νεος
προσπαθει να εξηγησει στον θρησκοληπτο πατερα του
την θεωρια της εξελιξης......
Tην διενεξη παρακολουθει
αδιαφορη
σαν βουβο background
η μητερα
Εχει φαει πριν μακαρονια
και τωρα χασμουριεται
διπλα σε μια λιμνη με κυκνους και νουφαρα....
..........................................................................................
Ενας αλλος
καπως αφελης
ρομαντικος νεος
παθιαζεται
με ενα ποιημα
ολο το βραδυ
τον παιρνει ο υπνος
με το πρωτο φως
εχει αγκαλια αυτο το ποιημα
καθως σφιγγει το μαξιλαρι
και αυτο το ποιημα ειναι
κατι απλο
μα ξεκαθαρο και υψηλο
οπως το παρακατω του Goethe
<< Απανω απο ολα τα βουνα
η σιωπη.
Δε νιωθεις να περνα
στα δεντρα ουτε πνοη
Σωπαινουν τα πουλια
στα δαση
Kαρτερα,Θα φτασει ο καιρος
που θα αναπαυεσαι και εσυ.... >>
Ο αφελης νεος μας
σκεφτεται
αυτους τους στιχους ολη την επομενη μερα
και την επομενη
μεχρι να κουραστει
απο τον ποθο
τον πονο
και την εκσταση που μοιαζει με οδυνη
και τελικα παει να το μοιραστει
με την αγαπημενη
να της το διαβασει
να μειωθει η μοναξια του
και εκεινη
διχως να το καταλαβει
διχως να αισθανθει το παραμικρο
της σχεσης του νεου μας με το ποιημα
θα συγκινηθει απο τα δακρυα του
ανοιγωντας τα ποδια
προσφεροντας του
την παρηγορια
που περνα απο την ηδονη
..........................................................................
Εχουμε μια γευση για το << μετα >>
ειναι ο υπνος
ο διχως ονειρα
Μηδεν.
..........................................................................
Εχουμε και μια ( ψευ- ) αισθηση αθανασιας
Δεν θα καταλαβουμε ποτε οτι δεν υπαρχουμε
.....................................................................................
Ζωη
παρελαση ανεκπληρωτου
με τυμπανα και μωβ κορδελες...
Σε μια γωνια τρωω τις σαρκες μου
κρατωντας λευκο λουλουδι
.................................................................................
Σκεφτομαι το ματαιοδοξο σκιαχτρο του Εξυπερυ
να ζητα χειροκροτημα
τον συγγραφεα που ειδε μπολικες αληθειες
αλλα δεν μπορεσε να ξεφυγει απο τον ναρκισσισμο του
Τον επιστημονα που ηρθε σε επαφη
με τα μυστικα του συμπαντος
για αυτο και θεωρησε εαυτον σημαντικο
Καθεναν που θεωρει εαυτον σημαντικο
για οποιοδηποτε λογο
Σκεφτομαι το κενο
και την παρεξηγηση
που ταλαιπωρει
αιωνες
ακομα και τα πιο ευφυη ανθρωπινα μυαλα.
5 comments:
Είσαι σημαντικός επειδή καταφέρνεις αυτό που δε μπορούν οι πολλοί
Είσαι σημαντικός επειδή πετυχαίνεις κάτι δύσκολο για σένα
Είσαι σημαντικός επειδή ασχολείσαι με κάτι ασήμαντο
Είσαι σημαντικός επειδή προσπαθείς
Είσαι σημαντικός επειδή αγαπάς τη γάτα σου
Είσαι σημαντικός επειδή σ'αγαπούν οι δικοί σου
Είσαι σημαντικός επειδή βγαίνεις βόλτα με την κοπέλα σου
Είσαι σημαντικός επειδή είσαι ξεχωριστός μέσα στην κοινοτοπία σου
Επειδή υπάρχεις,τρέχεις,κλαίς,διαβάζεις,ονειρεύεσαι,μιλάς,γελάς,πηδάς...
Κι όλα αυτά δεν είναι μια "παρεξήγηση".Είναι η ίδια η ζωή.Την οποία θα πρέπει να εκτιμήσεις λίγο περισσότερο
Δεν προσπαθείς αρκετά
Ο/Η efi224nomiki (σχεδόν) είπε...
Είσαι σημαντικός επειδή είσαι ασήμαντος
-------------------------------------
Η ζωή μας και ότι κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε είναι ασήμαντη. Ακόμα και η συνειδητοποίηση αυτού είναι ασήμαντη. Το αν εκτιμούμε ή όχι την ζωή (whatever that may mean)είναι ανεξάρτητο από τα παραπάνω.
Λέγοντας ασήμαντη εννοώ ασήμαντη sub specie aeternitatis.
@efi
Μα ειναι προφανες οτι οταν μιλω για παρεξηγηση εννοω τον ναρκισσισμο και την ματαιοδοξια...
Δεν θεωρω τη ζωη ασημαντη...το αντιθετο....Δεν σκεφτομαι με ορους αιωνιοτητας ( οπως λεει ο giorgos ) ...δεν μπορω να νιωσω την αιωνιοτητα για να σκεφτω με αυτο τον τροπο...
Αλλα ο ανθρωπος που θεωρει οτι ειναι κατι σημαντικο με προβληματιζει....
Οι αλλοι συνηθως πρεπει να εκφερουν ( και αν )αυτη την αποψη για αυτον
Post a Comment