Πολλοι ποιητες
βρισκουν τη λυτρωση στο θανατο.
Και εγω που τοσο αγαπω το φως
παραδεχομαι οτι ισως εχουν δικιο....
Σκεφτομαι την ωρα της μεταβασης
την στιγμη που ειμαι και δεν ειμαι...
ισως Την δω να ερχεται απο μακρια
ισως προλαβω να Της απλωσω το χερι
μα πριν ενωθουμε ,
ΕΧΩ ΦΥΓΕΙ
δεν θα ειμαι......
Η λυτρωση....
ως προσδοκια μονο.
..................................................
Οχι , οχι
ουτε σαν προσδοκια...
δεν θελω να παραμυθιαζομαι
skip to main |
skip to sidebar
Kαθημερινες σκεψεις- Προσπαθειες να υπαρχω
About Me
- takis vasilopoulos
- (wertherlover@yahoo.gr) I'm Nobody! Who are you? Are you—Nobody—Too? Then there's a pair of us! Don't tell! they'd advertise—you know! How dreary—to be—Somebody! How public—like a Frog— To tell one's name—the livelong June— To an admiring Bog! (Emily Dickinson)
Blog Archive
-
▼
2007
(121)
-
▼
May
(15)
- 31-05-07
- 30-05-07
- 23-05-07
- To ερωτηματολογιο του Προυστ....Η αληθεια ειναι οτ...
- Τιποτα το ιδιαιτερο
- 16-05-07
- 14-05-07
- 12-05-07
- Ηθικη.Απολυτη,κλειστη,σιγουρη για τον εαυτο της.Ατ...
- 11-05-07
- 10-05-07
- 09-05-07
- Nα γαμααας,ρε!!!
- Σκεψεις πανω σε ενα πινακα(οpportunity and remorse)
- O ΝΔ στον ....ΚΑΖΑΜΙΑ???
-
▼
May
(15)
4 comments:
Το τελευταίο διάστημα όλο λέω πως θα φύγω απ'αυτή την αηδία που λέγεται "ασκούμενη δικηγόρος".Και πως θα βρω τη λυτρωση φτύνοντας τ'αφεντικά ...Μα,φοβάμαι πως ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι η αδυναμία μου να τους κοιτάξω στα μάτια,να τους πω πως δε τους φοβάμαι,δε τους χρειάζομαι...αυτούς και τις ανόητες απαιτήσεις τους,αυτούς και την παράλογη ζωή τους
Τελικά,ίσως να μη φύγω ποτέ...Η επίγνωση της αλήθειας δε δίνει πάντα φτερά...κι όταν δίνει,έρχεται η πραγματικότητα να τα σπάσει
"Να πας πού?", μου λέει μια φωνή.Κι εγώ,μην ξέροντας τι ν'απαντήσω,μένω καθηλωμένη στη μιζέρια και την αγανάκτηση...Καλά να πάθω...αφού οι σειρήνες φωνάζουν πιο δυνατά απο τη θέλησή μου...
Καλημέρα!
H ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Η ποίηση ή θα είναι μελαγχολική ή δεν θα είναι ποίηση.
Όπως ο έρωτας: υμνείτα, γράφεται και τραγουδιέται όταν σε κόβει σα λεπίδι.
Αγαπούλες και λουλουδάκια, χαραγαγμένες καρδιές με τον διαβήτη σε μαθητικό θρανίο, ή με μαχαίρι σε παγκάκι, όλα αυτά είναι η ύμνηση της περιόδου του μύθου.
Η απομυθοποίηση είναι η ζωογόνος δύναμη του έρωτα, είναι η προσγείωση και η γείωση με την πραγματικότητα.
doctor
@ DOCTOR
Όσο η καρδιά μου πονούσε,τα λόγια ξεχύνονταν χείμαρος στο χαρτί.
Τώρα που ο έρωτας έγινε χαρά,το χαρτί μένει λευκό...Η μόνη λέξη που σχηματίζεται είναι αυτή της αγάπης...
Δεν ξέρω τι προτιμώ απ'τα δύο.
Μάλλον το δεύτερο.Άλλωστε,η ποίηση δε θα γίνει φτωχότερη απ'τη δική μου πνευματική ξηρασία.Υπάρχει,δυστυχώς,τόσος ανείπωτος πόνος εκεί έξω...
@Efi
Δεν θελω να ακουστω ονειροπαρμενος αλλα χαιρομαι που μπορεις και συγκεκριμενοποιεις το αδιεξοδο σου...και αυτο θα περασει
Προσπαθησε να μην τους δινεις τοσο σημασια,μια περιοδος ειναι θα περασει.....δεν μπορουν να σε διαβρωσουν
@doctor
Nαι,η απομυθοποιηση συνδιαζεται με την ενηλικιωση....και πονανε και τα δυο...και ο πονος φερνει τη γεννα
Post a Comment