω

με καποιο τροπο

θα πρεπει παλι....

..................................................


Τουλαχιστον καποια πραγματα δεν τα ξεχνω...

Ετσι νομιζω...


Πως ξεχναν οι ανθρωποι την υπαρξη?


Ειμαι ταχα κανενας ανωμαλος

κανα φρικιο

που δεν εχει τι αλλο να κανει και αραδιαζει τα υπαρξιακα του?


Ε,και να ειμαι

δεν μπορω να κανω αλλιως.

...............................................


Θα ηθελα ομως να τα ξεχνω....

Δεν περηφανευομαι

ουτε υμνω την οδυνη της υπαρξης


Θα ηθελα να ειμαι αλλιως


Θα πρεπει να ειναι υπερβολικα βλακας

καποιος για να επιθυμει τον πονο.


Και την αληθειες που διακρινω καμια φορα

σας τις χαριζω

δεν αξιζει τον κοπο



Το βασιλειο μου ολο για μια στιγμη γαληνης

<< μια εγωιστικη ιδεα γαληνης

σαν να βυθιζεσαι σε ζεστα πρασινα νερα>>

που λεει και ο Βukowski.


.........................................................


4:38


Δεν συμβαινει τιποτα