Monday, May 14, 2007

14-05-07

Θα γινω και εγω

ενας σαν και αυτους


Θα σερνω καροτσακι με μωρα

θα βγαινω με τη γυναικα μου στο ζαχαροπλαστείο

να πηγαινω στα mac Donald με την οικογενεια και θα χαιρομαι...


Στα κρυφα θα πηδαω την γκομενα

θα εχω τον κυκλο μου

τον σκυλο μου

Θα με φωναζουν γιατρε και θα γυριζω


Θα ειμαι ενας αξιοπρεπης

Οπως πρεπει να ειμαι


Μοναχα εκεινες τις στιγμες

κατι σαββατοβραδα μονος στο σπιτι

θα με τρωει η νοσταλγια

για αυτο που δεν θα ειμαι….

14 comments:

ipapadop said...

Θα γίνω διαφορετικός από αυτούς.

Θα κρατώ αγκαλιά τα παιδιά μου, θα βγαίνω με την γυναίκα της ζωής μου στα ρομαντικότερα μέρη, να πηγαίνω με την οικογένεια στα μέρη που θα διασκεδάζουμε και θα χαιρόμαστε...

Θα κάνω έρωτα στη σύζυγό μου, θα έχουμε τις παρέες μας, το σκύλο μας. Θα με φωνάζουν με το όνομά μου και θα γυρίζω.

Θα φαίνομαι αξιοπρεπής, γιατί θα είμαι.

Και εκείνες τις στιγμές, κάτι σαββατόβραδα αγκαλιασμένοι στην παραλία, θα ευχαριστούμε τη ζωή για αυτό που είμαστε.

takis vasilopoulos said...
This comment has been removed by the author.
takis vasilopoulos said...

Yπεροχο σχολιο....

Για καποιον φαινομενικα το ιδιο...αλλα απολυτα διαφορετικο....

Δυσκολο...μακαρι

Unknown said...

Δε θα γίνεις αυτό που περιγράφεις στο ποστ.Ούτε καν θα το πλησιάσεις.Στο εγγυόμαι!!!Ευτυχώς ή δυστυχώς,όσο κι αν εμείς κάνουμε σχέδια,η ζωή έχει άλλη γνώμη...
Μια απτή απόδειξη:όταν το καλοκαίρι του 2001 έπαιρνες το απολυτήριο του λυκείου,ούτε που φανταζόσουν ότι 6χρόνια μετά θα έκανες περιπάτους στη γέφυρα του Καρόλου,στην Πράγα!
Όσο κι αν τώρα το μέλλον σου,σου φαίνεται προδιαγεγγραμένο,η φαινομενική σου ρουτίνα τόσο ευάλωτη,όσο κι ένα φύλλο δέντρου στη νηνεμία του καλοκαιριού.Δε θα μείνει για πολύ στη θέση του,είτε το θέλει είτε όχι
Νομίζεις πως μπορείς να τα ελέγχεις όλα?Δε μπόρεις!

doctor said...

Τάκη είδες το "Αmerican Beauty" πριν το γράψεις;

Ο τύπος του ανθρώπου που περιγράφεις (αυτοεγκλωβισμένος) είναι η πλειοψηφία σήμερα.

Κοιλαράδες με τζιπ, δύο παιδιά, με λεφτά.
Το βράδυ τζόβενοι στα κολόμπαρα με τους κολλητούς αυτοεπιβεβαιώνουν τον ψεύτικο ευατό τους.

Οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου...

takis vasilopoulos said...

@efi

Το ελπιζω....

takis vasilopoulos said...

@doctor

Oχι,αλλα δεν νομιζω οτι χρειαζεται να δω το american beauty....Ειναι παντου γυρω μου...και φοβαμαι και μεσα μου.

Ο συμβιβασμος,η επιλογη τελικα της ειρηνης αντι του πονου που φερνει ο ( εσωτερικος ) πολεμος,ολα αυτα με ανησυχουν....

Anonymous said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Τάκη, νομίζω πως αυτός είναι ο φόβος πάρα πολλών. Τουλάχιστον όσων δεν είναι ήδη από τώρα, αυτό που μέλει να γίνουν. Πάντως το μόνο που μας μένει είναι να ελπίζουμε και να προσπαθούμε...

Εν τέλει η ζωή είναι ένα άθροισμα από άποιρες μικρές αποφάσεις και επιλογές (μέσα στα όρια είναι η αλήθεια...), που η κάθε μια χτίζει ένα κομμάτι αυτού που έρχεται.

Οπότε είμαι μάλλον στα χέρια μας, αρκεί να το θελήσουμε. Το θέμα είναι αν μπορούμε! Πάντως, παρά τα ρεύματα, η σχεδία θα πάει προς τα 'κει που εμείς τραβάμε κουπί...

Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι πολύ αισιόδοξος, ίσως και αφελής, αλλά πραγματικά έτσι νοιώθω.

Καλή σου μέρα.

Unknown said...

Κι εγώ φοβάμαι,Τακούλη...Μήπως γίνω σαν αυτούς τους βρωμο-δικηγόρους που κατακρίνω,Μήπως περνάω όλη μου τη ζωή σ'ένα σκοτείνο γραφείο,γλείφοντας τους πελάτες και κοροίδεύοντας τους ταυτόχρονα και να ταλαιπωρώ τους ασκούμενους μου που θαχουν την ανάγκη μου...Αν φυσικά έχω πελάτες και λεφτά για να συντηρώ γραφείο και υπαλλήλους.
Μήπως τελικά είχαν δίκιο οι γονείς που ήθελαν να γυρίσω στην επαρχιακή πόλη απ'όπου έφυγα
Φοβάμαι μήπως καταλήξω να παρακαλάω μεγαλοδικηγόρους να με πάρουν στη δουλεψή τους για πενταροδεκάρες και τρελά ωράρια και να τους λέω κι "ευχαριστώ" κι απο πάνω...
Μήπως όλα αυτά τα χρόνια σπουδών κ'οι κόποι μιας ζωής πεταχτούν στα σκουπίδια προς χάρην της επιβίωσης.
Και το χειρότερο?
Όλα αυτά,ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος τους,δεν εξαρτώνται από μένα..Είναι βαρύ το να ορίζεις εσύ ο ίδιος τη μοίρα σου.Αλλά ακόμα βαρύτερο να στην ορίζουν άλλοι,και καταστάσεις που δε μπορείς ούτε να ελέγξεις ούτε να προβλέψεις
Και να εύχεσαι τουλάχιστον να μη χρειαστεί να πουλήσεις την ψυχή σου...

Καλημέρα!!!

takis vasilopoulos said...

@I döda vinkeln

Και εγω θελω να πιστευω πως σε καποιο βαθμο ειναι στο χερι μας ...αλλιως...ασ΄το ας μην σκεφτομαι το αλλιως.

@efi

To μεσα μας θα αντιδρα σε καθε μελλοντικη αλλοιωση....αυτη ειναι η ελπιδα μας

Anarchist said...

Λες ;

Λες να γίνουμε έτσι;

Μπα, δεν το νομίζω.

Σίγουρα, σίγουρα δεν θα γίνουμε έτσι.

Θα γίνουμε χειρότεροι!

gitsaki said...

Σου εύχομαι τα καλύτερα.Εσύ ξέρεις.

takis vasilopoulos said...

@anarchist

ισως....


@Γεωργια

Σε ευχαριστω