Wednesday, May 30, 2007

30-05-07

Σιγουρα εχει και τις καλες στιγμες της

(κυριως οταν δεν υπαρχω,ή οταν υπαρχω εντονα και ακραια )

αλλα δηλωνω συνειδητα πως η ζωη δεν μου αρεσει.


Και ολοι εσεις που ξυπνατε και χαιρεστε με τον καινουργιο ηλιο

και σκουπιζεστε ανεμελα στην τουαλέτα

Μου φαινεστε ανωμαλοι

ή στην καλυτερη περίπτωση τρελοι.


Τωρα θα μου πειτε

Αν δεν γουστάρω

Γιατι δεν ανοιγω την πορτα να φυγω....

Ε ,αυτο ειναι μεγαλη ιστορια.

4 comments:

kelly alamanou said...

Ενα ταξίδι είναι όλο τούτο που λεμε ζωή Τάκη και έχεις κάθε δικαίωμα να μη σου αρέσει.
Εχει πάντως ενδιαφέρον αν το κοιτάξεις ως παρατηρητής.
Δεν θα έλεγα ότι δεν μου αρέσει,ομολογώ πάντως οτι είναι φορες που το βαριέμαι.. πολύ.

ipapadop said...

Κάποτε και γω χαιρόμουν με τα πιο μικρά πράματα. Γελούσα σαν μικρό παιδί, χοροπηδούσα σαν κατσίκι.

Και μετά ο έρωτας έφυγε, με πέταξε στη γωνία, μόνο μου... Όποιον χαίρεται τον ζηλεύω, όποιον γελάει τον φθονώ.

Η ζωή μπορεί να είναι χαρούμενη. Και οι πιο απλές συνήθειες μπορούν να αποκτήσουν χρώμα. Απλώς οι συγκυρίες δεν είναι οι κατάλληλες.

takis vasilopoulos said...

@Ροδουλα

Παρατηρητης...ειπες τη λεξη κλειδι

@dop

Σε νιωθω,αν εξαιρεσω τη ζηλεια και τοβ φθονο

Anonymous said...

Εγώ πάλι δηλώνω τρελός!