ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Eιναι τοσο τελεια.....

Προσπαθω απεγνωσμενα

να βρω ενα ελλατωμα

να πιαστω

να λυτρωθω,

να ξεφυγω

απο τη δινη της ομορφιας.....


Ψαχνω να σωθω

απο ενα στραβο δοντακι

απο καποια ατελεια στη μυτη

απο καποιο ψεγαδι στα δαχτυλα....

Οι προσπαθειες ματαιες....

Μενω μαγνητισμενος στη θεση μου


Ευτυχως το λεωφορειο κανει σταση....

και κατεβαινει.

(Το ποιημα γραφτηκε πριν λιγες μερες για καποια που ποτε δεν θα γνωρισω και για λιγες στιγμες,οσο κρατησε η διαδρομη,με γεμισε ανεκπληρωτο ποθο.Η φωτο απο μια υπεροχη ομορφια που ειδα προσφατα στο <<αρωμα>>)