Στο απεναντι τραπεζι
ο πατερας
η μητερα
η κορη
τους παρατηρω
Δεν εχουν μιλησει τα πρωτα δεκα λεπτα
περναει μισαωρο και ουτε μια κουβεντα...
μια ωρα σιωπης....
αλλου κοιτα ο καθενας
αλλες σκεψεις
αλλα ονειρα.
Ερχεται ο σερβιτορος
πληρωνουν
και φευγουν
να πανε στο διαμερισμα
να δουν τις ειδησεις των εννια
να κοιμηθουν
να κοιμηθουν
να βουρτσισουν τα δοντια τους
να βαλουν βενζινη στο αμαξι
να πανε στις δουλειες που βαριουνται
να κανουν οτι τελικα απαιτει η καθημερινοτητα τους
και στο τελος να πεθανουν
Δεν ειρωνευομαι
δεν σνομπαρω
σε αρκετα δεν διαφερω
απο αυτην την αδιαφορη
νεκρη πραγματικοτητα
skip to main |
skip to sidebar
Kαθημερινες σκεψεις- Προσπαθειες να υπαρχω
About Me
- takis vasilopoulos
- (wertherlover@yahoo.gr) I'm Nobody! Who are you? Are you—Nobody—Too? Then there's a pair of us! Don't tell! they'd advertise—you know! How dreary—to be—Somebody! How public—like a Frog— To tell one's name—the livelong June— To an admiring Bog! (Emily Dickinson)
4 comments:
Γεια χαρά! Τελικά ο Γάτος μας ενώνει. Σήμερα πρώτη φορά σε επισκέπτομαι. Το post αυτό μου θυμίζει διάφορα παρόμοια που έχω διαβάσει σε άλλα blogs τώρα τελευταία. Δίαβασα και κάποια από τα παλιότερά σου, κυρίως τα πρώτα. Ευαίσθητος και κριτικός θα έλεγα ταυτόχρονα. Πολύ δυσεύρετος συνδυασμός. Θα τ λέμε συχνά. Και στου Γάτου κι από εδώ.
Κάπως έτσι είναι,αγαπητέ Τάκη...
morfeas
Nαι,μας ενωνει.
Να εισαι καλα!
Γεωργια
:)
Εδώ κάθομαι εγώ με το φίλο μου για καφέ κ δε μιλάμε...Άντε να σχολιάσουμε καμιά γκόμενα, σαν παλιόφιλοι...Λογικό όμως δεν είναι, όταν είσαι μάζι με τον άλλο πολλές ώρες την ημέρα, να μην έχεις κάτι άλλο να πεις σε κάποια φάση; Και ειδικά αν η καθημερινότητά σας δεν παρουσιάζει και πολλές αξιόλογες μεταβολές.
Πάντως, αν και άτομο που μαγνητίζει την ένταση, δεν ξέρω αν προτιμώ να έχω θέμα επ’ αφορμής αυτού για να συζητήσω, ή να κάθομαι και να χαζολογάω με φραπόγαλα τους περαστικούς...
Βεβαίως, προτιμώ τα κοψίδια απ’ το φραπόγαλο και το μοχίτο!!!
Post a Comment