Φοβος

Φοβαμαι πολυ!


Ο φοβος με παραλυει

σαν ηλεκτρικο ρευμα.

Καθομαι ακινητος για ωρες

τα ματια μου κοιτουν τον απεναντι τοιχο

εγω κοιτω εμενα,βαθια…


Το χτυπημα του τηλεφωνου

ειναι σωτηρια

μικρη λυτρωση

η φωνη στην αλλη ακρη της γραμμης

ενα χερι που με τραβα για λιγο επανω.


Χτυπησε ξαφνικα το μεσημερι.

Ηταν διπλα αλλα ετρεξα να το προλαβω.

<<Καλησπερα ενα γκαλοπ κανουμε ελπιζω να μην ενοχλουμε>>

Καθησα και απαντησα ολες τις ερωτησεις….


Οχι και να ενοχλειτε...

Αχ,αν ξερατε οτι σημερα μου σωσατε

τη ζωη!!