Kαι η λογικη μαλωσε την νοσταλγια της καρδιας..............
Να θαβεις τους νεκρους σου σχολαστικα,
με απολυτη ταξη να τακτοποιεις τα μελη τους
Ο μονος τροπος να αποφυγεις ανεπιθυμητες συναντησεις,
ο μονος τροπος να εχεις το πανω χερι στην ανάμνηση.....
Αλλα απ’τις νεκρες μνημες λιγο κινδυνευεις....
Μονο δωσε προσοχη σε αυτες που εκλεισες σε σκοτεινα δωματια
ενω η καρδια τους χτυπουσε ακομα δυνατα.
Ριξ΄τες στα πιο βαθια κελια του νου
να μην ακους τις σειρήνες τους.....
που απαιτουν ζωη
αρνουμενες τον θανατο τους
3 comments:
Καλημέρα Τάκη! Περνάω κι εγώ για πρώτη φορά από τα μέρη σου, λίγο αργοπορημένα είναι η αλήθεια...
Ίσως να γίνεται να αφήσουμε το παρελθόν πίσω χωρίς να το στοιβάζουμε σε σκοτεινές γωνίες...
Ίσως αν όλος ο χρόνος γίνεται ένα ατέρμονο, διαρκές παρόν, τότε το παρελθόν να χάνεται μαζί με τη γέννησή του.
Και εμείς να ζούμε πια με την εμπειρία και όχι με τη θύμηση...
Σόρυ αν αμπελοφιλοσοφώ, αλλά το κειμένό σου με έβαλε σε σκέψεις...
Να 'σαι καλά εκεί στην Πράγα!
Mακαρι να μπορουσε να γινει αυτο που περιγραφεις...
Προσωπικα το θεωρω πολυ δυσκολο....
Ο Σοπεναουερ περιγραφει το παρελθον σαν κατι που καταβαραθρωνεται συνεχως απο το παρον αλλα δεν θεωρω οτι εχω την ικανοτητα να μην θυμαμαι
Θυμαμαι
Και οσο θυμαμαι ποναω
Σίγουρα ο χρόνος βιώνεται υποκειμενικά...Είναι δύσκολο να δημιουργήσουμε μια υγιή σχέση με το παρελθόν, και ιδιαίτερα με αυτό εμείς υπήρξαμε στο παρελθόν.
Από τη μια το παρελθόν μπορεί να λειτουργεί σαν βαρίδι, σαν σκιά, η έστω σαν μια φαντασιακή "πατρίδα" που βρίσκουμε καταφύγιο. Από την άλλη μπορούμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να το αποσείσουμε εντελώς από πάνω μας, να το αποκυρήξουμε. Αλλά και τότε πάλι επιβιώνει ως βάρος μέσα μας.
Πιστεύω πως εν τέλει, αυτό που θα ήταν το ιδανικό, είναι να μπορούσαμε να δούμε το χρόνο σαν την ανάδυση αυτού που έρχεται.
Όταν ο χρόνος βιώνεται σα δυνατότητα, τότε το παρελθόν μπορούμε να το επανοικειοποιηθούμε με τέτοιον τρόπο, ώστε αν όχι να δικαιώνεται από αυτό που ακολουθεί, τουλάχιστον να γίνεται κομμάτι του.
Το ξέρω πως είναι δύσκολο. Αλλά ίσως εν τέλει και να είναι απλώς θέμα της θεμελειώδους προαίρεσής μας απέναντι στα πράγματα...
Καλό βράδυ!
Post a Comment