To ονειρο μου
αυτοχειρας και συναμα
τρομοκρατης του εαυτου του.
Σκοτωνεται μες΄την διαδοχη των ωρων
μεσ΄τις χιλιαδες μασκες των ανθρωπων
Το ονειρο πιανεται απο μια αχτιδα
απο ενα και μονο λουλουδι
του φτανουν λιγα για να τραφει για αιωνες
Μα ευθυς ξαναπεφτει,
ξανασκοτωνεται
μεχρι να ναυαγησει στη θαλασσα της ληθης
στον ωκεανο που λεγεται συνηθεια
No comments:
Post a Comment