Δεν μου φτανει

ουτε η τεχνη

ουτε η λογικη


Ειναι καλοι παρηγορητες

αλλα θελω

κατι πιο ισχυρο

και πιο σιγουρο

και πιο τελειο

για να αντεξω

τη μοναξια

της υπαρξης


.........................................................

Οποιος δεν φοβαται να σηκωσει το χερι.....

ειναι και εκεινα τα βραδια....

Κυριως τα βραδια....

οχι πως δεν συμβαινει μερα

με λαμπρο ηλιο.....

Ειναι τοσο δυσκολο το να ζεις.

......................................

Οταν ερθει η ωρα

θα παραιτηθουν μηχανικα

οπως μηχανικα σηκωναν τα ποδια τους

η εκσπερματωναν..


Οι ανυποψιαστοι

της ηδονης και του θανατου

...............................................................


Σκεφτομαι τον θανατο καθε μερα

εδω και χρονια

επειδη καθε μερα προσπαθω να ζω

..............................................................


Σκεφτομαι και την αυτοκτονια

(ελευθερη επιλογη )

αλλα οχι τωρα

εχω ακομα πολυ περιεργεια

και πολυ δειλια.

..................................................................................

Εχει ενδιαφερον βεβαια πως αντιμετωπιζει

η κοινωνια μας τους αυτοχειρες

Πως τους βαζει ολους στο ιδιο τσουβαλι

και τους κολλαει αβιαστα την ταμπελα.


Και αυτη ανυποψιαστη.
....................................................................................

Ουτε η αγαπη ειναι η λυση

Αλλα ειναι οτι πιο ομορφο υπαρχει

.....................................................................

Αν ειχα προβλημα επιβιωσης

και χρειαζοταν να δουλευω ολη μερα

ισως δεν ειχα χρονο

να σκεφτω τιποτα απ’ολα αυτα


Δεν θα ημουνα βεβαια πιο αληθινος


Αυτοι που αντιμετωπιζουν

τον πονο της υπαρξης χλευαστικα

ειναι καθαρα υποκριτες

............................................................................