Thursday, May 31, 2007

31-05-07

Kαμια φορα σκεφτομαι

πως υπαρχει

μια συντροφος

ή ενας φιλος

που δεν εχω γνωρισει


και που τοσα χρονια

εχει μια παραλληλη ζωη

βαδιζουμε τα ιδια βηματα

ζουμε τα ιδια χαμογελα

αποκτησαμε τις ιδιες ρυτιδες....


και που οταν θα συναντηθουμε

δεν θα χρειαζεται να πουμε πολλα

μονο τα ματια....αυτο...τιποτε αλλο.


Αυτα σκεφτομαι και αλλα

και διασκεδαζω με τον ρομαντικο εαυτο μου

που δεν αντεχει την μοναξια του

και ονειρευεται παραμυθια



4 comments:

Unknown said...

Μπορεί και να υπάρχει...Ε,και;Και μπορεί και να τον συναντήσεις.Ε,και;Θ’αλλάξει κάτι;
Ή θα ενώσετε τις μοναξιές σας,που λέει και το τραγουδάκι;
Αύριο έρχεσαι Ελλάδα και εδώ έχουν αρχίσει ήδη τα μπάνια και τα ουζάκια στην παραλία...Και μετά από κανα δυοράκι κάτω απ’τον καυτό κρητικό ήλιο,λίγο θα σε νοιάζει αν υπάρχει κάπου το άλλο σου μισό...και αν θα το συναντήσεις ποτέ!
Από εμπειρία,το καλοκαίρι δεν ενδείκνειται για μελαγχολίες και εξερευνήσεις!Εκτός,βέβαια,αν προτιμάς να το χαζεύεις απ’το παράθυρο δίπλα στο κλιματιστικό σου...
Άντε,έλααα!!!

Anonymous said...

Υπάρχει σίγουρα Τάκη. Κ θα τον βρούμε, αν δεν τον έχουμε ήδη στη ζωή μας.
Δεν είναι παραμύθια.

kelly alamanou said...

Καλημέρα ! Είναι όμορφος πολύ όμορφος ο ρομαντικός εαυτός μας!

takis vasilopoulos said...

@εφη

Ηρθα...

@zoi

Το πολυ πολυ να βρουμε καποιον που του μοιαζει...

@ροδουλα

Ομορφος ειναι,αλλα πολλες φορες εξω απο την πραγματικοτητα