Θα ηθελα να γυρισω
στη στιγμη
που εφυγε η γαληνη
Στη στιγμη
που απεκτησε συνείδηση,υποσταση
η ύπαρξη μου
Στη στιγμη που η ακεραιοτητα χαθηκε
Και εγινα διατρητος
Στη στιγμη
που σαν πρωτοπλαστος δαγκωνα το μηλο
και εχανα τον παραδεισο
Στη στιγμη
που πια δεν ειμαι πια ο ιδιος
και φοβάμαι…….
Θα ηθελα να γυρισω σε αυτη τη στιγμη
Και να τη σκοτώσω.
( η φωτο απο μπασκετα των παιδικων μου χρονων....
εξω απο το σπιτι των παππουδων....
γερασε ....
τιποτα δεν ειναι πια ιδιο,
ουτε σε αυτην,
ουτε σε εμενα)
1 comment:
Θα θελα να γυρίσω στη στιγμή που δε διεκδίκησα αυτό που δικαιωματικά μου ανήκε...Που δεν είπα αυτά που όφειλα,ως χρέος στον εαυτό μου,να πω...Που κατάπινα κάθε προσβολή του πνευματος και της αξιοπρέπειας μου
Και να σκοτώσω την ανάγκη που μ'έκανε να αντιδράσω έτσι
Θαθελα,τώρα,να μουτζώσω τον εαυτό μου που ακόμα κάνω τα ίδια λάθη.Που δε βρίσκω το θάρρος να κάνω το πολυπόθητο βήμα προς την ελευθερία,και να τους νικήσω...Ν'αφήσω πίσω μου όλα αυτά πυ με τσάκισαν και αυτούς που υποτίμησαν την ανθρώπινη υπόσταση μου...
Θαθελα η πραγματικότητα μου ναταν ένα κακό όνειρο,που θα το διηγούμαι το πρωί και θα γελάω,και θα χαίρομαι που δεν είναι τα πράγματα στ'αλήθεια έτσι
Μην ανησυχείς μίκρε.Έχουμε συνείδηση της κάταστασης.Κάτι είναι κι αυτό.
Κάποια στιγμή θ'αλλάξουν όλα...Δε μπορει...Κάποια στιγμη θ'αλλάξουν.
Γιατί αν πιστέψω το αντίθετο...
Φιλιά!
Post a Comment