19/02/07

To γραφειο μου,

οι φλουδες απο μπανανα που καθε μερα αναβαλλω να πεταξω,

η υπαρξη,

η τηλεοραση με τα σκουπιδια που δειχνει και με βοηθα να ξεχαστω,

τα βιβλια μου που αναγκαστικα ξεφυλλιζω λογω εξεταστικης,

η υπαρξη,

ο δρομος για το σπιτι της Γεωργιας που κανω καθε μερα,

τα εργα που γινονται σε αυτο το δρομο,

τα δυο γνωριμα γατακια καθε μερα στο ιδιο σημειο,

η υπαρξη,

η ιδια η Γεωργια που αφηνομαι να με νταντευει σαν μωρο,

το πιστολακι που ζεσταινω τα χερια μου και το εσωτερικο του παπλωματος πριν κοιμηθω,

ο ηχος απο το πιστολακι που ενοχλει τη Γεωργια που διαβαζει στο διπλανο δωματιο,

η υπαρξη,

τα μπισκοτα με σοκολατα που μου αρεσει να γλυφω πρωτα τη σοκολατα πριν τα φαω,

το τηλεφωνημα καθε μερα στη γιαγια τωρα που εμεινε ερημη,

η υπαρξη,

η χρονια οισοφαγιτιδα μου,οι εισπνοες,μην ξεχασω να παρω τα χαπακια

η βουλιμια μου

οι σπανιες στιγμες που βλεπω τα πραγματα ξεκαθαρα και διακρινω αιωνιες αληθειες

η υπαρξη

η αναμονη και τα σχεδια για το ταξιδι που θα κανω σε λιγες μερες,

οι ιδιες σκεψεις,οι ιδιες,οι ιδιες,

η υπαρξη,

τα ονειρα μου,

η υπαρξη,

τα ιδια,τα ιδια

συνηθεια

ακουσα οτι καθε μερα ανατελλει καινουργιος ηλιος

Χα!Γελω με την υποκρισια...της

υπαρξης

με βαριεμαι

βαριεμαι

Την αγγιζω

μεσα στα ματια της

αγαπη

σανιδα σωτηριας

ξανανιωνω

δικιο εχουν

καινουργιος ηλιος καθε μερα

αλλα η υπαρξη

φοβαμαι

ολα γυρω ενα background που στροβιλιζεται και εγω κουκκιδα

φοβαμαι...

Αυτο το συμπαν του δικου μου μικροκοσμου

που και αυτο δεν ειναι παρα κουκιδα του δικου σας συμπαντος

η μηπως το αντιστροφο?

Οπως και να ειναι δεν με ενδιαφερει,

δεν δινω δεκαρα

καρφι δεν μου καιγεται

μονο την αγαπη,

αυτην κρατω

...............................................................................................................................................................................................................................Νιωθοντας βεβαια αγαπη καμια φορα για αυτον τον μικροκοσμο,μιας και αυτον μονο εχω,θα μπορουσα να του αφιερωσω καποιο ατεχνο ποιηματακι σαν το παρακατω:

Τα δυο μικρα γατακια

που συναντω

γυριζοντας σπιτι

καθε μερααπο τον ιδιο δρομο

Ποσο ζεσταινει την ψυχη μου να βλεπω τα δυο μικρα γατακια

που εχουν ενα υπεροχο χρωμα

το ενα ειναι ομορφο και το αλλο ασχημο

αλλα δεν με πειραζει

αρκει που παιζουν και ειναι χαρουμενα

τα δυο μικρα γατακια

Και οτι και αν γινεται στον κοσμο

ειχα μια σκασιλα

αν λιγο πιο εκει εγινει ερωτικο εγκλημα

αν πιο περα αλλαζουν κυβερνησεις

αν ανεβαινει ο τιμαριθμος

τι με νοιαζειπου τους ξερω?

και γιατι να τους μαθω?

Μονο τα δυο μικρα γατακια

αυτη την εικονα μου καθε μερα με σωζει και με κρατα στη ζωη

και διαιωνιζει τη συνηθεια αλλα και την ομορφια του μικροκοσμου μου

καθως παιζουν κυνηγωντας το ενα την ουρα του αλλου